Jordanië

Al tijden wil ik graag naar de verborgen stad van Petra. Nu gaat het dan eindelijk gebeuren.

Route 

Agenda

Datum Van Naar Reistijd Hotel Opmerkingen
7 Oktober 2010 Amsterdam Amman 4.5 uur Ibis Hotel Auto ophalen op vliegveld
8 Oktober Amman Dead Sea 6 uur Holiday Inn Dead Sea Via Jerash
9 Oktober Dead Sea Madaba 6 uur Mariam Hotel via Wadi Mujib
10 Oktober Madaba Petra 8 uur Amra Palace Hotel Via Kings Highway
11 Oktober Petra Amra Palace Hotel Petra bezoeken
12 Oktober Petra Wadi Rum 3.5 uur Bait Ali Camp
13 Oktober Wadi Rum Aqaba 3 uur Bait Ali Camp
14 Oktober Aqaba  Radisson Blu Tala Bay
15 Oktober Aqaba Amman 4 uur  Radisson Blu Tala Bay via Desert Highway
16 Oktober Amman Amsterdam 6 uur Vertrek om 4:00

7 oktober 2010 – Amman

Wij hebben alle tijd van de wereld; ons vliegtuig vertrekt pas om 16:30, dus ’s ochtends doen wij het rustig aan totdat onze ride naar Schiphol komt. Eenmaal door de incheckbalie kopen wij eerst de nodige proviand en boekjes om vervolgens bij de Mc Donalds toch nog even een hamburger te nuttigen. Ook wisselen wij wat Euro’s voor Jordanian Dinar want ik ben er niet achter gekomen of je je visum bij aankomst ook in Euro of USD kunt betalen. Het vliegtuig komt iets te laat aan waardoor we een kleine vertraging oplopen maar onze plek is prima met eigen entertainment set waardoor de 4,5 uur vliegtijd om zijn voordat wij er erg in hebben.

In de aankomsthal betalen wij visum (dat je niet in een andere valuta kunt betalen dan Jordaanse Dinar) en krijgen wij op een andere plek een stempel in het paspoort om daarna de koffers op te kunnen halen. Als wij die hebben lopen wij naar Europcar om de huurauto op te halen. Er staan 5 man in een loketje dat ongeveer 2 x 1 groot is. De een pakt ons paspoort, de ander onze voucher een derde legt op een kaart uit hoe wij naar ons hotel moeten rijden en een 4 en 5e staan erbij te lachen en maken grapjes. Ons welcome to Jordan voelt hartelijk. Na +/- 20 min rijdt onze peugeot 206 voor en kunnen wij richting Amman. Heb toch wat kriebels in mijn buik om daar op dit donkere tijdstip heen te rijden omdat algemeen bekend is dat Amman niet de meest eenvoudige stad is om je te oriënteren. Gelukkig gaat de reis voorspoedig, mede door de uitleg van de jongens bij Europcar, de gebrekkige kaart die wij van ze gekregen hebben, de verdere uitleg bij een benzine station waar wij even wat cola, water en zoute koekjes hebben gekocht, en wat geluk. Om iets na 12 komen wij aan bij het Ibis hotel Amman. Zo dat hebben wij dan maar even goed gedaan. Wij drinken nog even wat en proberen daarna de slaap te vatten maar helaas lijk ik iets van een virus te hebben want breng een groot deel van de avond in de badkamer door. Als dit maar weer snel overgaat!

8 oktober – Jerash / Dode-Zee

Als wij wakker worden is het bewolkt en zijn wij een beetje besluiteloos. Douchen maar en kijken of wij aan de overkant in het shopping center wat kunnen ontbijten. Het is vrijdag dus is alles dicht. De super markt is wel open. Wij kopen meteen maar even wat flessen water en proberen beneden in de supermarkt meteen even wat geld te pinnen. De keuze uit automaten is GROOT maar wij krijgen het toch voor elkaar om die te kiezen waar geen geld uitkomt (de rest van de transactie verloopt wel zoals het hoort). Ook hier blijkt meteen weer de Jordaanse vriendelijkheid als een jonge knul ons meteen hulp aanbiedt en meteen met de bank probeert te bellen. Zijn hulp mag helaas niet baten want ook de banken zijn op vrijdag allemaal dicht. Wij bedanken hem voor zijn hulp en besluiten bij het hotel te ontbijten gezien het feit er niets anders behalve de supermarkt open is. Beneden, bij het café, worden wij naar het ontbijt buffet gestuurd maar eenmaal daar blijkt dat ze daar de boel al aan het afruimen zijn. Wij moeten snel maar even pakken wat wij hebben willen en mogen ons daarna alle tijd laten die wij nodig hebben en dat doen wij ook. Na het ontbijt checken wij uit en zetten wij koers naar Jerash.

Jerash is een Romeinse nederzetting die goed bewaard is gebleven en volgens de boeken eentje om niet over te slaan. De route erheen duurt ongeveer +/- 1,5 uur en is eenvoudig te volgen totdat je te ver rijdt en in de stad Jerash zelf komt. Als je dan geen stalen zenuwen hebt als chauffeur wordt je lichtelijk gek. Alles is eenrichting verkeer maar daar houdt men zich niet zo aan totdat je zelf een keer de straat van de “verkeerde” kant inrijdt. Als wij eindelijk bij de nederzetting zijn kunnen wij er gelukkig om lachen. Bij binnenkomst zijn er eerst een paar winkeltjes die allerlei snuisterijen verkopen. Hier moet je ook je entree kaartje kopen. Vergeet dat niet anders is het later een stuk terug lopen om het alsnog te doen.  Helaas missen wij net de show van de Romeinse ridders maar loopt er nog wel een verdwaalde rond die wij wel nog even op de foto mogen nemen. Hierna lopen wij +/- 2 uur door de “stad” en worden wij in het amfitheater nog getrakteerd op doedelzak muziek. Een bezoek aan Jerash is de moeite waard.

Wij zetten vanuit Jerash koers naar de Dode Zee. Wij willen eerst een alternatieve route nemen zodat wij niet weer over Amman hoeven te rijden maar besluiten dan toch maar voor wijsheid te gaan. Niet overal staan borden (die je kunt lezen) en uiteindelijk heeft de route die wij hebben gekozen, na Amman, schitterende vergezichten. Net voor de Dode Zee verbazen wij ons over het feit dat hele Jordaanse families langs de snelweg aan het picknicken zijn. Aan de bergen afval te zien gebeurd dit vaker en is dit een heel normaal tafereel. Ook zien wij de eerste kamelen voorbij trekken en passeren wij de eerste grensposten die eigenlijk niets anders doen dan een blik in je auto werpen en vragen waar je vandaan komt. En dan…zien wij ons hotel…het ziet er nogal afgelegen en stoffig uit maar eenmaal binnen veranderd dat beeld meteen. Wat een paradijsje. Ik heb dit hotel op punten geboekt en als een gewaardeerde klant zijn wij meteen ge-upgrade naar een suite aan het zwembad. Goh, wat een vervelende kamer! Wij kunnen ons geluk niet op, eten de met chocolade covered dadels die ik als cadeautje heb gekregen meteen op en gaan meteen even voor een plons naar de zee. Eenmaal daar gaan wij dan meteen even voor de hele spa treatment dat zoveel inhoudt als je flink insmeren met de modder die er al in potten staan, een beetje in laten drogen en dan lekker drijven in de ZOUTE zee en je weer zien te ontdoen van de modder. Het drijfvermogen in de zee is nog veel groter als ik dacht; je hoeft er echt geen moeite voor te doen. Als het zout begint te prikken op je huid, onze huid is baby zacht van de modder, spoelen wij ons af en nemen nog even een duik in het zeer frisse water van het zwembad. Dan is het hoog tijd voor een borrel die wij heerlijk op het terras nemen van onze suite. Jammer dat er onwijs veel vliegen zijn. Later blijkt dat dat een algemene kwaal lijkt te zijn want wij komen ze overal tegen in grote getallen.

Omdat je toch redelijk afgelegen ligt van ook maar iets eten wij ’s avonds in een van de restaurants van het hotel. Smaakt prima en na de enerverende dag slapen wij vast goed is ons riante bed.

9 oktober – Wadi Mujib/Madaba

In een niet rokers kamer slapen wil niet zeggen dat dat ook nageleefd wordt door je buren. Op zich geen probleem uiteraard ware het niet dat wij een scheidingsdeur tussen onze kamers hebben inzitten waar de rookt vrolijk onderdoor kon kruipen. Beetje jammer, ik heb niet echt lekker kunnen genieten van ons riante onderkomen. Gelukkig kan ik na een dip in de zee weer ademen en voelt me huid weer zo zacht na het modderbad dat wij de avond snel weer zijn vergeten. Na de douche gaan wij ontbijten waar echt alles staat wat je je maar zou kunnen wensen. Als wij onze buikjes volgegeten hebben, checken wij uit en zetten wij koers naar Wadi Mujib.

Wadi Mujib is een hele grote kloof en wordt wel de Grand Canyon van Jordanië genoemd. Vanuit het visitors centre aan de Dead Sea Highway kun je verschillende wandelingen in dit gebied maken. Wij willen de Siq Trail gaan doen omdat je deze op individuele basis kunt doen. Het is een 2 km lange wandeling door water en stroom versnellingen waar je zelf doorheen moet zien te komen en die eindigt bij een waterval die je al abseilend kunt bedwingen op 1 van de andere wandelingen. De wandeling is echt schitterend en omdat dit, vooralsnog, nog geen toeristische attractie is, is het ook rustig en kunnen wij heerlijk van de omgeving genieten. De obstakels tijdens de route zijn te doen maar vergen wel wat behendigheid en zo af en toe een helpende hand. Op de terugweg hebben wij ons voor een groot gedeelte door de stroming laten meevoeren waardoor het zwemvest goed van pas kwam. Helaas was het water niet overal hoog genoeg waardoor ik mijn broek aan het einde van het avontuur kon weggooien maar dat was een klein offer voor deze unieke belevenis.

Vanuit Wadi Mujib rijden wij de Panorama Highway naar Madaba waar wij vanavond zullen blijven slapen. De rit geeft een schitterend uitzicht over de Dode Zee. Omdat wij gedurende de hele route een mooi uitzicht hebben op de Dode Zee laten wij het Panorama Restaurant links liggen (het hek was trouwens ook dicht) en rijden wij door naar Madaba. In Madaba vinden wij vrij snel ons hotel voor vanavond waar wij een schone kamer hebben met een heerlijk balkonnetje. Wij willen eerst even lekker bijkomen en kopen aan de overkant van het hotel wat cola en bier en gaan dan heerlijk op het balkon zitten. Als de eerste paar hoofdstukken in het nieuwe boek zijn gelezen kleden wij ons om en gaan wij Madaba verkennen. Het is een klein knus dorp dat vnl. welvaart op alle mozaïeken die er verkocht worden. Een bezoek aan St. George is dan ook eigenlijk een must maar als wij er zijn is hij net dicht aangezien daar hele mooie mozaïeken te bezichtigen zijn maar als wij komen aanlopen is hij net dicht. Misschien morgen? Wij willen wat gaan eten bij een tentje dat een leuk binnenplein heeft maar ze geven ons een tafel waar wij niet willen zitten en aangezien het fris begint te worden besluiten wij dan maar naar het hotel te gaan. Daar hebben ze vanavond Arabische avond met traditionele gerechten en dat lijkt ons net zo leuk. Wij komen niet bedrogen uit. Eten er fantastisch en wij hoeven alleen nog maar naar beneden te lopen om naar ons bedje te kunnen gaan. Ik ben kapot.

10 oktober – Petra

Het lijkt wel een fairy tail datum….

Na het ontbijt dat helaas niet zo veel voorstelt zetten wij koers naar Mt. Nebo. Wij willen, nadat wij de mozaïeken in St. George hebben gemist, hier de mozaïeken bewonderen en uiteraard de plek aanschouwen waar Mozes het beloofde land voor het eerst aanschouwde. Helaas is, voor ons, Mt. Nebo een grote teleurstelling. Niet in de laatste plaats door het enorme aantal touringcars dat er staat maar ook doordat de hele site “under construction” is. Een paar mozaïeken zijn te bezichtigen en the Holy land is ook nog te aanschouwen maar dat is het dan ook. Heel veel tijd hebben wij dan ook niet hier doorgebracht ware het niet dat wij ingebouwd waren door een touringcar. Toen wij eindelijk weg konden zijn we wel nog even twee mozaïek souvenir shops ingegaan waar je de kunst van het mozaïeken kan bewonderen (+ bijbehorend prijskaartje).

Aangezien wij de mozaïeken bij Mt. Nebo niet konden bekijken, wilden wij toch nog even naar St. George. Helaas was deze vanwege een mis gesloten en zijn wij dan ook maar meteen doorgereden naar onze volgende highlight: Kings Highway. Kings Highways is de oude karavaanroute van Noord naar Zuid. Er zijn sneller wegen naar het zuiden zoals de Desert Highway maar wij willen vooral zo veel mogelijk op onze reis naar het zuiden zien.

In Dhirban heb je een geweldig uitzicht over het meest indrukwekkende gedeelte van de route, de Wadi Mujib en de dam. Het is een kronkelige route met behoorlijk wat hoogteverschil maar dat is dan ook meteen het mooie eraan. Als wij in de buurt van Kerak komen nemen wij de afslag zodat wij het Kruisvaarders kasteel kunnen bezichtigen en even een broodje kunnen eten ergens. Via drie detours (veel wegwerkzaamheden) en een steile straat waarbij wij denken dat wij echt de verkeerde kant opgaan blijken wij goed te zitten. Onze parkeerplaats wordt voor ons geregeld als wij bij de beste man wat eten en dat doen wij dan ook maar. Wel zo makkelijk en de ingang van het kasteel is om de hoek. Omdat de reis naar Kerak langer heeft geduurd als wij verwacht hadden kan het kasteel ons niet echt boeien en willen wij eigenlijk zo snel mogelijk de route weer vervolgen.

Na Kerak hebben wij wat moeite de route te vinden. Zo veel wegen zijn er niet maar de hoofdweg is niet altijd te onderscheiden van de zijweggetjes. Bij Tafilah weten wij het echt even niet meer en worden door de hulpvaardige Jordaniërs van links naar rechts gestuurd. Als wij bij de zoveelste de route nogmaals vragen stopt er een man naast ons en zegt hij dat wij achter hem aan moeten rijden. Hij brengt ons wel een stuk op weg. Nadat wij hem 15 min. Zijn gevolgd stopt hij de auto en zegt dat wij de weg nu alsmaar moeten volgen en biedt hij ons aan om bij hem thuis thee te komen drinken. Wij voelen ons een beetje opgelaten als wij zijn vriendelijke geste afslaan maar wij willen nog voor donker in Petra aankomen. Hij begrijpt het en heet ons nog een keer Welcome to Jordan. Ik ben nog geen onaardige persoon in dit land tegengekomen. De rest van de route loopt gesmeerd en zien wij bij Dana nog een paar reuzen van roofvogels. Een uur voor geschatte aankomsttijd komen wij in Wadi Musa aan en is het hotel voor de komende twee dagen zo gevonden. Wij checken in, gooien de spullen op de kamer en gaan meteen even op verkenning uit. Wij willen ook nog even wat te drinken en wat te knabbelen kopen voor morgen. Het was een lange dag vandaag en om het simpel te houden besluiten wij vanavond met het buffet in het hotel mee te doen wat overigens prima smaakte.

11 oktober

Wij hebben gisteren gezien dat het hier wemelt van de grote groepen en om die hopelijk een beetje te mijden staan wij vanochtend vroeg op. Wij willen, voordat wij weggaan, snel even iets van het ontbijt buffet halen en dan meteen door naar Petra. Petra en het ontbijtbuffet gaan alle twee om 6 uur open en omdat het hotel niet ver van de ingang van Petra ligt hopen wij dat dit op tijd is. Als wij om 5:55 beneden zijn, wij zijn vooralsnog de enige, moeten wij nog even wachten voordat het buffet opengaat. Helaas als het 6:00 is staat de eerste grote groep toch ook al beneden. Wij pakken dus inderdaad iets van het buffet en maken dat wij weg komen. Wij zijn de tweede personen die een kaartje kopen dus op tijd zijn wij. Langzaam wordt het licht als wij door de Siq op weg naar de Treasury lopen. Best spannend en geweldig dat het nog niet zo druk is. Bij de eerste glimpse van The Treasury sta je toch wel even met je mond vol tanden. Dit is echt imposant. Maakt niet uit hoeveel plaatjes je er van hebt gezien, dit is toch bijzonder.

Nadat wij hier een half uurtje hier vertoefd hebben lopen wij verder richting de Royal Tombs. Hier nemen wij een trap naar de Holy Place of Sacrifice. Het is een behoorlijke klim naar boeven maar als wij eenmaal boven zijn is het ook echt de moeite waard om hier even te gaan zitten en de magnitude van deze omgeving even in je in te laten werken. Omdat wij zo vroeg zijn is de bedoeïenentent hier niet open. Een kopje thee bij dit uitzicht was niet verkeerd geweest. Wij lopen via de achterkant van de berg weer naar beneden. Hier loopt echt helemaal niemand en wij zijn continu opnieuw verrast door wat wij allemaal zien. Eenmaal beneden maar voordat wij bij Petra City uitkomen drinken wij bij een bedoeïen vrouwtje een kopje thee en krijgen er een of andere koek met kruiden bij. Smaakt heerlijk en met handen en voeten hebben wijenigszins een gesprekje met haar.

Als de thee op is gaan wij verder richting de stad. Je weet niet wat je ziet. Dit is echt mega indrukwekkend en gaat ver voorbij datgene wat ik me had voorgesteld. Als dit een beetje bezonken is gaan wij richting Monastry. Opnieuw een behoorlijke klim die door de dappere ezeltjes die zand en andere dingen naar boven aan het dragen zijn, veraangenaamd. Ongeveer 10 minuten alvorens de Monastry te bereiken zien wij een tent waar wij even gaan zitten en heerlijk genieten van alle mensen die aan het afzien zijn en de jonge katjes die het maar al te gezellig hebben met ons. Na een redelijke pauze klimmen wij het laatste stuk naar boven en staan wij wederom versteld als wij bij de Monastry uitkomen. Wij lopen hier nog wat rond, beklimmen nog de hoogste top (alsof wij vandaag nog niet genoeg geklommen hebben) en beginnen dan met onze tocht naar beneden. Terug in de stad lopen wij nog een keer een tent binnen voor wat te drinken. Eigenlijk hebben wij ook trek maar op wat chips en koekjes na kun je eigenlijk niets kopen of je moet aan het buffet bij Crowne Plaza maar daar hebben wij echt geen zin in. Daarmee is dan ook redelijk snel besloten dat wij alles eigenlijk wel gezien hebben en ons richting uitgang gaan begeven. De route terug duurt uiteindelijk ook best lang; je stopt toch weer op verschillende punten om alles nog een keer op je in te laten werken en het is overal erg druk.

Eenmaal terug in het hotel nemen wij even een duik in het zwembad, zal vast goed doen aan de moe gelopen voeten en kuiten, een lekkere warme douche en gaan wij heerlijk op het dakterras zitten met een borrel en een boekje.

12 oktober – Wadi Rum

Wij hoefden vanochtend niets dus hebben wij het lekker rustig aan gedaan. Lekker uitgeslapen en in alle rust zijn wij gaan ontbijten. Na het uitchecken zijn wij naar Little Petra gereden wat

zo’n 45 minuten rijden is van Petra zelf. Op de weg erheen heb je nog een keer een mooi overzicht op Petra. Little Petra heet niet voor niets Little. Het is echt klein en in 30 minuten heb je het wel bekeken. Het leuke van Little Petra is dat er nauwelijks iemand komt dus je kunt in alle rust genieten.

Vanaf hier rijden wij verder via de Kings Highway naar Wadi Rum. De weg langs de Kings Highway biedt schitterende vergezichten en na de nodige stop komen wij dan bij de kruising van de Desert Highway. Hier staat regelmatig patrouille maar weten inmiddels dat ze je alleen maar vragen waar je vandaan komt om vervolgens een grote glimlach te krijgen waarop je je weg weer mag vervolgen.

Na een tijdje zien wij de afslag naar Wadi Rum alleen ligt die aan de verkeerde kant van de snelweg. Als blijkt dat wij de U-turn voorbij gereden zijn die wij nodig hadden om toch de afslag te kunnen nemen rijden wij, geheel tegen de regels in, maar door de berm heen. Wat maakt het uit? Het is allemaal zand.

Na zo’n 20km op deze weg komen wij bij het Bait Ali Desert Camp. Ons onderkomen van vanavond. Een Britse vrouw vangt ons op en geeft haar medewerker de sleutel van ons onderkomen. Wij moeten eerst maar even een kop thee drinken in de gemeenschappelijke oponthouds/eet ruimte. Ik vind het er nu al geweldig uitzien. Als wij hetkopje thee op hebben worden wij naar onze “bedoeïne tent” met private douche en wc geleid. Een tent kun je het niet noemen want ze zijn van steen gemaakt. Iets wat ik totaal niet erg vind. En die prive wc en douche vind ik ook helemaal niet erg. Wij hebben een geweldige kamer. Ik ben er blij mee. Hierna verkennen wij de rest van het kamp en besluiten in het oponthoudsruim wat te eten te krijgen. Heerlijk broodje met humus/ kaas en tomaat en komkommer. Heerlijk! Als wij dit op hebben rijden wij naar het visitor centre om voor morgen een tour te regelen. Bij aankomst worden wij meteen een tentje ingetrokken. Wij willen eerst nog even rondkijken en als wij op een groot bord staan te kijken wat de mogelijkheden zijn, komt een Fransman op ons af om te vragen of wij een tour willen delen met hem en zijn vrouw. De tours betaal je per auto en niet p.p. Als wij het meteen eens zijn over de te nemen tour en zijn vrouw ook gezien hebben, is het eigenlijk allemaal snel geregeld. Heel toevallig zitten zij in hetzelfde camp als wij. Na betaling lopen wij nog een beetje rond bij het visitors Centre en maken de eerste foto’s van de the seven pillars of wisdom die je vanaf het visitors centre het beste kan zien. Het is best warm en wij zijn wat loom. Bij terugkomst in het kamp hangen wij een beetje op de bank en besluiten tegen zonsondergang naar het sunset point achter het kamp te lopen. Wij zien het zand naar allerlei kleuren veranderen en als de zon onder is gaan wij terug naar het kamp. Wij nemen een snelle douche en gaan dan weer naar het oponthouds gedeelte en bestellen een Hubbly Bubbly. Ideale plek ervoor. Grappig om dat een keer te doen. Om 19:30 wordt iedereen gewaarschuwd dat het eten klaar staat en dat is echt perfect verzorgd. Alles is er. Salades, brood, Humus, en heerlijke kebabs en andere spiesjes. Heerlijk gegeten en zelfs het toetje was lekker. Heerlijk nog een beetje nagebubbeld met een kopje thee en toen onder een prachtige sterren hemel ons bedje opgezocht.

13 oktober – Aqaba

Je zou enken dat het in de woestijn hartstikke stil zou zijn maar ook hier begon de imam op onmogelijke tijden te zingen en waren er genoeg andere geluiden om de nachtrust toch enigszins te verstoren.

Na de wekker en een koude douche gaan wij naar het ontbijt waar eigenlijk weer van alles is. Wij nemen het er maar even van want wij hebben zo meteen een jeepsafari van zo’n 5 uur en wij rijden daarna meteen door naar Aqaba.

Wij hebben om 9:00 op de parkeerplaats van het visitors centre afgesproken en stipt op tijd staat onze chauffeur daar te wachten. De Fransen zijn wat later maar wij vervelen ons niet door een hond die daar loopt en Martin als zijn nieuwe beste vriend ziet. Als ook de Fransen er zijn rijden wij in een enorm gammele 4×4 weg langs Rum Village zo de woestijn in. Wij stoppen bij Lawrence Springs, Khazali Canyon, Little Rock Bridge (die wij uiteraard even moeten beklimmen), Umm Fruth Rock Bridge (ook deze moeten wij even bedwingen), Lawrence House, Anfaishiyya Inscriptions en The Red Dunes. Dan zijn de bijna 5 uur om en worden wij bij de entree weer afgezet. Wij bedanken de chauffeur en zeggen de Fransen gedag en gaan op weg naar Aqaba.

Aqaba is een redelijk grote stad en omdat er overal wegwerkzaamheden zijn moeten wij een behoorlijke omweg nemen om er te komen. Helaas is de wegenkaart en ook de kaart in de Lonely Planet onvoldoende om ons volgende hotel te vinden. Als wij volgens mijn idee de goede kant oprijden zien wij een hele tijd niets behalve een bord met SAUDI ARABIA 5km. Mmmm, gaan wij echt wel de goede kant op? 2KM voor de Saudi border zien wij dan toch een pluk met resorts en gelukkig zit die van ons daar ok bij. Het Radisson is top en van alle gemakken voorzien het enige jammere vind ik dat wij minstens 20 minuten rijden van Aqaba zitten en je dus een beetje vast zit aan je hotel. De geweldige kamer die wij hebben kijkt uit op een heerlijke tuin en in de verte zien wij het strand nog. Na het dumpen van de koffers krijgen wij toch wel erge honger en het is nu toch veel te heet om in de zon te gaan zitten dus wij besluiten terug te rijden naar Aqaba en daar lekker wat te eten. Heerlijk terrasje gevonden met heerlijk eten. Na het eten dwalen wij nog wat rond in Aqaba, kopen nog wat te drinken en rijden dan naar het hotel terug om een lekkere duik te nemen in het zwembad. Het water is koooooud maar het heerlijke avond zonnetje daarna is heerlijk. Als het tijd voor een borrel is gaan wij terug naar de kamer en gaan lekker in de tuin zitten. De wind is echter behoorlijk opgestoken met het gevolg dat wij daar half wegwaaien en dus toch maar snel op het balkon gaan zitten. Als het donker wordt douchen wij en zijn wij een beetje besluiteloos over wat wij willen gaan eten. Uiteindelijk gaan wij toch maar zo beschermd mogelijk op het terras zitten en eten daar een mega hamburger met als toetje een hubbly bubbly.

14 oktober

Wij hoeven niets en kunnen alles. Allereerst slapen wij uit! Zien dan op het journaal dat de Chileense mijnwerkers nu bijna allemaal gered zijn, Top! En gaan dan heerlijk ontbijten. Het buffet staat vol en je kunt het je zo gek niet bedenken of het staat er! Wij genieten dus uitgebreid en omdat wij alle tijd van de wereld hebben nemen laten wij ons de tijd. Daarna gaan wij heerlijk uitbuiken onder een parasol op het strand. Als het daar te warm wordt, pakken wij de auto en gaan wij nog een keer naar Aqaba. Daar eten wij heerlijk een steenovenbroodje en kopen wij een waterpijp met alle bijbehorende dingen, wat kruiden en nog wat te drinken voor vanavond en keren wij weer terug naar het hotel. De ergste hitte is nu voorbij dus kunnen wij heerlijk in de zon gaan zitten totdat die onder gaat. ’s Avonds eten wij van het buffet dat net als bij het ontbijt ontzettend uitgebreid is. Lekker relaxte dag.

15 oktober

Helaas is onze laatste dag in Jordanië alweer aangebroken. Wij moeten vanavond om 0:00 de auto op het vliegveld inleveren waarna wij morgen ochtend om 4 uur vliegen. Het wordt een hele lange dag dus wij hebben besloten de hele dag lekker hier te luieren, om 6 uur nog wat te eten en dan naar Amman Airport terug te rijden. Reistijd is +/- 4 uur maar wij willen het zekere voor het onzekere nemen. De reis gaat voorspoedig maar is redelijk slopend omdat het erg donker is en de weg niet overal even goed is. Als wij bij de bewaking van het vliegveld stoppen voor de gebruikelijke check zijn wij allebei redelijk gaar. Mij is nog steeds eigenlijk niet duidelijk wat ze willen horen als ze vragen where are you from? Tot nu toe hebben wij altijd maar gezegd waar wij net vandaan kwamen maar nu zeg ik from Holland waarop wij een ongelooflijke lach krijgen met een super enthousiast AJAX! Haha, wij zijn de gaarheid meteen kwijt! Wij leveren de auto keurig op tijd in en de afhandeling is binnen 5 minuten gereed. Als wij willen inchecken krijgen wij te horen dat wij nog niet naar binnen mogen…sorry? Waar moeten wij wachten? Op deze paar stoeltjes waar verder niets te krijgen is als koffie? Ja dus. Wij zoeken een rustig plekje op en Martin valt meteen in slaap. Ik ben bang dat ik dan niet op tijd wakker wordt dus loop af en toe heen en weer totdat wij uiteindelijk om 3 uur mogen inchecken. Compleet verrast zien wij dat er achter deze poort een hypermodern vliegveld schuil gaat aar zelfs op dit belachelijke tijdstip alle winkeltjes nog open zijn. Het zal wel weer met veiligheid te maken hebben maar zonde dat ze dit allemaal hebben en wij buiten moesten wachten. Wij kopen wat wij vinden kunnen voor onze laatste dinars en wachten dan “geduldig” totdat wij mogen boarden. Helaas duurt dit lang omdat ook hier weer een check is voor je handbagage. Ik denk dat ik nog niet zat of mijn ogen gingen dicht en die gingen pas weer open toen wij de daling inzette op Boedapest. Hier moeten wij van vliegtuig wisselen. Wij hebben een half uur vertraging opgelopen, over 10 minuten gaat ons volgende vliegtuig, maar wij stoppen op een plek waar wij ook nog een kwartier met de bus moeten. Eenmaal uit de bus hebben wij wederom een douane check. Het staat hier bomvol. Ben niet van het voordringen maar ga echt mijn vliegtuig niet missen. Twee anderen volgen mij meteen en bedanken mij later nog omdat ze zelf niet durfden en toch ook hun vliegtuig wilden halen. Wij rennen over het vliegveld, wat een conditie om 6:30 in de ochtend, en als wij zitten wachten wij nog 10 minuten op medepassagiers en vertrekken zeker een half uur te laat maar landen heerlijk op tijd in Amsterdam.

Wij vonden Jordanië geweldig! Petra, de Dode Zee en Wadi Mujib had ik niet willen missen. De mensen zijn zo ontzettend vriendelijk, daar kunnen wij nog wat van leren!