Route
Planning
| Datum | Van | Naar | Hotel | Opmerkingen |
| 13 Juni 2025 | Thuis | Hambach | Hostellerie Saint Hubert | Vrijdag de 13e! |
| 14 Juni | Hambach | Gerardmer | Le Grand Hotel & Spa | |
| 15 Juni | Gerardmer | Le Grand Hotel & Spa | Langs skigebieden en zwemmen | |
| 16 Juni | Gerardmer | Arbois | Castel Damandre | Cascade de la Billaude, Gorges de la Langouette |
| 17 Juni | Arbois | Grand Riviere | Lou Granva | Cascade de Herisson |
| 18 Juni | Grand Riviere | Argentiere | Les Grands Montets Hotel & Spa | |
| 19 Juni | Argentiere | Les Grands Montets Hotel & Spa | Les Brevets – Mont Blanc! | |
| 20 Juni | Argentiere | Les Gets | Hotel La Marmotte | |
| 21 Juni | Les Gets | La Marmotte | Lac Montriand – Cascade d’Ardent | |
| 22 Juni | Les Gets | Challes les Eaux | Manoir Les Reves Sauvages | |
| 23 Juni | Challes Les Eaux | Courban | Chateau de Courban & Spa Nuxe | |
| 24 Juni | Courban | Huis | Onverwacht eerder naar huis |
13 juni 2025
Op vrijdag de 13e vertrekken we richting Franse Alpen met alweer bijzonder gezelschap; onze 4e Hulphond in opleiding alweer, Letje, gaat met ons mee.
Na het eerste uitlaat rondje pakken we de spullen, eten nog even een broodje en zetten dan koers richting Saarbrücken.
De route gaat over Maastricht, Francorchamps om vervolgens niet veel later de Duitse grens te passeren waar iedereen langs de grenscontrole moet. Niet dat daar echt iets gebeurt maar het moet wel.
We willen koffie en iets te eten. We weten dat de snelwegen in Duitsland niet vol staan met benzine pompen maar nu laat het wel heel lang op zich wachten. Net voor Saarbrücken dan eindelijk. We twijfelen geen moment want een toilet kunnen we inmiddels ook wel gebruiken.
Na deze korte stop weten we ook waar we heen willen rijden voor een eerste nacht. Niet meer Saarbrücken zoals thuis bedacht maar Hambach. Plaatsje net over de Franse grens waar Mart online een leuk hotelletje heeft gevonden. Hostellerie Saint Hubertus ziet er helemaal zo uit op de plaatjes met een meer en super leuke tuin. Geen twijfel dus en blijven. Kamer is basic maar helemaal prima.
We pakken de spullen uit de auto en wandelen een klein stukje met de hond langs het meer. Het is 34 graden dus ver lopen, doen wij niet. Daarna hangen we een beetje op ons balkon en ga ik even naar de Aldi voor wat te drinken.
Na de eerste vakantie borrel en nog een klein stukje met Letje gaan we op het terras van het hotel restaurant eten. Nooit zo’n voorstander van maar met hond wel fijn. Het betekent ook dat we niet meer in een snikhete auto hoeven te stappen. Eten is overigens prima en omdat we best veel hebben gehad, lopen we nog even met de hondenkont.
Redelijk op tijd liggen we in bed. Slaap komt slecht. Iets te wakker nog en Letje is onrustig en die hoor je dus de hele tijd rondlopen.
14 juni
Nachtrust was het niet. Stond om 2:30 een keer buiten voor een plas en een poepie waarna de rust wel even kwam maar niet lang genoeg. Uiteindelijk staan we om 7 op om een ronde rond het meer te maken. Even haar de benen laten strekken voordat het weer te warm wordt. Voorspelling is weer zo’n 30 graden.
Na het leuke rondje om het meer drinken we even wat op ons balkon en besluiten en route iets te eten bij een patisserie /boulangerie. Zo gezegd, zo gedaan en om 9:30 rijden we via een binnendoor weg richting Gérardmer.
Na zo’n 20min zien we een salon de the, parkeren de auto en eten onze eerste croissant.
Via de B weg vervolgen we de route richting Gérardmer. Tegen 13:00 rijden we het parkeerterrein van het hotel op dat we gisteren hebben geboekt. Kamer is helaas nog niet klaar en besluiten even naar het meer te lopen. Komen echter niet ver. Het is veel te warm waardoor het asfalt gloeiend heet is. Naast ons hotel is een Aldi en halen daar dus wat broodjes en smeersels en gaan heerlijk in de tuin van ons hotel zitten in de schaduw waar we die heerlijk op kunnen eten. Helemaal prima. Meer heb ik niet nodig.
Na het broodje is de kamer gereed en kleden we ons meteen om om dan naar het zwembad te gaan. Daar hebben we een heerlijk plekje gevonden op het gras zodat de hond ook heerlijk bij ons in de schaduw kan liggen. Lekker een beetje luieren. De rest van de dag wordt dan ook weinig gedaan.
Tegen borreltijd lopen we weer naar de kamer en doen we precies dat.
Tegen etenstijd lopen we even het stadje in. Het is niet makkelijk om iets te vinden als je geen zin hebt om pizza te eten. Uiteindelijk vinden we een typisch Elzasser restaurant waar we binnen gaan zitten.. Op het terras is het druk en benauwd. Binnen een stuk beter. Kan niet zeggen dat het eten geweldig was maar het voldeed.
We lopen nog even door het stadje want er is een auto rally begonnen. Wel even leuk om de vibe een beetje op te nemen. Daarna terug naar het hotel en lekker naar bed.
15 juni
We wisten dat er vandaag veel kans was op regen. We laten Letje dus ook meteen lang uit als we ‘s ochtends wakker worden en het nog lijkt droog te zijn. We lopen een heel stuk om het Meer maar hoe verder we komen hoe harder het begint te regenen dus op 1/3 draaien we weer om. Zo leuk als het ook leek om er omheen te lopen de andere kant loop je langs de weg en dat zien we met de hond niet zo zitten. Eenmaal terug in het dorp is de rally weer begonnen en daar kijken we even terwijl we kunnen schuilen onder het afdakje van een frites tent.
Lopen dan terug naar het hotel maar halen eerst even een paar croissants bij de bakker. Als die op zijn en bij de aldi wat ontbijt is gehaald gaan we even zwermen in het binnen zwembad. Inmiddels komt het met bakken uit de lucht dus dat dit kan, is natuurlijk luxe.
Bij terugkomst ontbijten we even en luieren we wat omdat het er niet naar uitziet dat het binnenkort stopt met regenen. Als dat dan toch gebeurt staan we ook zo buiten. We gaan even koffie drinken en besluiten dan de auto even te pakken om de omgeving even te verkennen.
In de hele naaste omgeving van Gérardmer liggen namelijk wat skipistes en daar gaan we even kijken. Er is helaas niet veel te zien en na ruim 1.5 uur zijn we weer terug. Er is een waterig zonnetje en besluiten even bij het buiten zwembad te gaan zitten. Bevalt eigenlijk zo goed dat we daar een paar uurtjes blijven totdat het behoorlijk fris wordt. Niet veel later barst de regen weer los.
Wij gaan nog een keer naar het binnen zwembad voor een paar baantjes, drinken even een borrel en gaan dan eten bij het restaurant van het hotel. Het is prima.
16 juni
Tijd voor de volgende stop die ons brengt naar Arbois in de Jura. Heel veel zin in omdat het gebied behoorlijk wat indrukwekkende watervallen moet hebben en voor wie mij een beetje kent, weet dat klinkt als muziek in mijn oren.
Hotel hebben we gisteravond geboekt en na wat met Letje gespeeld te hebben in de tuin en een duik genomen te hebben in het zwembad gaan we op weg.
De route is prachtig. Wat een mooi gebied is dit!
Bij aankomst in ons onderkomen voor vanavond is de kamer helaas nog niet klaar. Geen probleem want het hotel heeft zelfs een eigen waterval waar we even gaan zitten. Niet veel later kunnen we de kamer op en gaan we daarna richting restaurantje wat we op de weg hiernaartoe zagen. Prima broodje en verder richting Cascade de La Billaude. Half uurtje rijden.
Het is een korte wandeling erheen maar er zitten af en toe tredes tussen van metaal die niet erg lekker zijn voor Letje haar pootjes. Ook al wil ze liever zelf lopen, Mart draagt haar toch een paar tredes. Daarna laat ze zien dat ze best kan klimmen en klauteren want als een ware klipgeit springt ze over de rotsen en stroompjes. We staan versteld. Leuke waterval ook.
Als we terug zijn bij de auto rijden we nog even 10 minuten door naar Gorges de la Langouette. Een wandeling van een uurtje brengt ons er langs en door het dorpje. Erg leuke stop.
Op de terugweg rijden we nog even langs een supermarkt voor wat te drinken en bij terugkomst in het hotel gaan we op het laatste zonneplekje tussen de appelbomen zitten.
Helaas duurt het niet heel lang voordat de zon ook hier weg is waardoor we naar de kamer verhuizen. We eten in het hotel dus hoeven niet ver gelukkig. Het eten is ok maar gezellig is het er niet een de prijzen al helemaal niet. Het zij zo. Welterusten.
17 juni
De Tufs-waterval ligt zo goed als in onze achtertuin, dus het eerste rondje met Letje leidt ons daar meteen naartoe. Prachtig! Wow, dit had ik echt niet verwacht. Het lijkt wel de Blue Lagoon. En wat helemaal leuk is: we kunnen er een rondje lopen. Wat een fijn begin van de dag.
We eten op de kamer een enorme bak cruesli, pakken daarna de spullen en rijden richting Cascade de Hérisson. Maar niet voordat we eerst de €40 terugvragen die ten onrechte voor het ontbijt in rekening zijn gebracht.
Na ongeveer 40 minuten rijden, komen we bij de Hérisson-watervallen. Gek genoeg zijn de watervallen zelf gratis, maar moet je wel betalen voor de parkeerplaats.
Na nog geen tien minuten lopen bereiken we de bekendste waterval van de Herisson: de Eventail. Een prachtige waterval, maar ondanks dat we vroeg zijn, is het al behoorlijk druk. De zon staat bovendien verkeerd voor een goede foto, dus besluiten we op de terugweg nog een poging te doen en nu verder te lopen.
We denken dat veel mensen hier al zullen omkeren, de weg gaat immers steeds verder omhoog, maar dat valt tegen. En begrijpelijk ook wel. Ondanks de stijgende wandelroute kom je langs nog meer watervallen – soms klein, soms wat groter – en mij kun je niet blijer maken. Al is het pad niet bepaald ideaal: smal, glad, en Letje vindt elke andere hond geweldig en daar zijn er nogal wat van. Dat is voor ons dus flink werken.
Na twee kilometer ploeteren met tegenliggers besluiten we terug te keren via een andere route van 5,6 km. Een bospad, dus lekker in de schaduw, en hopelijk zonder viervoeters. En inderdaad: we komen helemaal niemand tegen. Gelukkig hebben we voldoende water bij ons. Deze route loopt een stuk prettiger. Mart twijfelt nog, maar ik geen seconde.
Een flinke wandeling later zijn we weer terug bij de Maison des Cascades. In de schaduw eten we wat en boeken ons volgende hotel. Na de lunch rijden we er in een halfuurtje naartoe.
Lou Granva is een eenvoudig tweesterrenhotel, maar voldoet aan alles – en het heeft zelfs een zwembad en uitzicht op het meer. We laten Letje even plassen en nemen meteen een verkoelende duik. Heerlijk!
Mart rijdt daarna nog even alleen naar de supermarkt. We willen Letje wat rust gunnen, dus ik blijf bij haar op het balkon en maak een klein wandelingetje. Toevallig komen we tegelijkertijd weer aan bij het hotel. We drinken samen iets, eten ’s avonds een prima driegangenmenu in een lokaal restaurant (dit is echt Frankrijk) en wandelen via het meer terug. Letje blij, wij blij. Op tijd naar bed, want morgen willen we vroeg vertrekken.
18 juni
Letje laat weten dat ze wakker is door op ons bed te springen. Ik heb slecht geslapen, dus Mart doet het eerste rondje. Als ik het te lang vind duren, kijk ik even over het balkon en zie een dolblije Letje rennen door het natte, hoge gras. Ik snap meteen waarom het zo lang duurt.
Gisteren hebben we de Hérisson-watervallen niet helemaal gelopen, en dat laat mij als watervallenfanaat natuurlijk niet los. Gelukkig stemt Mart in met het idee om de bovenste vier alsnog te bekijken – mits we op tijd zijn.
In 15 minuten rijden we naar Ilay. Daar is nog een parkeerplaats en kun je de watervallen van de allerlaatste, of eerste, het is maar hoe je het bekijkt, aandoen. Bij aankomst is de gratis parkeerplaats nog leeg. We bereiken snel de hoogste waterval, en omdat er niemand is, lopen we verder tot aan de laatste die we gisteren al zagen. Yes! Wat een verschil met gisteren. Rustig, mooi en echt genieten.
We willen bij de herberg naast de parkeerplaats koffie drinken, maar hoewel de deuren openstaan, is er niemand te bekennen. Dan niet.
We starten de auto met bestemming Chamonix, hopend onderweg iets leuks tegen te komen – en dat gebeurt al na 20 minuten. In welk dorpje we zijn? Geen idee. Maar het terras is heerlijk en we eten goede croissants, appelbeignets en drinken chocolade-koffie. Bijna begrijp ik waarom Fransen hun croissant in de koffie dopen.
Een prachtige route volgt door de Jura en de Savoie. In een dorpje zonder naam lunchen we met stokbrood, lokale kazen en charcuterie op een bankje naast de kerk dat we net daarvoor uit de super hebben gehaald. La Douce France bevalt ons prima.
In Chamonix hebben we nog niets geboekt. We hebben een aantal opties op het oog, maar zodra we het dorp binnenrijden, beseffen we dat geen enkel hotel hier geschikt is voor Letje. We rijden meteen door naar Argentière, een dorpje een paar km verderop. Eerst twijfelen we: het ligt naast een grote parkeerplaats vol bussen en campers van lui die aan de skiliften aan het werk zijn, maar eenmaal binnen worden we hartelijk ontvangen. We krijgen een goede prijs voor een fijne kamer met uitzicht op de Mont Blanc. Geen twijfel meer.
Volgens Google is er een supermarkt op 12 minuten lopen, dus we besluiten te gaan, maar het is warm en we vinden geen winkel. Dit is te veel voor Letje, dus wij keren terug naar het hotel en ik pak de auto. Klein winkeltje, maar precies wat we nodig hebben.
Terug in het hotel gaan Mart en ik zwemmen en gebruiken het Turkse bad – allebei prachtig. We boeken meteen een nacht extra. Na een korte wandeling met Letje geven we haar te eten en drinken we zelf een borrel op het balkon met uitzicht op de Mont Blanc.
’s Avonds eten we op het terras van een gezellige pizzeria in Argentière. Daarna lekker naar bed.
19 juni
We zijn vroeg wakker, laten de hond uit, ontbijten licht en vertrekken dan naar Chamonix. Vandaag willen we met de Brévent-kabelbaan omhoog voor het uitzicht op de Mont Blanc. Parkeren op de grootste parkeerplaats, drinken even koffie in een van de talloze tentjes en gaan dan richting Brevent.
De Aiguille du Midi is het bekendste traject, maar daar mogen geen honden in. Gelukkig is deze ‘tweede keuze’ absoluut geen straf: eerst een gondel naar Planpraz, dan een cabine naar Brévent op 2525 meter.
Het is rustig, de kosten zijn redelijk, en Letje mag gratis mee – zonder muilkorf. Ze stapt zonder aarzeling in, makkelijker dan ik. Boven maken we natuurlijk talloze foto’s en verkennen het gebied en dalen natuurlijk even af naar de sneeuw die er nog ligt. Letje vindt het prachtig.
Na ruim anderhalf uur dalen we af naar Planpraz. Oorspronkelijk wilden we van hier naar Flégère wandelen, maar zelfs op 2000 meter hoogte is het al 20 graden. De tocht duurt minstens anderhalf uur, dus dat doen we Letje niet aan omdat er weinig beschutting is.
We lopen nog wat rond, kijken naar de parapenters die vanaf hier vertrekken, en dalen dan af naar Chamonix. Wat zijn we blij dat we die wandeling hebben overgeslagen, want beneden is het echt warm.
In de schaduw eten we een broodje en lopen nog even door Chamonix. Maar het is te heet voor Letje; ze blijft zelfs in de schaduw voor een hotel liggen waar de koelte van de airco voelbaar is. Ik laat Mart met haar daar wachten en haal de auto op.
Terug in het hotel genieten we van een briesje in de tuin. Letje ligt tevreden in de schaduw met een kluif, wij zwemmen en relaxen. Tegen borreltijd nog een korte wandeling, Letje krijgt haar eten, en wij drinken een glas op het balkon.
We sluiten de dag af met een heerlijk diner op het terras van een sfeervol restaurantje. Wat een leuke plek.
20 Juni
Wij twijfelen of we nog een dag zullen blijven maar zijn eigenlijk ook klaar om weer verder te gaan. Check out is pas om 11 uur en wij kunnen dus nog heerlijk gebruik maken van het zwembad en ruim de tijd nemen om Letje even uit te laten terwijl de temperatuur buiten nog aangenaam is.
Ontbijten eerst even snel en lopen daarna richting de skiliften van Argentiere en komen in een prachtig bosgebied terecht. Wij dwalen wat. Nemen een pad links en rechts en komen per ongeluk in het dorpje zelf weer uit. Super leuke wandeling (met een wc midden in het bos). Letje kon even los rond lopen en haar energie er een beetje uit rennen.
Eenmaal terug bij het hotel zwemmen wij nog even en pakken dan de spullen snel bij elkaar. Stipt om 11 uur checken wij uit. Vanwege de temperatuur hebben wij besloten in de Alpen te blijven. Ik zag een oversteek naar Italie wel zitten maar Mart opt voor Le Porte du Soleil. Daar hebben wij menigmaal geskied en hij is wel benieuwd naar hoe dat er in de zomer uitziet.
We drinken koffie op het allerleukste en liefste pleintje tot nu toe met een lekker gebakje erbij. Toevallig is de stop bij Gorges de la Diosaz in de buurt en omdat wij geen haast hebben, gaan we daar langs. Een van de weinige plekken waar we tot nu toe entree hebben moeten betalen maar doen het graag. Is voor het onderhoud van het wandelpad en begrijpen meteen dat dat wel wat geld kost elk jaar.
Het is een super leuke gorge met wat leuke stroom versnellingen en helemaal fijn om te doen op een dag als deze waar het toch wel erg warm is. Bij de gorge loop je grotendeels in de schaduw en dat is precies wat wij nodig hebben.
We willen bij terugkomst bij de entree een broodje gaan eten bij de koffie tent van eerder maar die is al dicht dus gaan wij op een terras bij een restaurant op de hoek ons geluk beproeven. Zij serveren alleen maar hele menu’s en daar hebben wij niet zo’n trek in. We stoppen dus bij een van de vele supermarkten en halen daar wat brood, ham en kaas en zoeken een plekje op om die op te eten. Zul je altijd zien…kom je hele leuke parkeerplekken gedurende de hele weg tegen behalve als je er een zoekt. Uiteindelijk rijden wij gewoon maar een dorp binnen en vinden een bankje in de schaduw voor het gemeentehuis. Het dorp is uitgestorven dus we zitten er rustig.
Nog ongeveer 1,5 uur naar Les Gets.
Het hotel wat we in eerste instantie op het oog hadden zit naast een bouwput en het stof vliegt rijkelijk over. Niet dus. We lopen een skipiste even op om Letje uit te laten en zien dan een hotel recht voor ons die wij ook op het oog hadden. Daarheen dus. Prima prijs gekregen voor een ietwat kleine maar fijne kamer met een heerlijk balkon. Daar hijgen wij eerst even rustig uit nadat we de koffers op de kamer hebben staan en de auto geparkeerd hebben in de openbare parkeergarage die op dit moment gratis is.
Als ook Letje een beetje bijgekomen is gaan we het zwembad even verkennen. Heerlijk groot zwembad waar je echt even lekker kan zwemmen wat we dan ook graag doen. Daarna lopen wij nog even het Turkse bad in alvorens terug te keren, Letje even uit te laten, te borrelen en naar een restauarnt lopen. Eten overigens helemaal prima bij Babouschka.
21 Juni
Waren er nog niet over uit bij het opstaan of we nog een nacht wilde blijven maar na het uitlaten van Letje op de piste is dat een resoluut: ja. Ik zou willen zeggen snel geregeld bij de receptie maar dat is allerminst waar. Dezelfde traagheid als gisteren doet zich weer voor maar goed. Geduld. Daarna gaan we even ontbijten, bekijken de mogelijkheden die wij hebben om nog even iets te doen en lopen dan via de mountainbike wedstrijd die gaande is naar het office du toerisme. Misschien kunnen zij ons adviseren op een wandeling die redelijk schaduwrijk is en met een hond van 10 maanden goed te doen is bij deze warmte.
We volgen het advies op en gaan naar Lac Montriand. Daar kunnen we via de schaduwkant van het meer richting Cascade d’Ardent lopen terwijl de hardlopers van een wedstrijd hetzelfde laatste gedeelte lopen. Helemaal goed te doen deze wandeling maar voor de hond toch nog erg warm. Af en toe dus een gedwongen stop in de schaduw maar het eindepunt redden we zonder al te veel moeite.
Op de terugweg nemen we even een langere break bij een van de restaurantjes waar we wederom een onvergetelijke kop koffie krijgen. We willen weer bij de auto terug zijn voordat het wandelpad in de zon ligt en dat timen we precies goed met de nodige stops onderweg.
We gaan even iets eten op een terras bij Morzine waar ook een hardloop wedstrijd bezig is. Respect voor alle hardlopers want het is warm en het is niet een vlak parcours. Menig renner heeft zelfs wandelstokken bij zich om de bergen op te rennen. Ik zit wel best in de schaduw met af en toe een motiverende roep naar de lopers die voorbij komen.
We gaan via een supermarkt terug naar het hotel. Laten Letje even op de kamer voor een frisse duik, het Turkse stoombad en dan lekker met z’n 3-en op het balkon voor wat te drinken en te eten alvorens weer een restaurant op te zoeken voor het avondeten waar we net op tijd aankomen als er opeens een wolkbreuk is.
22 Juni
We twijfelen…nog een nacht of door. Uiteindelijk wordt het na een lekkere wandeling met de hond toch door. We ontbijten, pakken de spillen, Mart haalt de auto en de bedoeling is richting Chambery waar we eigenlijk best een tijd over doen. We hadden twee hotels op het oog toen wij hierheen reden maar omdat de een iets meer groen leek te hebben, hebben wij die onderweg geboekt. Dan is het maar duidelijk. Het chateau van Challes les Eaux ligt net iets onder Chambery en is een aangename verassing asl we eraan komen. Ruime kamer met airco! Dat hebben wij nog niet gehad en echt een welkome afwisseling voor de hond die meteen in de kamer blijft staan als een soort goedkeuring.
Het is veel te warm om iets te doen en gaan daarom maar meteen naar het zwembad. Letje ligt rustig ons bedje en verroert geen vin zelfs niet bij het passeren van rondrennende kinderen. Het zwembad is niet echt groot en als het er te druk wordt besluiten wij naar de kamer terug te gaan. We willen nog even naar de super en kan Letje mooi in de airco afkoelen.
Om 6 uur zijn we door het chateau uitgenodigd voor een wijnproeverij in de kelder van het kasteel waar 450 verschillende wijnen liggen. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen ook al is de timing ietwat ongelukkig. Op tijd kunnen wij aansluiten bij een ander echtpaar en wordt ons door de sommelier ietwat van de historie van het gebouw verteld waarna we 3 wijnen te proeven krijgen. Een rose brut, een rode en een dessertwijn. Het zijn niet mijn favorieten maar toch leuk.
Eenmaal terug op de kamer gaan we niet al te veel later richting een restaurant dat op loopafstand zou moeten liggen omdat wij alle twee geen zin hebben om in het chateau te blijven omdat daar een feestje aan de gang is met zo’n 40 gasten die op hetzelfde moment gaan eten als dat wij dat zouden willen.
Het restaurant is inderdaad op loopafstand en we besluiten ondanks de fijne temperatuur binnen te gaan zitten. De kleine wandeling was genoeg voor de hond. Kan ze mooi binnen weer even afkoelen.
Eten is prima en eenmaal terug bij het chateau gaan we nog even in de tuin zitten alvorens de airco weer op te zoeken.
23 Juni
We hebben bewust geen ontbijt bij de boeking erbij genomen zodat we konden gaan en staan waar we wilden i.v.m. de verwachte warmte. Ik laat Letje snel uit, we drinken een kop thee en koffie, eten een bar en gaan dan richting een wandeling die ons naar de chapelle Saint Michel leidt. Het is even zoeken voordat wij de parkeerplaats hebben gevonden waar de wandeling begint maar als we die dan eindelijk hebben gevonden lopen wij heerlijk in de schaduw van de bomen in ongeveer een half uur naar het uitkijkpunt met de chapelle. Beide zijn niet echt indrukwekkend. Van de chapelle is zo goed als niets meer authentiek en het uitkijkpunt…nou ja…wat wel echt verassend is zijn de onnoemelijk vele vlinders in kleuren die ik nog nooit heb gezien. Prachtig.
De wandeling terug gaat iets sneller, je loopt immers naar beneden en daar aangekomen beslissen wij nog even naar de Cascade Affluent du Boyat te gaan. Parkeren is eenvoudig. Wat we niet wisten is dat we hiermee meteen de Canyon de la Ternèze mee inliepen. Kennelijk is de cascade onderdeel van de canyon. Helemaal leuk want dat was anders mijn volgende stop geweest en met de stijgende temperaruur weet ik niet of we dat nog gehaald zouden hebben. De wandeling is gelukkig lekker beschut door bomen en door het razende water naast ons koelt het toch wel een beetje af. Leuke Canyon om doorheen gelopen te zijn.
Het is inmiddels bijna 11 uur en wij hebben nog niet ontbeten. We zetten de navigatie op Clermont Ferrand inclusief peage dit keer, scheelt namelijk 3 uur rijden, en bij toeval komen we weer langs de bakker die wij op de heenweg al hadden gezien. Eten daar een broodje en gaan dan snel weer op weg.
Clermont Ferrand is 3 uur rijden. Toen ik thuis een beetje een route zat te bedenken wilde ik heel graag via Lyon terug. Had over deze stad veel positiefs gehoord maar die plannen hebben wij gewijzigd toen Frankrijk gebukt ging onder een hittegolf waar code oranje voor was afgegeven. Als wij bij Lyon zijn geeft de temperatuur 31 graden aan. Dat is niet te doen met de hond en wij rijden dan ook meteen verder. Jammer, ander keertje.
Mart zoekt gedurende de rit een hotel en vindt iets leuks net onder Clermont Ferrand net onder Issoire. Als we Vichy op de borden zien staan lijkt ons dat misschien leuker en Mart heeft meteen 2 hotels op het oog die voldien aan onze criteria. Vichy dus. Als we Vichy inrijden, blijken de hotels aan enorme weg reconstructies te liggen. Daarnaast lijkt het erop dat we met Letje nergens kunnen zitten. Dit gaan we dus niet doen. We zijn met z’n 3en op vakantie en hebben de hond niet mee om haar op de kamer achter te laten. Terug naar plan A en naar Issoire. Helaas is dat vanuit Vichy nog weer een uur rijden en ik ben er wel klaar mee. Om ervoor te zorgen dat we er niet niks heen rijden, boek ik meteen de kamer. Kunnen wij ons niet meer bedenken.
Net iets voor 5 komen wij aan bij Manoir des Reves Sauvages nadat wij een snelle stop bij de carrefour hebben gemaakt voor wat te drinken. Het terrein van de Manoir is niet helemaal je van het maar ik denk dat we de mooiste kamer krijgen die wij tot nu hebben gehad. De leeuwen kamer is echt prachtig en groot.
We gooien de spullen op de kamer, trekken zwemkleding aan en nemen Letje mee de tuin in waar het kleine zwembadje is. Er is niemand en de tuin is groot. Ze kan daar heerlijk rondsnuffelen want het terrein is enigszins omheind. Toch is het er wel erg warm dus als Mart even naar de kamer moet, neemt hij haar toch maar mee zodat ze in de AC even kan afkoelen.
Niet heel veel later gaan wij ook die kant op om zelf ook een beetje af te koelen. Lekker even douchen en een borrel op bed alvorens naar Issoire te rijden voor het restaurant wat Mart had gevonden. Prima tentje. Jammergenog hadden ze geen plekje meer op het terras maar gaan niet op zoek naar iets anders want ook dit restaurant loopt snel vol. Eten is prima en daar gaat het uiteindelijk om.
24 Juni
Zoals gezegd was mijn plan om via Lyon terug te rijden. Toen wij dat plan moesten wijzigen heb ik ChatGPT gevraagd wat hij zou aanbevelen. Toen gaf hij dus Clermont Ferrand aan.Ik kende dit alleen van een korte tussenstop die ik ooit had gemaakt met een vliegtuig maar ik wist helemaal niet dat dit bekend was vanwege het vulkaan landschap. Vulkaan landschap in Frankrijk? Zelfs dat dat kon was ik me niet van bewust. Dat moeten wij zien dachten wij. Helemaal prima, je kunt ook nog een vulkaan op met een treintje wat dan weer makkelijk is met de hond. Ik was niet helemaal overtuigd toen ik de foto’s op google zag maar na watervallen zijn vulkanen nog zo’n ding die mijn interesse wekt. Dus gaan.
We hadden gisteren bij de carrefour gezien dat daar een redelijk grote bakker was met broodjes en koffie en omdat we daar toch nog even heen wilden om te tanken konden wij dat mooi combineren. Lekker rustig op het terras eten wij onze broodjes en koffie broodjes, gaan tanken en op naar de Puy de Dome, de vulkaan waar je dus op kan. Het treintje gaat 1 x per 40 minuten dus met een beetje mazzel komen wij aan als deze bijna vertrekt.
Omdat menig weg die kant op is afgesloten doen wij er iets langer over om er te komen maar eenmaal daar is het precies zoals ik het me had voorgesteld na mijn google search: kale vlakte met op de vulkaan (heuvel) een treintje die de luie toerist naar boven brengt. Mij doet het aan als een toerist trap maar we lopen toch richting trein die helaas net voor onze neus vertrekt. Nou ja, helaas? Gaf ons mooi de tijd om het filmpje van het de kermis aan de top te bekijken. Wij kwamen al snel tot de conclusie dat we niet op het volgende treintje gingen wachten mede omdat er nul beschutting op de berg was.
Terug naar de auto dus met bestemming onbekend. Wat we wisten is dat we richting Bourgogne wilden gaan en dat we de snelwegen weer wilden vermijden want anders moesten we eerst weer terug naar Lyon en zouden wij er net zo lang over doen. Daarnaast is de weg prachtig. Menig leuk dorp rijden wij door maar wat verrast is dat er eigenlijk alleen maar campings beschikbaar zijn. Rijden door dus. Stoppen in de buurt van Sanlieu voor een broodje en rijden dan dit hele leuke kleine dorpje door. Hier had ik wel willen blijven maar ook hier is niks beschikbaar. We rijden dan nog door een prachtig bos waarna Mart een chateau vindt waar wij dan maar meteen naar navigeren.
Bij het Château de Courban & Spa Nuxe geeft de gastvrouw aan dat ze niet weet of ze plek heeft. Zo niet dan boek ik het nu nog via de bookings site maar geeft dan toch aan dat ze plek heeft. De kamer is heel klein maar heeft airco en nog veel belangrijker, wij zien een heerlijk zwembad met tuin waar niemand zit en waar de hond mee naar toe mag…en…wij hebben geen zin meer om verder te gaan.
Als we de spullen op de kamer hebben staan is het al 17:30 geweest. Hadden niet verwacht dat we nog zo lang onderweg zouden zijn maar dat wordt goed gemaakt als wij zwemkleding aan hebben en lekker bij het zwembad in ons eentje zitten.
Genieten doen wij er helaas alleen niet heel lang van. Het kasteel heeft alleen een Michelin sterren restaurant en daar hebben wij helemaal geen zin in. Voor de zekerheid boek ik een tafel bij het enige restaurant in verste omtrek van het hotel maar daar moeten wij uiterlijk om 20:00 zijn. Het is een kwartier rijden naar nomansland waar we ongelooflijk gastvrij worden ontvangen. We krijgen veel te eten. Is het goed? Ach, kan ermee door.
25 Juni
Wij doen geen oog dicht. Vanaf 4 uur is onze bovenbuurman aan het ijsberen over de houtenvloer. Pff. Niet te doen. Om 6 uur is Mart er klaar mee en laat Letje even uit. Ik be geradbraakt en draai me nog even om. Daarna is thee en koffie en omdat we tot 11 uur de kamer hebben gaan we eerst Letje uitgebreid uitlaten en ploffen dan nog even neer bij het zwembad. Zou wel even kunnen blijven want dit is wel genieten maar de slechte nachtrust en het feit dat er geen restaurant in de buurt is houdt ons tegen. Om 11 uur checken wij dan ook uit waarbij ik aangeef dat we helaas niet lekker hebben geslapen omdat onze bovenbuurman onrustig was. Zegt de man dat wij helemaal geen bovenbuurman hebben….wij denken alle twee hetzelfde…haunted!!! Hahaha
Wij hebben een keuze – Luxemburg of Reims. Doorslag is de man aan de receptie die aangeeft dat als we niet de grote stad in willen dat Eparnay ook erg leuk is. Een stad voor Reims. Op naar de champagne streek dus.
De route is wederom erg leuk en via een omweg komen wij bij een bakker die enorme kaas souffles verkoopt. Man, het was ontbijt, lunch en avondeten tegelijk maar wel lekker.
Als we in de buurt van Eparnay komen is de temperatuur wederom 34 graden. Niet te doen om met de hond door een stadje te gaan lopen. Mart zoekt een hotel wat wederom niet eenvoudig is omdat er over het algemeen alleen campingplaatsen worden aangeboden. We vinden uiteindelijk een Novotel maar als we eenmaal daar zijn bevindt deze zich op een industrieterrein met de Carrefour, 3 andere hotels en goedkope grill restaurants. Zo willen wij alle twee net onze laatste avond doorbrengen. We staan op een snikheet parkeerterrein nog even te zoeken als ik opeen opmerk dat als wij nu naar huis rijden we er over 4,5 uur zijn.
We rijden nog naar een hotel om het gevoel compleet te maken. Ik denk dat Mart al op de weg naar huis was want ook al zag het hotel er leuk uit en was het op steenworp afstand van de wijnranken voor Mart was het opeens genoeg. Blazen dan maar. Om 20:30 waren wij thuis.
Frankrijk heeft ons verrast. Wat is het mooi en prettig om er rond te reizen.