Door allerlei projecten konden wij alleen mid September op vakantie. Omdat Indonesië nog hoog op op ons verlanglijstje stond besloten nu van deze gelegenheid gebruik te maken en de drie eilanden, Sumatra, Java en Bali te bezoeken.
Route
Agenda
Datum | Van | Naar | KM’s/Reistijd | Hotel | Opmerkingen |
18 September | Amsterdam | ||||
19 September | Medan | 16 uur | Novotel | Overstappen KL | |
20 September | Medan | Bukit Lawang | 90km / 3.5 uur | Bukit Lawang Ecolodge | |
21 September | Bukit Lawang | Brestagi | 5 uur | Grand Mutiara | Via Medan |
22 September | Brestagi | Samosir Island | 6 uur | Toledo Inn | via Parapat |
23 September | Samosir Island | Toledo Inn | |||
24 September | Samosir Island | Jakarta | Hele dag | Le Grandeur | Naar Java |
25 September | Jakarta | Bandung | 8 uur | Grand Preanger | |
26 September | Bandung | Grand Preanger | |||
27 September | Bandung | Pangandaran | 7 uur | Puri Indah | |
28 September | Pangandaran | Puri Indah | |||
29 September | Pangandaran | Baturaden | 3 uur | Rosenda | |
30 September | Baturaden | Magelang | 8 uur | Saraswati | |
1 Oktober | Magelang | Jogyakarta | 4 uur | Melia Purosani | Einde Ramadhan |
2 Oktober | Yogjakarta | Melia Purosani | |||
3 Oktober | Yogjakarta | Malang | Hele dag | Santika | |
4 Oktober | Malang | Tosari | 3 uur | Bromo cottages | |
5 Oktober | Tosari | Kalibaru | 5 uur | Margo Utomo | |
6 Oktober | Kalibaru | Ijen | 4 uur | Ijen Resort | |
7 Oktober | Ijen | Lovina | 5 uur | Aditya | Naar Bali |
8 Oktober | Lovina | Ubud | 5 uur | Ubud Village Resort | |
9 Oktober | Ubud | Ubud Village Resort | |||
10 Oktober | Ubud | Sanur | 2 uur | Mercure | |
11 Oktober | Sanur | Mercure | |||
12 Okotber | Sanur | Vertrek | |||
13 Oktober | Amsterdam |
19 september 2008 – Medan
Reis is goed begonnen: op tijd op Schiphol, zo ingecheckt en maar een half vol vliegtuig waardoor wij met een beetje mazzel nu een rij van vier stoelen met z;n 2-en hebben. Je hebt maar 1 stoel nodig maar de extra beenruimte is natuurlijk nooit weg.
Wij worden, zoals wij bij Malaysia Airlines bijna gewend zijn, weer enorm verwend. Nooit is iets te veel moeite lijkt het wel. De vlucht is dan ook zo om mede ook door het super entertainment programma. Wij hoeven maar twee uur te wachten op Kuala Lumpur voor onze tweede vlucht naar Medan. Dit vliegtuig is goed als leeg en wij kunnen gaan zitten waar wij willen. Ook fijn. De vlucht duurt maar een uur en door de hevige turbulentie is dat ook meer dan genoeg. Medan Airport is klein maar toch worden wij van het vliegtuig met de bus via een omweg naar de terminal gebracht. De chauffeur krijgt het toch nog voorelkaar om er 4 min over te doen. Grappig. De bureaucratie is op Sumatra ook nog niet verdwenen. Wij moeten eerst bij Loket A betalen voor onze aankomst visum. De reden dat het daar lang kan duren is dat ze elk dollarbriefje controleren op echt heid en je doodleuk wegsturen met slecht 1 visum als zij denken dat een biljet niet ok is. Gelukkig hebben wij al wat Rupiah anders hadden wij er nu nog gestaan denk ik. Door naar loket B die een heel fancy visum afdrukt en in je paspoort plakt. Niet te vaak overheen wrijven want de letters verdwijnen bij elke veeg.
Na een scan van je handbagage…ja nu weer, kun je je koffers halen. Bij de uitgang staat gelukkig de touroperator en worden wij binnen een half uur naar ons hotel gebracht. Hotel is prima maar 4* waar hebben ze die vandaan? Het is nog vroeg, 9:30, en wij besluiten maar meteen even door de stad heen te lopen. Vorige keer beviel het even slapen totaal niet dus wij gaan het nu zonder proberen. Helaas moeten wij concluderen dat de sites die wij voor vertrek hebben gelezen en wat in de lonely planet staat correct is: in Medan is niet veel te doen. Ik zou dus ook bij deze iedereen willen aanraden meteen door te reizen…..na 1,5 uur houden wij het voor gezien mede omdat ons lijf nog niet gewend is aan de vochtige warmte Na de lunch in het hotel besluiten wij onze jetlag bij het zwembad van het hotel wat weg te rusten want eigenlijk weten wij niet zo goed wat wij in deze stad moeten gaan doen.
Wij lopen na het douchen nog wat in de omgeving van hotel rond in de hoop dat wij niet in het hotel hoeven te gaan eten maar dat is moeilijker als wij dachten dus zijn wij ook weer snel terug.
20 september
Wij hebben als blokken beton geslapen. Mocht ook wel. Toch hadden wij na 10 uur slaap het nog steeds moeilijk om op te staan. Bij het ontbijt ontbreekt het aan niets. Zelden zo’n uitgebreid ontbijt gezien als je van mie, nasi en porridge houdt maar het ziet er allemaal fris en goed uit. Wij eten uitgebreid en pakken daarna onze koffer. Zoals afgesproken staat Aris om 9:00 bij de lobby om ons naar de reisagent op Sumatra te brengen. Wij worden naar de “bespreekkamer” gebracht met een mooi tafelkleedje waar de beste man in zijn beste NL nog een keer de reis op Sumatra met ons doorneemt. Het duurt allemaal wat lang maar de persoonlijke aandacht is wel leuk. Om 10:00 gaan wij dan echt op weg. Wij bezoeken in Medan eerst nog het paleis van de sultan (niet echt de moeite waard) & de moskee waar wij gisteren ook langs gelopen zijn. Alleen nu gaan wij toch maar even naar binnen en wordt ik door 5 man in mijn sarong en hoofddoek geholpen. Het is warm!!! De moskee is aardig maar net als heel Medan als je het niet gezien hebt mis je niet heel veel.
Wij gaan eindelijk op weg naar Bukit Lawang! Het is een super tocht langs kleine dorpje waar onder andere aan bamboestokken de straatverlichting (paar bulbs) hangt. Er zijn enorme palmolie plantages en ook zien wij menig rubberplantage. Na +/- 3, 5 uur komen wij aan in Bukit Lawang ecolodge. Onze bagage wordt over een niet al te stabiele brug gedragen en wij worden in de lodge meteen aangeklampt door 1 van de gidsen die je door het Gunung Leuser park kunnen leiden. Eigenlijk wilden wij morgen pas op pad maar wij zien bij de receptie een hele hoop koffers staan van SRC. Deze groep komt vanavond aan. Als wij enig zicht bij het voederplateau van de Oerang Utans willen hebben kunnen wij dus beter vandaag gaan. We hebben nog net genoeg tijd om een bakmie naar binnen te werken als wij de wandeling in het licht willen afmaken. Wij besluiten dus ook eerst naar het voederplateau te gaan en daarna pas te gaan wandelen.
De wandeling naar het Gunung Leuser park is onwijs leuk. Voert door het gezellige dorp waar helaas 2 jaar geleden zich nog een enorm drama heeft afgespeeld. Toen kwam er opeens zoveel de bergen af via de Bohorok rivier dat ongeveer een kwart van de bevolking is verdronken. Nu is bijna alles weer opgebouwd en moeten ze alleen nog wachten tot de toeristenstroom terugkeert. Na +/- 30 minuten lopen komen wij bij de oversteekplaats naar het park. Dat doe je per bootje over de snelstromende rivier. Eenmaal aan de overkant zien wij meteen twee Oerang Utans. Onze aandacht gaat compleet naar hun en wij worden maar moeilijk weggetrokken om naar de voederplaats te lopen. Lukt uiteindelijk toch.
Bij het voederplateau zien wij nog eens 3 OU en 1 moeder OU met haar baby. Erg aandoenlijk. Daarna lopen wij het oerwoud in waar wij met enig geduld nog eens 4 OU zien. Ze zijn erg nieuwsgierig en komen gewoon naar je toe. Ondanks het feit dat overal staat dat je ze niet moet voeren en dat je niet aan ze mag komen vraagt onze gids of wij fruit bij ons hebben. Mogen wij ze voeren. Ik kijk verbaasd en zou het niet gedaan hebben al had ik fruit bij me. Kan niet de bedoeling zijn. In ieder geval hebben wij een zeer geslaagde, zeer warme en glibberige wandeling gemaakt die eindigt in een rubberplantage met als eindpunt onze lodge. Wij drinken wat met de gids en gaan dan onder de koude douche. Daarna breekt het onweer los. Het gaat flink tekeer. Rennen naar het restaurant van de lodge, eten wat en gaan dan voldaan het bedje in.
21 september – Brestagi
Het was een onrustige nacht. Veel geluidsoverlast en een omgekeerde maag. Meteen dus ook maar besloten om niet nog een keer naar het voederplateau te gaan. In plaats daarvan proberen wij wat uit te slapen, iets wat moeilijk gaat als iedereen ’s ochtends naar het voeren gaat, en lekker rustig te gaan ontbijten. Als wij aan het ontbijten zijn komt Taman, de gids van gistermiddag vertellen dat de chauffeur er al is. Euh ja…hadden wij niet om 13:00 afgesproken. Gene probleem. Wij lopen richting bat cave en dan nog een beetje door het dorpje alvorens de spullen te pakken, nog even snel te lunchen en de auto richting Brastagi te sturen.
De weg naar Brastagi gaat eerst terug naar Medan waar je dan koers zet naar Brastagi. Het eerste uur hobbelweg blijkt teveel geweest te zijn voor 1 van de banden van onze 4WD en wij moeten stoppen bij de eerste de beste kwikfit…of wat daarvoor door moet gaan. Grappig, maar of deze het houdt?
Na 3 uur zijn wij in Medan en zetten meteen koers naar Brastagi, plaats 1300m boven zeespiegel. Het wordt opeens vreselijk donker en binnen no time breekt er een noodweer los waar je u tegen zegt. Net op dat moment rijden wij de bergen in. De rukwinden zijn zo hard dat ze zonder bomen ontwortelen. Binnen enkele minuten ligt de eerste boom bij de tegenliggers over de weg en ontstaat er een meters lange file. Voordat wij ons af kunnen vragen waarom niet iemand uitstapt en de boom aan de kant legt staan wij ook stil. Wie het laatst lacht lacht het best zal ik maar zeggen. Als wij de chauffeur vragen waarom niet iemand uitstapt blijkt dat de criminaliteit nogal groot is. Als iemand uitstapt is hij snel zijn auto kwijt. Gelukkig is een van de bewoners zo aardig geweest om aan onze kant de boom van de weg te halen want wij staan maar 10 minuten stil. De boom die bij ons over de weg lag hadden wij ook niet zomaar weg kunnen slepen. Dat ding wil je niet zomaar op je auto krijgen!
Wij komen uiteindelijk om 17:45 aan in het Mutiara hotel. Een giga hotel met dito kamers maar wat een ongezellige plek vergeleken met het knusse Bukit Lawang. Het is slechts een rustplaats moeten wij maar denken op naar Samosir!
22 september
Het ontbijt in Mutiara mag geen naam hebben maar is vooral NIET lekker! Wat zou er aan een ontbijt mis kunnen gaan zou je denken….Om 8:30 worden wij door Erwin opgehaald en wij vetrekken richting een Batak Karo dorp waar wij hun typische huizen mogen bewonderen. Apart om te zien maar het uitzicht op de Sibayak & Sinabung vulkaan is toch weer meer aan ons besteed.
Vanuit hier rijden wij naar een fruitmarkt die nog erg dicht is als wij daar aankomen. Kennelijk is de grote markt altijd op zondag en nemen ze maandag ochtend altijd wat langer vrij. Laten wij er nu op maandag zijn.
Wij vervolgen onze reis langs geweldige uitzichten op het Toba meer naar de Sipiso-piso waterval. Waterval die een hoogte heeft van 120m. Wij lopen een stuk naar beneden via de aangelegde trap maar stoppen halverwege. Bij de weg terug blijkt die afstand ook meer dan genoeg geweest te zijn. Vanuit Sipiso-piso vertrekken wij richting Parapat, de haven waarvandaan de ferry naar Samosir zal vertrekken. Alvorens daar aan te komen stoppen wij nog bij een tot museum omgebouwd koninklijk dorp van de Batak karo, rijden nog naar een uitzichtpunt op het Toba meer en lunchen wij in Parapat.
Stipt om 14:30 vetrekt de ferry, die volgens ons toch wel heel erg verkeerd geladen is en een beetje heel erg achteroverhelt, richting Tomok op Samosir waar wij na een uur varen aankomen. Samosir Island, dat ongeveer zo groot is als Singapore, is zo’n 50 tot 75.000 jaar (what’s in a year) onstaan door een vulkanische eruptie. Het kratermeer, Toba, hetgeen van de krater is overgebleven is het hoogstbevaarbare meer in Zuidoost Azie op zo’n 800m boven zeespiegel.
Bij aankomst op Samosir worden wij in +/- 20 min. naar ons hotel, het Toledo Inn, in Tuk Tuk gebracht. Het hotel ligt prachtig aan het meer en alle kamers kijken erop uit. GENIETEN!! En wat een rust! Na de eerste borrels, die hebben wij bij Sipiso-piso eindelijk kunnen vinden, gaan wij douchen en eten bij een restaurant dat aangeeft Batak cuisine te hebben. Helaas wisten ze alleen niet hoe ze dat moesten bereiden.
23 september
Omdat de 1e ferry in Tomok al om 7 uur vertrekt is er om 6 uur al veel rumoer in het hotel. Als de eerste gasten zijn verdwenen begint het schoonmaakpersoneel ook meteen met hun routine waarvan de muziek keihard aanzetten er 1 is. Er blijft weinig anders over dan rustig opstaan en hopen op een lekker ontbijtje. Helaas, er zijn weer witte boterhamme, jam en een ei. Wij beginnen er al bijna aan te wennen.
Om 9:30 staat Erwin, zoals afgesproken, voor de deur. Wij rijden naar Ambarita voor een bezoek aan de Stone Chairs maar eigenlijk zijn de aangrenzende souvenierwinkeltjes veel leuker en brengen wij daar veel te veel tijd door. Erwin komt zelfs even kijken waar wij blijven. Dan is het ook echt tijd om te gaan willen wij niet te laat aankomen in Simanindo voor een traditionele Batakdans. Leuk om gezien te hebben maar als je het mist, mis je voor ons gevoel ook niet echt heel veel.
Op de terugweg van Simanindo rijden wij nog naar Tomok waar wij het graf van King Sidabutar en vermaken wij ons met de uit school komende kinderen. Na Tomok zit onze tour op Samosir erop en gaan wij wat eten in Tuktuk, daarna barst wederom het onweer los en besluiten wij het lekker rustig aan te doen. We hoeven dan ook niks dus dat scheelt.
24 september – Jakarta
Om 5 uur wordt weer het hele hotel gewekt. Ja, wij moeten ook met de ferry van 7 uur naar Parapat maar om dan al om 5 uur op te staan is toch wel iets te veel van goede. Als wij om 5:45 nog geen teken van leven hebben gegeven worden ze ongeduldig en blijven ze bij onze deur staan. Rond deze tijd hadden wij op willen staan wij worden immers pas om 6:30 door Erwin opgehaald en hebben besloten het ontbijt over te slaan aangezien wij daar toch niets aan missen. Zoals wij inmiddels gewend zijn verlaat de ferry het eiland weer stipt om 7uur. Het is nog behoorlijk fris en de meeste mensen blijven dus ook in hun auto zitten. Lijkt me niet veilig maar na een half uur vernaggelen besluit ik ook maar hetzelfde te doen. Vanaf Parapat is het nog 4 uur rijden naar Medan. Het grootste gedeelte van de reis gaat aan ons voorbij maar die enorme rubber plantage van Bridgestone hebben wij meegekregen. Jemig hebben die een paar bomen staan! Om 12:30 staan wij op het vliegveld van Medan. Onze vlucht vertrekt pas om 15:30 maar wij zien dat er nog een Garuda vlucht om 13:30 vertrekt. Wij proberen op deze vlucht mee te komen maar helaas is die volgeboekt. De bagage nu al afgeven kan ook niet want het enige dat op je bagage staat is Jakarta en geen vlucht nummer dus grote kans dat je bagage nu al mee zou gaan. Dat is erg jammer. Het is niet om uit te houden op het vliegveld dus wij besluiten in de Dunkin Donuts voor de terminal wat verkoeling te zoeken. Dat lukt maar eigenlijk willen wij ook iets eten. Net voor het vliegveld hebben wij een KFC gezien. Om daar nou met bagage weer helemaal naar terug te lopen? Ach ja wij hebben weinig andere opties dus toch maar doen. Het is lekker vertoeven in de KFC en daar blijven wij dan ook tot een 1 uur voor vertrek van ons vliegtuig.
Vlucht naar Jakarta met Garuda verloopt goed en op tijd maar het vliegtuig zit echt bommetje vol. Net iets voor 6 staan wij bij de bagageband in Jakarta. Het is hier een uur later dan op Sumatra. Om 6 uur begint te Iman te zingen waarop iedereen naar een standje rent waar boxjes eten worden uitgedeeld. Binnen een halve minuut zijn de meer dan 500 doosjes verdwenen!! Ongelooflijk.
Bij de gate staat onze nieuwe chauffeur op ons te wachten. Ziet eruit als een sympathieke jongen en heet Budi. Hij brengt ons binnen 30min in een minibus voor zo’n 8 man naar ons hotel. Dit is ons vervoer voor de komende twee weken. Een beetje overdreven met z’n 2-en maar goed dat is niet aan ons. Hotel le Grandeur is een heerlijk luxe stadshotel dat helaas ietwat buiten het centrum ligt. Wij zijn moe van de lange reisdag maar willen eigenlijk ook nog iets van Jakarta zien. Uiteindelijk besluiten wij dan toch maar de taxi richting het centrum te nemen helemaal omdat wij op het kaartje van de stad die wij van de receptie kregen een Chili’s Bar ontdekten. Zouden ze? Wij dus erg hoopvol op weg. Als ik op de roltrap richting Chili’s sta bedenk ik me opeens dat ze in Dubai ook alleen maar virgin Margarita’s schonken. Zou me niets verbazen als dat hier ook het geval zou zijn. En bingo….tijdens de Ramadhan geen alcohol, zelfs geen biertje. Wij dus toch maar op zoek naar een andere eetgelegenheid. Die vinden wij onder chili’s en er wordt zelfs alcohol geschonken dat ze verbloemen door je cocktail in mokken te schenken. Op dat moment boiede dat niet en wij besluiten ons geluk te beproeven. Toch vreemd je mojito uit een mok maar smaken doet het desondanks. Wel weer vreemd dat ze een Heineken dan wel weer uit een Heineken glas serveren. De logica is ons die avond ontgaan maar daar konden wij ons ook niet mee bezig houden. Eten was ook prima en uiteindelijk kregen wij ook nog een live-band die totaal niet onverdienstelijk speelde. Leuk! Tegenover de bar kunnen wij nog net een shoppingmall in. Tas is op weg van Sumatra naar Java gesneuveld. Wij wisten dat wij groot waren maar dit slaat alles! Wij kunnen in de hele mall niet rechtop staan. Na 15 min. gebukt door de mall te zijn gegaan, pakken wij de taxi terug naar het hotel.
25 september – Bandung
Wij hadden een rustige nacht verwacht in dit super hotel maar helaas vond onze buurman de tussendeur wel heel erg spannend en heeft die die al bellende wel 5x geprobeerd te openen. Op tijd ontbijten dan maar en dat is hier geen straf. Alles is er en ziet er verukkelijk uit. We gaan ons dan ook te buiten. Om 8:00 staat Budi in de lobby op ons te wachten en vertreken wij richting Sunda Kelapa; de oude VOC haven. Indrukwekkende boten liggen hier nog steeds voor anker. Een mannetje wuift me naar het water toe. Als ik zie dat hij ons rond de boten wil varen pas ik meteen. Wat een rotzooi ligt er in het water. Wat een puinzooi maken ze ervan. De boten blijven indrukwekkend. Eenmaal terug bij de auto vraag ik Budi of wij de vismarkt ook even kunnen bezoeken. Dat verzoek kreeg hij nooit en hij waarschuwde ons dan meteen voor de enorme stank die er kon zijn. Uiteindelijk vond ik de stank wel meevallen. Eerder bedacht ik mij dat ik hoopte hier nooit van deze plek een visje op mijn bord zou krijgen. Maar dat terzijde. Wel even leuk om doorheen gelopen te zijn.
Vanuit hier gaan wij naar het Batavia museum op het centrale plein tijdens de NL-se overheersing. Leuk om geweest te zijn, ook weer prima om door te rijden.
Wij gaan op weg naar Bogor! Bogor is DRUK! Budi legt uit dat de lokale bevolking zich aan het klaarmaken is voor het naderende suikerfeest en vandaar de extra drukte. In Bogor bezoeken wij een botanische tuin die midden in het centrum ligt. Tuin ligt er prachtig bij maar naast de vele bomen waren een paar planten misschien ook wel leuk geweest.
Vanuit hier vertrekken wij richting Bandung waar wij zo rond 18:00 aankomen. Wederom een behoorlijk reisdag dus. Het hotel waar wij overnachten hoort een 5* hotel te zijn maar daar is in de kamers weinig van te merken. Wij gooien de spullen neer en gaan richting het centrum. Daar is nog een mall en wij zijn nog steeds op zoek naar een tas. Heel makkelijk is dit overigens niet! Om 6 uur is de Ramadhan afgelopen en het lijkt wel of iedereen dan opeens de straat opgaat. Wij dachten dat de V&D op zaterdag druk was…wij vinden gene reistassen en gaa op zoek naar bier! Nog zo’n onmogelijke queste. Uit pure wanhoop keren wij, nadat wij bij Toko Taurus eindelijk een fles rum hebben kunnen scoren, terug naar het hotel waar wij ook meteen even wat eten. Het is imiddels 8:30 en wij hebben naast het ontbijt nog niets verder gehad. Wij zijn wel toe aan iets.
26 september
Voor vandaag staat eigenlijk een bezoek naar de vulkaan Tangkuban Prahu en een angklungschooltje op het programma. Budi gaf aan dat de vulkaan een enorme toeristische plek is en of wij geen zin hebben zuidwaarts te gaan naar een theeplantage en aansluitend naar Kawah Putti. Dit is ook een vulkaan maar wordt veel minder bezocht omdat hij verder van Bandung afligt. Minder toeristen….minder druk….wij zijn snel overtuigd en kiezen voor het laatste. Na een prima ontbijtje vertrekken wij dus zuidwaarts. Langs super mooie theeplantages komen wij uiteindelijk uit bij de fabriek waar de thee gemaakt wordt. Erg leuk om te zien en als afsluiting krijgen wij nog een zak thee mee van +/- een kg. Verrassend dat wij hier de enige toeristen zijn. Vanuit hier vetrekken wij via een hobbel de bobbel weg naar Kawah Putti. Als wij daar aankomen is er nog niemand op een getrouwd stel na die daar hun fotoreportage aan het maken is. Na de nodige zwavel ingeademd te hebben lopen wij terug naar de auto waar wij eerst nog wat vers gebakken koeken en een corn on the cob eten. Zal ons niet weer gebueren dat wij vanavond om 18:00 terug zijn in Bandung en weer niets gegeten hebben. Vanuit hier vertrekken wij naar een paar hot springs waar wij onze chauffeur volgens mij vreselijk teleurstellen als wij zeggen dat wij hier geen gebruik van zullen maken. Ja maar….er zijn ook prive cabins….ook daar willen wij gene gebruik van maken.
Via een weg die door vele aardbeien plantages leidt, waar wij uiteraard even een bakje kopen, rijden wij terug naar Bandung. Omdat wij eerder terug zijn in Bandung omdat wij de hot springs hebben overgeslagen brengt Budi ons naar een shoppingmall. Wij zijn nog steeds op zoek naar ene tas. DE shoppingmall waar wij worden gedropt is ongelooflijk! Er zit zelfs een reuzenrad en een achtbaan is. Heb je ooit zoiets gezien? Gelukkig slagen wij er ook. Toch wel fijn! Vanuit hier gaan wij naar het hotel. Het is inmiddels alweer 19:00. Budi komt uit Bandung dus wij vragen hem voordat hij ons afzet waar wij hier kunnen eten. Wat blijkt, links om de hoek van het hotel zit een eettentje. Ik geloof dat dat de enige hoek is geweest die wij niet hebben geprobeerd gisteren. Het eten is er prima en met handen en voeten werk krijgen wij ook nog wat wij willen. Moet dolkomisch geweest zijn voor de locals (toeristen niet te vinden) die er zaten.
27 september – Pangandaran
Bij het ontbijt eten wij heerlijk de aardbeien op die wij gisteren op de weg terug van Kawah Putti hebben gekocht. Daarna is het +/- 8:30 vertrek richting Kampung Naga. Op de hoofdroute Bandung uit staat een mega fike vanwege het naderende Suikerfeest maar zodra wij die binnendoor sluipweggetjes nemen is daar niets meer van te merken. Nou zijn wij toch meestal niet voor de hoofdwegen en in dit geval wordt dat weer bevestigd. Wij rijden langs schitterende rijstplantages en weten eigenlijk niet meer waar we moeten kijken naar het oude Kampung Naga wat hiertussen verscholen ligt. Via 360 treden en een gids is het dorpje te bereiken waar zo’n 150 man leeft. Hun afgezonderde leven in een kleine gemeenschap waar de vissen onder het toilet de uitwerpselen eten geeft mij een beetje een naar gevoel. Waarschijnlijk totaal overbodig maar helemaal los laat het me tijdens dit bezoek niet. Het plekje mag er daarentegen helemaal wezen.
Omdat de hoofdwegen nog steeds helemaal vast staan vervolgen wij onze route naar Pangandaran ook via de zijwegen. Prima beslissing maar de uitzichten worden minder waardoor de helft van de route aan ons is voorbij gegaan. Het verkeersongeluk met een brommer zien wij helaas weer wel en blijft lange tijd in ons geheugen gegrift.
Eenmaal in Pangandaran worden wij in een gezellig hotel/motel gedropt waarbij alle kamers aan het zwembad grenzen. Wij hebben een heerlijk terras en gaan dus eerst op zoek naar wat proviand om heerlijk daar te nuttigen. Eenmaal op het terras worden wij door het hotel management uitgenodigd voor de high tea. Nou lekker. Totaal niet verkeerd worden wij verwend met loempia’s, gebakken bananen en gefrituurde tofu. Lekker. ’s Avonds blijven wij dicht bij het hotel want ons bevalt het hier wel.
28 september
Wat een heerlijke rustige nacht had kunnen worden werd er een waarbij wij nauwelijks een oog hebben dicht gedaan. De Imam zong de hele avond letterlijk door de luidsprekers de longen uit zoijn lijf. Telkens als je dacht nu is ie klaar kwam er weer een ballade achteraan. De luidsprekers leken wel op ons hoteldak gemonteerd. Om 5 uur werd het opeens stil. Nog even geprobeerd te slapen maar ook nu zit het vroege opstaan er al redelijk ingebakken en lukt dat uitslapen niet echt. Gelukkig hebben wij een redelijk rustige dag voor de boeg. Om 9 uur komt Budi als afgesproken. Hij heeft een gids bij zich en dat hadden wij niet afgesproken dat hadden wij hem gisteren al duidelijk gemaakt. Wij wilden een relatief rustige dag. De gids lijkt een beetje geirriteerd als wij duidelijk maken geen gebruik te willen maken van zijn diensten. Wij zetten hem af bij een ander hotel op weg naar ons eigen gefabriceerde dagprogramma.
Wij gaan allereerst naar een kroepoek fabriek waar helaas vanwege de Ramadhan geen activiteit te bekennen is maar zien wel de machines die ze gebruiken om het kroepoek te maken. Dan maar naar ene huisje waar ze palmvocht aan het koken zijn waar ze palmsuiker aan over houden. Het is een rokerige bedoening aangezien ze het vuur aanhouden met coconsnoten schillen maar het oude vrouwtje is verrukt dat wij even komen kijken. Naast het palmsuiker huisje zit een vrouw bezems te maken van palmbladeren en gaan wij naar een Wajang Golek makerij. Op de weg daarheen zien wij naast meerdere ananasplanten, mango- en bananenbomen ook onze eerste cashewnoten boom. Apart! Vanuit de Wajang Golek makerij vertrekken wij naar de Green Canyon.
Eenmaal bij de Green Canyon betalen wij voor een bootje en varen wij ongeveer een kwartier door een diepe kloof waarvan het water groen gekleurd is. Erg mooi en heerlijk rustig. Het heeft de hele avond behoorlijk geregend dus wij waren een beetje bang dat de groene kleur misschien wel verdwenen zou zijn maar wij hebben geluk. Na een kwartier komen wij aan bij een rotsversperring. Als wij verder willen moeten wij gaan zwemmen. Er zit een behoorlijke stroomversnelling in het water maar er zijn reddingsvesten aan boord van het bootje en die mogen wij om. Omdat die er zijn wil ik het wel proberen. De laatste aanwijzing die wij krijgen is dat wij bij de tweede waterval om moeten keren en daar zullen wij ongeveer heen en terug een uur over doen. OK, gaan met die banaan. Het water is heerlijk verfrissend en de stroomversnelling valt in het begin nog mee. Daarna is het met het nodige klim en klauterwerk op de glibberige rotsen goed te doen. Wij twijfelen over hoe ver wij moeten gaan. Wij hebben nog geen echte waterval gezien maar zien ook niemand meer. Tijd om terug te gaan? Ja dus kennelijk als wij in de verte onze namen horen. Terug weg is heerlijk ontspannend zwemmen met je reddingsvest om. Denk dat Martin nu ook baalt. Die is al een paar keer flink koppie onder gegaan. 1 keer zo lang zelfs dat ik begin te twijfelen of het altijd verstandig is je met de stroming mee te laten gaan. Toch maar even iets voorzichtiger doen! Het was wel een leuk avontuur. Wij pakken het bootje weer terug naar het begin en gaan lekker terug naar het hotel. Wat om de hoek van het hotel gegeten en daarna lekker bij het zwembad wat gelezen en gezwommen. Om 17:00 lopen wij even naar het strand om de laatste zonnestralen te zien ondergaan en als wij terug zijn in het hotel, wij hebben geen bar gevonden waar wij een dikke borrel konden bestellen, liggen er nog een paar happendingen bij de receptie. Lekkere maiskoeken! Ondertussen is het hotel ivm het naderende Suikerfeest volgelopen met binnenlandse toeristen en begint de Imam zijn stembanden te smeren voor vanavond. Zal mij benieuwen hoe de nacht zal worden.
29 september – Baturaden
Wij hebben vandaag gelukkig wederom niet zo’n lange reisdag en Budi komt ons dan ook pas om 9:30 ophalen. Verrassend genoeg hebben wij alletwee als een blok geslapen en heb ik slechts twee keer de Imam gehoord. Tegen de tijd dat wij gaan ontbijten zit half China er in zowat alles op. Gelukkig ziet de bediening ons binnen komen en weten ze na een dag al wat wij willen hebben. Er komt een gebakken eitje en wat fruit onze kant op. De broodrooster laat helaas nog even op zich wachten.
Stipt om 9 uur vertrekken wij richting Purowokerto en vandaar naar Baturaden. Omdat het op de hoofdwegen mega druk is rijden wij binnendoor. Vinden wij ook nog steeds leuker alleen zijn hier de wegen niet echt zonder gaten en worden wij behoorlijk door elkaar geschud. Om 13:00 komen wij in Rosenda aan; een basic hotel op een prachtig plekje in de bergen met een beekje in de tuin. Wij kunnen iets verderop iets eten in ene geweldige tuin voordat Budi ons om 14:00 weer komt halen.
Wij gaan dan naar Pancuran Tujuh, de 7 watervallen. Vanaf de parkeerplaats is het, via de nodige trappen, nog een stukje lopen. Als wij dan eenmaal voor de 7 watrevallen staan twijfelen wij of wij hiervoor hierheen gekomen zijn. Wat is dit? Wij volgen het water naar beneden en dan blijkt het wel de moeite waard te zijn. Je kunt je daar op een rots laten overgieten door zwavelwater wat wij dan ook doen. Mocht je interesse hebben kun je je ook bij de watervallen laten masseren.
Na de douche van zwavelwater en de nodige trappen weer omhoog keren wij terug naar het hotel waar wij nu lekker op het balkon zitten en genieten van het uitzicht, het geluid dat het beekje produceert en het flesje whiskey dat wij vanmiddag hebben kunnen kopen.
30 september – Magelang/Borobudur
Laatste dag van de maand alweer. Tijd vliegt. Wij worden vroeg opgehaald omdat wij vanuit hier ook graag naar het Dieng Plateau willen. Dit is een vulkanisch plateau met tempels en een kratermeer. De rit erheen is geweldig mooi. Mega veel terassen die dit keer niet met rijst maar met aardappelen en kool gevuld zijn. Geen enkele cm2 is hier onbenut gebleven maar kan me zo indenken dat als het een paar dagen flink regent er een paar aardverschuiving teweeg gebracht worden. Vanuit Baturaden is het +/- 2,5 uur rijden naar het Dieng Plateau. Misschien als je niet over de drukst bezochtste markt met je busje hoeft te gaan dat je een half uur sneller kunt. Eenmaal op het Dieng Plateau bezoeken wij eerst een paar Hindoeïstische tempels en gaan vandaar naar een krater die behoorlijk actief is. De geur van zwavel komt meteen op je af en ik vraag me af of het wel veilig lopen is hier. Overal zie je gepruttel en dan heb ik het nog niet eens over de krater zelf. Die gaat behoorlijk tekeer. Vanuit hier vraag ik Budi of hij ook nog naar het gekleurde meer wil rijden. Als wij er zijn zegt hij nog wees niet teleurgesteld met wat je ziet. Ik denk dat hij me voor de gek houdt maar eenmaal binnen zie ik meteen dat hij gelijk heeft. Toch geven wij niet meteen op en volgen het pad rondom het meer om te kijken of het van een andere kant misschien beter is. Als je aan de andere kant aankomt zie je waarom het meer niet meer dan een plas is geworden. Daar staan ongeveer 50 pompen het water uit het meer en het daarnaast liggende meer te pompen voor de irrigatie van de terrassen achter het meer. Jammer!
Wij maken de wandeling af en rijden vanuit hier in 2,5 uur naar Magelang waar wij in een paradijsje van een hotel aankomen dat op nog geen 5 minuten lopen ligt van de Borubudur. Wij gooien de spullen neer en vertrekken meteen even naar de markt die wij hebben gezien toen wij hier aankwamen. Daar willen wij even een kijkje nemen. Wij kijken en wij worden bekeken. Wij zijn de nieuwste en grootste attractie op de markt! Op de hoek van de markt kopen wij vers gemaakte springrolls doordrenkt in het vet maar heerlijk! Dan lopen wij terug naar het hotel waar wij heerlijk plaatsnemen bij het zwembad en genieten van de rust. Heerlijk! Als het tijd is om te eten lopen wij het hotel nog even uit om te kijken of wij een restaurantje vinden maar keren uiteindelijk terug naar het hotel om ons daar lekker te laten verwennen. Probeer nog even naar huis te bellen en gelukkig hoor ik dat daar alles goed gaat! Na het eten doen wij nog een poging het lokale instrument onder de knie te krijgen en gaan dan in ons koloniale bedje lekker slapen!
1 oktober
Vanochtend vroeg opgestaan want wij hopen de Borubudur te bezoeken voordat de hele menigte vanuit Yogjakarta aankomt. Om 6:30 staan wij op dit wereldwonder en kunnen het nog met enige rust aanschouwen. Wij hadden gehoopt op een gids maar met de aanvang van het suikerfeest zijn die nergens te bekennen.
Rond 9:30 zijn wij terug in het hotel en besluiten eerst een lekker verfrissende duik te nemen alvorens aan het ontbijt te beginnen. Lekker verfrissend en een verwen ontbijt toe.
Om 11:00 staat Budi klaar bij de receptie om ons via Yogjakarta naar Prambanan te brengen. Dit zijn tempels waarvan ze denken dat ze bij de Borubudur horen maar 30km buiten Yogja liggen. De tempels zijn helaas tijdens de aardbeving van 2006 zwaar beschadigd en kun je ¾ dus eigenlijk alleen maar achter een hekwerk aanschouwen. Als je ziet hoe sommige brokstukken tussen de tempels hangen weet je ook dat dat alleen maar voor je eigen bestwil is. Ik vind de tempels erg indrukwekkend en misschien nog wel mooier dan de Borobudur maar de warmte om deze tijd van de dag is bijna verstikkend en wij zoeken dan ook na 2 uur de verkoeling van ons busje op. In +/- 40 minuten rijden wij naar ons hotel. Een giga Melia hotel waar het ons aan niets ontbreekt maar waar het echt verschrikkelijk druk is. Wederom gooien wij de spullen neer en gaan eerst de Malioboro (de winkelstraat) verkennen die vlak bij ons hotel ligt.
2 oktober – Yogjakarta
Het ontbijt in dit hotel is super verzorgd en het ontbreekt je aan niets maar het is er echt verschrikkelijk druk. Wij worden om 9:30 opgehaald om het Paleis van de Sultan te gaan bezoeken. Als wij eraan komen is het relatief rustig. Als wij naar binnen willen blijkt al snel waarom. Ivm het suikerfeest is het dicht! Over 2 min. begint een ceremonie die helaas ook weer in 2 minuten is afgelopen. Niets aan tedoen. Wij gaan ons geluk op de vogeltjes markt beproeven. Gelukkig zijn er een paar kraampjes open. In ieder geval genoeg om een goed beeld te krijgen. Vanuit hier vertrekken wij naar een batikfabriek maar ook hier moeten wij helaas met een sorry, we are closed genoegen nemen. Op naar de zilversmederij. Daar kunnen wij gelukkig wel een korte uitleg krijgen van hoe het werkt zodat wij zo snel mogelijk onze tijd besteden in de bijbehorende winkel. Wel leuk ringetje gekocht! Omdat bijna alles dicht is en Budi ons niet meteen bij het hotel wil afzetten brengt hij ons nog naar een grote shoppingmall net buiten de stad. Wederom hebben ze er alles. Wij kopen nog een paar Ralph Lauren polo’s tegen omgerekend 8 Euro het stuk en zoeken nog een borrel maar dat is wederom een onmogelijke opgave.
Als wij terug zijn bij het hotel gaan wij toch maar Oma even vragen of zij ook borrels verkoopt. Zij niet maar de Becak mannen weten vast wel iets. Zij weten inderdaad wel iets maar weten niet of het ivm suikerfeest mogelijk is. Wij spreken een prijs met ze af en wij gaan op weg. Na een korte 15 min. komen wij bij een niets zeggend stalletje aan…wat hier?
Ja, daar! Alles gaat stiekem en moet heimelijk. Tasje hier, tasje daar, niet opstaan, niet kijken en ga zo maar door. We lijken wel twee drugskoeriers. Eerst nog een rondje fietsen en dan pas betalen. We nemen er maar meteen twee mee! Ni nog cola. Dat willen wij wel even bij oma halen als bedankje voor de goede tip. Oma is niet gek en vraagt 2 keer zo veel als elke andere zaak. Slim hoor, zij weet ook waarschijnlijk dat deze bocht niet te drinken is zonder wat cola. Maar goed.
Om 6:45 worden wij weer opgehaald om naar de Pariwisata Rama en Shinta voorstelling te gaan met eten. Eten smaakt goed en de voorstelling is mooi alhoewel er zonder de geschreven uitleg niets van te begrijpen valt. In het donker proberen wij dus zo nu en dan even bij te lezen.
3 oktober – Malang
Vandaag hebben wij een hele lange resi naar Malang. Wij worden om 7:30 opgehaald zodat wij ook nog het paleis in Solo kunnen bezoeken aangezien wij het paleis in Yogja niet konden bezoeken. Het paleis, waar de familie nog steeds ook woont, is vergane glorie en een stop dus eigenlijk helemaal niet waard. Jammer! Op naar Surabaya waar wij iets kunnen eten en weer door. Net voor Malang is er nog een waterval die wij kunnen aanschouwen als wij daar zin in hebben. Het is 17:00 en wij gokken dat wij bij de laatste schemering de waterval misschien nog net kunnen zien. Doen dus. Als twee kleine kids springen wij uit de auto en rennen naar de waterval. Wij hadden geen 5 minuten later moeten komen dan hadden wij niets meer gezien. Wij kopen bij een van de vele toeristen stallen nog indonesische wijn nadat wij eerst hebben mogen proeven. Je weet nooit waar het van pas kan komen… . Door naar Malang. Het verkeer om dit tijdstip is verschrikkelijk! Wij doen 1,5 uur over 25km. Gekkenwerk. Als wij bij het hotel aankomen, na een reis van 12 uur, is er alleen nog maar een rokerskamer beschikbaar. Wij zijn moe en er is geen keus dus verstand op nul en hopen dat wij er geen last van hebben. Gelukkig is er een balkonnetje waar we dan meteen plaats op nemen. Als wij net met de eerste borrel op het balkon gaan zitten barst buiten een klein vuurwerk los. Wij zitten op de eerste rij. Doet goed na de lange reis. Eindelijk ontspanning. Wij gaan eten in het hotel. Op de weg hierheen hebben wij niet zo veel alternatieven gezien en er zit niemand. Alle chinese gasten zitten natuurlijk gewoon op hun kamer te eten. Wij worden op onze wenken bediend in het restaurant mede doordat een van de kelners Martin wel ziet zitten….
4 oktober
wij mogen uitslapen maar mijn longen hebben het opgegeven dus snel douchen en naar buiten. Snel douchen zit er alleen helaas niet in. In dit nieuwe hotel zijn nu al de waterleidingen verkalkt en er komt alleen maar een sliertje bruin water uit. Gisteravond geen last van gehad. Wij gaan ontbijten waar de hele Chinese geemenschap ook al heeft platsgenomen. Toch nemen wij lekker de tijd want we worden pas om 10:00 opgehaald. Na een stadstour per bus van 15 minuten worden wij de bus uitgezet. Nu zelf de stad verkennen, alsof je een soort puzzeltocht ging lopen. Wij lopen naar de straat intratuin en gaan naar de vogeltjes markt. Mooie markt trouwens en dan? Ja nou eigenlijk niks. Wij houden Malang voor gezien. Andere mensen die wij al meerdere keren tijdens deze reis zijn tegengekomen weten ook niet zo goed wat hiervan precies de bedoeling is. Wij lopen naar Budi en zeggen dat wij verder willen. Hij snapt hier op zijn beurt weer niks van maar wij vertrekken toch.
Op naar de Bromo cottages in Tosari via een tempel waar wij ook niet zo veel van begrijpen. Het is een bijzondere rit waar vooral veel mango’s worden verkocht.
Eenmaal in Tosari valt ons op dat het vooral erg vochtig is en dat er nogal wat wolken hangen. Wij eten wat in het restaurant van het hotel en dobbelen wat. Als het dan tijd wordt voor een borrel gaan wij naar de kamer terug en maken de Indonesische wijn van kant met onze NL-se buren die wij gister voor het eerst bij het paleis in Solo hebben gezien. Was wel grappig om hun belevenissen tot nu toe te horen. Door de wijn hebben wij het vanavond niet meer koud! Wij eten wat en gaan op tijd onder de vochtige wol want morgen is het vroeg uit de veren.
5 oktober – Tosari/Bromo
Om 3:30 gaat dan eindelijk de wekker nadat wij de hele nacht geen oog hebben dicht gedaan. Wij besluiten samen onder de douche te gaan nadat wij op een aanplakbriefje zaegn dat wij maar 25l warm water hebben. Een snelle rekensom doet je daar al snel toe besluiten. Om 3:50 staan wij klaar bij de receptie en gelukkig kunnen wij ook meteen de jeep in die voor ons klaar staat. Machtige rit door het donker. Wij zien eigenlijk alleen maar de achterlichten van onze voorganger. Verder niets. Misschien soms maar beter ook. Eenmaal in de buurt van Pananjakan (uitzichtpunt op 2770m) is de drukte weergaloos. Ik wist dat de Bromo veel mensen trok maar dit heb je nog nooit gezien. Wij kunnen met de jeep dus ook niet helemaal naar boven en moeten het laatste stuk lopen. Op zich niet zo erg maar door de enorme drukte is dat moeilijker als gedacht. Ook staan er zo veel brommers die de weg proberen te blokkeren zodat jij met hun mee naar boven gaat. Redelijk agressief zijn ze ook. Rijden over tenen heen en 1tje komt er recht op me af waardoor ik ben een greppel inspring. Lekker dan. Hoe dan ook de zonsopgang is wel heel erg mooi evenals het hele landschap. Als rond 6 uur de Semeru ook nog wat rook heeft uitgeblazen besluiten wij onze jeep weer op te zoeken. Heel verstandig dat de chauffeur ons de kentekenplaat van de auto heeft laten zien voordat wij vanochtend aan onze wandeling begonnen.
Wij maken nog een stop bij een ander uitkijkpunt alvorens bij de voet van de Bromo aan te komen. De rit ernaartoe is schitterend. De heuvel die je afrijdt is zo’n 45 graden met diepe haarspeldbochten. Uiteindelijk komen wij bij de zandzee die je moet doorkruizen om bij de trappen van de Bromo uit te komen. Er staan overal paardjes die je de tocht door het mulle zand besparen maar wij beslissen toch te voet te gaan. De wandeling valt behoorlijk tegen vnl ook door de hoeveelheid stof die opwaait door de flinke wind die er vandaag staat. Als wij eenmaal de trappen beklommen hebben en buiten adem boven komen worden beloond met een hap zwavel. Lekker! Maar ook hier is het uitzicht weer geweldig!
Na de nodige tijd bij de krater doorgebracht te hebben en het gevoel gehad hebben dat wij genoeg gezandstraald zijn lopen wij terug naar de jeep die netjes op ons staat te wachten. Wij genieten na tijdens de terugrit, “ontbijten” in het hotel, pakken onze spullen om om 10:00 richting Kalibaru te vertrekken.
Wij genieten na tijdens de terugrit, “ontbijten” in het hotel, pakken onze spullen om om 10:00 richting Kalibaru te vertrekken. Helaas, duurt de tocht toch weer bijna 5 uur. Wij lunchen onderweg, kopen een paar mango’s en komen rond 15:30 in Kalibaru aan. Wij gooien de spullen neer en gaan op zoek naar een winkeltje voor wat knabbels en wat te drinken. De temperatuur is heerlijk dus wij genieten heerlijk op ons terrasje!
6 oktober – Kalibaru
De bedden in het Margo Utomo hebben hun beste tijd gehad, maar ach wij verheugen ons op een heerlijk ontbijt die wij niet gaan krijgen. Helaas. Om 8:30 hebben wij een wandeling over de plantage. Margo Utomo heeft zo’n 100 koeien en als wij de eerste ervan zien krijgen wij toch een beetje heimwee. Raar dat dit soort dingen dat teweeg kunnen brengen. De beesten zien er super verzorgd uit. De 600liter melk die ze per dag geven wordt verkocht en mozzarella van gemaakt. Daarna gaan wij de tuin in. Super wat hier allemaal groeit en bloeit: Vanille, Salak (slangen plant), hibiscus, koffie, rubber, mais, avocado, mango, papaya, kaneel. En wat ze van enkel vrucht of blad allemaal kunnen maken. Niets wordt weggegooid.
Naast de 100 koeien hebben ze ook nog konijnen en kippen. Lekker zo’n tuintje. Je kunt in je complete levensonderhoud voorzien. We kopen een zak geroosterde koffiebonen als aandenken en geven de koeien een dikke fooi. Jammer allen dat we die zien verdwijnen in de broekzak van de receptionist.
Om 9:45 vertrekken wij richting Ijen….ook alweer zin in. Na 3,5 uur inclusief stop bij de lokale supermarkt waar wij de grootste attractie waren, een hobbel de bobbelweg over de laatste 4 km komen wij aan in een paradijsje. De rit door de prachtige sawah’s was al mooi maar dit is echt mooi. Niet heel veel toeristen komen hierheen maar dat is voor hun echt een gemiste kans. Onder de weinig toeristen die er wel komen kun je nog steeds bekenden tegenkomen en totaal onverwacht zie ik dus Barbara en Richard, 2 resigenoten van de 4-landen reis in Afrika. Zij gaan eten, wij gaan onze spullen wegbrengen.
Om 14:00 komt Budi ons halen voor een wandeling door het dorp en de Sawah’s. Wij delen alle zeepjes uit die wij gedurende de reis hebben verzameld en geven de kids wat gezonde lekkernij. Het hele dorp loopt uit en de mensen zijn super vriendelijk en dankbaar en willen allemaal op de foto. Opa strikes zelf een pose om er op z’n best op de gevoelige plaat te komen. Grappig! Alleen jammer dat wij na een geweldige wandeling door de sawah’s en oerwoud alle verpakkingen weer terug vinden van de dingen die wij ze hebben gegeven.
Bij terugkomst nemen wij een verkoelende duik in het zwembad. Wat een uitzicht! Daarna lekker douchen en een borrel op ons balkon die volgt met een borrel bij de bar waar even later Barbara en Richard bij ons komen zitten. Wij maken er een gezellige avond van.
7 oktober – Ijen
Wij doen de hele avond geen oog dicht door de enorme generator die verderop in de gang staat. Het feit dat wij om 6 uur ook weer paraat moeten staan helpt waarschijnlijk ook niet bij het vinden van de nachtrust. Het wordt hier trouwens een stuk eerder dan in de rest van Java licht. Als wij ’s ochtends opstaan twijfelen wij of wij geluk zullen hebben met het zien van de krater maar uiteraard gaan wij dat wel afdwingen.
De weg naar Ijen is geweldig mooi door dicht bebost oerwoud met hellingen van soms wel 45 graden. Wij komen om 7 uur bij het startpunt van de 3km durende wandeling aan en vertrekken vrijwel meteen met jammer genoeg een veel te irritante gids. Achteraf begrijpen wij ook niet helemaal waarom wij een gids mee moesten nemen. De Ijen krater vind je ook zo wel, misschien als je de krater in wilt is het verstandig maar dat was bij ons niet mogelijk door de vele wolken en rook.
De wandeling naar de krater is zwaar maar niet gevaarlijk met een beetje goede gezondheid. Wel is hij ontzettend mooi en kijk je wederom je ogen uit. Onderweg kom je ook zwaveldragers tegen die dagelijks fosfor naar het dorp dragen. Het is ontzettend zwaar werk waarvoor ze, naar mijn idee, veel te weinig betaald krijgen.
Helaas was de bewolking nog niet weg toen wij bij de krater kwamen en leek het er ook niet op alsof die any time soon zou wegtrekken. Wij hebben 3 uur gewacht maar helaas mocht het niet baten. Het weer heb je nou eenmaal niet onder controle. Wij hebben mensen de krater nog in zien lopen door de onwijze rookpluimen maar die kwamen niet echt vrolijk terug. Omdat wij ook niet precies hadden afgesproken hoe laat wij weer beneden moesten zijn besloten wij dat na die drie uur de kans op een openmeer redelijk verkeken was en maar beter naar beneden konden gaan.
Omdat wij de heenweg redelijk vlot hadden gelopen leek ons de terug weg veel langer. Misschien omdat wij toen makkelijker met elkaar konden praten. Budi leidde ons nog even naar het zwavelafdraagpunt om vervolgens de mooie route door het oerwoud weer te rijden richting de haven, Kilimajuk, die Java met Bali verbindt.
De doorgang is een druk bevaarde route en kennelijk varen de ferryboten aan en af. De overtocht duurt ongeveer een uur en je bent er eigenlijk zo. Gelukkig maar. Eenmaal op Bali, door alle grenscontroles, rijden wij in 1,5 uur naar Lovina. Wat is Bali nu al heerlijk. Schoon, opgeruimd en netjes. Wij rijden langs een pinautomaat, kunnen bij de eerste winkel meteen rum kopen…nemen afscheid van Budi en genieten van de rust in het Aditya hotel waar wij een heerlijke kamer hebben aan het strand. Schenken een borrel in en zien de zon in de zee zakken vanuit Gazebo nr.6 voor ons hotel. Omdat wij redelijk gaar zijn besluiten wij in het hotel te gaan eten en dat is absoluut niet mis. Je betaald hier al niets voor eten maar met de 20% korting die wij hier krijgen betalen wij vanavond echt zo goed als niets voor een heerlijke maaltijd.
8 oktober – Lovina
Heerlijk rustig geslapen maar toch, ondanks het uur tijdsverschil, vroeg wakker. Ik ben benieuwd naar dit nieuwe eiland! Heerlijk langs het strand gelopen en alle bootjes van het dolfijnen kijken de haven terug zien komen. Wij twijfelden of wij deze excursie mee wilden doen. Zo’n druk schema gehad de laatste tijd dus hebben wij er uiteindelijk van afgezien. Na de korte wandeling even lekker gaan zwemmen in het zwembad dat een gevoelstemperatuur had van badwater. Terug in de kamer even gedoucht en daarna gaan ontbijten met het heerlijke vooruitzicht van mijn laatste mango. Lekker!
Om 10:00 staat de chauffeur voor vandaag klaar. Ketut is een beetje vreemd. Spreekt een beetje raar, kijkt niet echt helder uit zijn ogen en nipt telkens geheimzinnig aan iets bruins in zijn waterfles…zou het?
Vanuit Lovina vertrekken wij naar de Git Git waterval. Absoluut de moeite waard om hier langs te gaan mede door de leuke wandelweg erheen langs vele souvenirshopjes, knappe gast die zonder souvenirs hier weer vertrekt, en een rijstveld. Helaas beginnen hier wel de eerste regendruppels te vallen en zullen wij de rest van de dag geen zon meer zien en rijden wij door de buien heen.
Na Git Git vervolgen wij onze route naar het Bratanmeer waar net een ceremonie bezig is. De chauffeur wil eigenlijk niet stoppen maar daar kunnen wij gelukkig een stokje voor steken. Super om dit te zien. Mensen zijn mooi gekleed en er is van alles gaande.Na deze stop wil de chauffeur ons eigenlijk meteen naar Ubud brengen. Daar ben ik het niet mee eens en met wat heen en weer gaan we toch via Pacung naar Jatiluwi. In Jatiluwi heb je geweldige rijstterrassen. Jammer dat het weer niet meewerkt maar dit is echt geweldig. Opeens halverwege moet je opeens 10.000Rupiah betalen…waar dat precies voor is? Boeit niet het is en blijft geweldig mooi. Na deze immense rijtterrassen rijden wij via menig dorp waar allerlei festiviteiten gaande zijn naar Ubud. Het is mooi om te zien hoeveel werk en aandacht aan die festiviteiten wordt besteed. Hele straten worden versierd en aangekleed. De vrouwen zijn super mooi gekleed en dragen soms torenhoge fruitschalen op hun hoofd. Fascinerend.
Eenmaal in Ubud worden wij verrast door het feit dat wij een private pool villa toebedeeld krijgen. Wat een luxe! Dit is echt helemaal geweldig. Huisje, zwembad, gazebo, tuinstoelen, douche en bad onder de sterrenhemel. Hier kan ik wel aan wennen. Oeps opschieten….anders missen wij de high tea met lekkernijen….haha…lekker!! Na menig springroll, pikante koek en wat zoetigs trekken wij ons terug in onze pool villa. Wij nemen een duik en voelen ons echt mega rijk na het bubbelbad onder de sterren.
9 oktober – Ubud
Wij slapen uit! Heerlijk die rust en wij hoeven nergens heen. Ook wel eens lekker. Als ik wakker wordt zie ik onze privé pool en aarzel geen moment om daar een frisse duik in te nemen. Want fris is het water zeker! Daarna onder de ochtendzon opwarmen in onze private gazebo en dan heerlijk ontbijten. Na het ontbijt proberen wij onze tickets te wisselen voor de vlucht naar Kuala Lumpur want kennelijk is er ook ene latere vlucht. Helaas zit deze vol maar hebben het in ieder geval geprobeerd. Lekker verder relaxen bij onze privé pool dus. Boekje lezen totdat wij toch een beetje te verhit raken en besluiten de hotelshuttle naar het centrum van Ubud te nemen. Helaas halen wij die niet. Net op het moment dat wij willen vertrekken worden wij door het reisbureau gebeld dat ons laatste hotel volgeboekt zit. Of wij 1 avond daar willen slapen en de volgende avond ergens anders. Nou liever niet! Prima als het een ander hotel wordt maar niet nog een keer van hotel wisselen tussendoor. Wij zouden teruggebeld worden binnen 15 minuten. Als na 45 min. nog steeds niemand heeft gebeld laten wij het voor gezien en gaan wij naar het souvenir winkeltje toe dat ik gezien heb toen wij gister naar het hotel werden gebracht. Zo doden wij ook meteen de tijd tot de volgende shuttle. De gecko’s die hij handbeschilderd zijn snel gekocht ook omdat hij er een waanzinnig lage prijs voor vraagt. Om iets voor twee zijn wij terug in het hotel en zine de shuttle voor ons wegrijden. Wat is dat nou? Gelukkig is er nog een auto beschikbaar en worden wij alsnog even gebracht.
Ubud is echt een vreselijk relaxed dorpje. Leuke tentjes en winkeltjes. We struinen er lekker langs en komen uiteindelijk bij een markt. Echt alles wordt hier verkocht en als je van afdingen houdt dan ben je hier op het juiste adres! Heerlijk! Vanuit hier lopen wij terug naar het hotel met onze nieuwe aangekochte spulletjes. De wandeling is iets verder als verwacht en wij komen net te laat voor de high tea met lekkernijen. Jammer! Gaan lekker nog even zwemmen in onze privé pool en maken ons dan klaar om even lekker te gaan eten. Omdat het om de haverklap regent besluiten wij in het hotel restaurant te blijven waar wij heerlijk genieten van de verwennerij. Van het reisbureau hebben wij niets meer gehoord.
10 oktober – Sanur
Het heeft de hele avond geregend als een gek. Ons tuintje ziet er behoorlijk verwilderd uit maar dat mag de pret niet drukken. Wij mogen tot 11:30 nog lekker genieten van onze private pool villa want dan worden wij opgehaald om naar Sanur te gebracht te worden. Wij ontbijten lekker op tijd zodat wij genoeg tijd hebben voor ons eigen bedacht “cocobal”. Verdere vragen worden niet beantwoord….
Chauffeur is op tijd en in +/- 1 uur rijden wij naar Sanur. Eigenlijk weten wij na het telefoontje van gister helemaal niet waar wij heen moeten maar wij nemen de proef op de som en gaan gewoon naar het hotel dat ons in eerste instantie is bevestigd. Bij aankomst in het Mercure blijken wij toch 2 avonden hier te zitten en was de commotie kennelijk om niets. Als wij in de voor ons bestemde kamer komen merk ik meteen dat daar flink gerookt is. Wij kunnen wachten op een andere kamer maar die is nog niet klaar. Prima doen wij dat.
In de tussentijd verkennen wij alvast Sanur en gaan op zoek naar een fles drank voor vanavond. Eten wat in 1 van de vele tentjes en komen de tijd dus heerlijk door.
Om 14:30 krijgen wij onze kamer. Is helemaal prima, gooien de spullen neer en gaan naar het strand. Heerlijk windje waait er. Hier is het wel lekker toeven.
Om 19:00 besluiten wij de shuttle naar Hardy’s te nemen. Een grote supermarkt met ervoor allerlei kraampjes. Wij zijn trouwens niet de enige in de shuttle, wat willen die mensen daar allemaal? Als wij er namelijk aankomen besluiten wij nl meteen rechtsomkeert te maken. Wij hebben hier niets te zoeken. Shuttle vertrekt pas weer over 20min. Laat ons precies voldoende tijd om een paar mango’s en een zonnebril te kopen. Grappig! De shuttle neemt ons weer mee terug en wil ons zonder probleem droppen op een punt halverwege zodat wij niet heen en terug hoeven te lopen. Hier zijn ook nog allerhand souvenierwinkeltjes en kunnen wij rustig uitzoeken waar wij willen eten.
Eenmaal in het restaurant ziet de eigenaar ons met de mango’s en bied meteen aan die voor het toetje te snijden. Helemaal prima! Lekker gegeten en als een blok geslapen!
11 oktober
Wij hoeven niets en eigenlijk willen wij ook niets. Als wij wakker worden gaan wij heerlijk genieten van het ontbijtbuffet dat echt alles heeft wat je je maar zou kunnen wensen en nemen dan plaats op het strand.
Als het rond het middaguur veel te warm wordt (iets wat je niet voelt door het heerlijke windje) besluiten wij even wat rond te lopen en daarna wat te gaan eten. Tegen de tijd dat wij daarvan terug komen kunnen wij weer heerlijk genieten van de zon en dat doen wij dan ook met volle teugen! ’s Avonds pakken wij de koffers in en daarna genieten wij nog even heerlijk van de heerlijke temperatuur en het lekkere eten!
12 oktober
Kunnen bijna niet geloeven dat de laatste dag is aangebroken. Weer zo veel km afgelegd, gezien en meegemaakt en dan nu toch weer de laatste dag. Wij hadden ons op dit plekje nog wel een dag of twee kunnen vermaken.
Wij willen nog even maximaal genieten van de laatste dag voordat wij weer om 11:30 woorden opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden. Wij staan dus bijtijds op, genieten nog maals van het heerlijke ontbijtbuffet en laten onze botten nog even maximaal vitamine D opnemen.
Chauffeur staat op tijd klaar en wij ook. Binnen 30min. staan wij op het vliegveld. Alle souvenirs, lizzard en schaal kunnen vrij makkelijk mee ondanks hun onhandige vorm. Wij doneren de laatste Rupiah en vertrekken ook hier weer op tijd. Vlucht verloopt voorspoedig.
Eenmaal op Kuala Lumpur weten wij niet zo goed wat wij zullen doen. Wij zouden in principe genoeg tijd hebben om even naar City Center te gaan maar met deze onhandige voorwerpen zien wij dat niet zitten. Eerst die dus maar zien kwijt te raken. Helaas zijn de lockers die wij vinden niet berekend op onze onhandige voorwerpen en besluiten dus maar te gaan kijken of wij de VIP lounge in kunnen. Als blijkt dat dat niet mag is de jonge man wel zo aardig dat wij onze voorwerpen daar mogen achterlaten. Helaas heeft deze speurtocht ons, samen met de douane, toch behoorlijk wat tijd gekost. Kosten voor KLIA expres en de relatief korte tijd die ons nog rest doen ons toch maar besluiten op het vliegveld te blijven. Lopen nog wel even naar buiten om de warmte in ons op te nemen om vervolgens weer door de douane te gaan. Dit moet een van de kortste bezoeken geweest zijn. Grappig!
Besluiten bij Cheers plaats te nemen maar zijn daar ook weer snel verdwenen na de onwijs smerige sandwich die wij kregen! Naar beneden verhuist en daar zitten wij nu te wachten totdat wij over 2,5 uur weer kunnen gaan boarden.