Panama

Reisroute

Agenda

Datum	Van	Naar	Hotel	Bijzonderheden
13 Maart 2024	Amsterdam	Panama City	Gran Hotel Evenia	Via Charles de Gaulle
14 Maart	Panama City		Gran Hotel Evenia	Panama Kanaal
15 Maart	Panama City		Gran Hotel Evenia
16 Maart	Panama City	Valle Anton	Golden Frog Inn	Auto ophalen
17 Maart	Valle Anton		Golden Frog Inn	Wandeling
18 Maart	Valle Anton	Santa Catalina	Catalina’s Hideaway
19 Maart	Santa Catalina		Catalina’s Hideaway	Coiba Excursie
20 Maart	Santa Catalina	Boquete	Boquete Garden Inn
21 Maart	Boquete		Boquete Garden Inn	Lost Waterfall
22 Maart	Boquete		Boquete Garden Inn	Hanging Bridges
23 Maart	Boquete	Bocas del Toro	Bluff Beach Retreat
24 Maart	Bocas del Toro		Bluff Beach Retreat	Blue Lagoon
25 Maart	Bocas del Toro		Bluff Beach Retreat	Bocas del Drago
26 Maart	Bocas del Toro	Las Lajas	Residence Las Lajas
27 Maart	Las Lajas	Playa Blanca	Playa Blanca Beach Resort
28 Maart	Playa Blanca	Panama City	Gran Hotel Evenia
29 Maart	Panama City		Vliegtuig	Metropolitan Park
30 Maart	Amsterdam			10:50 aankomst

Woensdag 13 Maart 2024

Nadat Obbe op 7 maart naar zijn nieuwe baasje vertrok, wisten we dat we heel snel even weg moesten. De batterij was al een tijdje leeg en het gemis van ons zwartharige 4-benige vriendje hakte er wederom heel hard in.

Maar waar ga je heen op zo’n korte termijn? We hadden niet veel eisen. Warmte en eenvoudig te bereizen omdat we niks hebben geregeld. Dus… Panama leek ons een prima bestemming.

Vlucht en auto werden geboekt en een paar hotels op plekken waarvan we dachten dat het handig zou zijn en waar we zeker van wisten dat we erheen wilden gaan.

We hebben een tussenstop in Parijs en die vlucht vertrekt om 10:00 dus we hoeven niet bij dag en dauw op maar wel op tijd. Er zijn veel werkzaamheden aan het spoor en om niet tegen problemen aan te lopen hebben we nog een parkeerplaats op P3 gereserveerd. Alles loopt zoals het moet lopen en binnen no time staan we achter de douane met een veel te dure kop koffie die helaas ook niet echt te drinken is.

Vlucht een vertrekt op tijd en we komen op tijd aan. Charles de Gaulle kan hectisch zijn maar gelukkig loopt ook daar alles zoals het moet lopen en staan we mooi op tijd bij de gate voor de verder rechtstreekse vlucht naar Panama. Ook deze vlucht vertrekt fantastisch op tijd en wij zitten helemaal prima door de premium stoelen die wij hebben geboekt. We voelen ons verwend, alsof we business hebben geboekt. Helaas slapen we geen seconde. Stoel liet geen echte slaapstand toe en voor mij had iemand volgens mij last van zijn ingewanden want oh mijn hemel…

Na 11 uur en 35 minuten is er dan eindelijk die Touch down. Het is 19:00 uur lokale tijd en ze melden 27 graden!! Lekker!!

Douane en koffers loopt allemaal gesmeerd en binnen no time zitten we in de taxi op weg naar ons hotel. Om 8:30 checken we in. Zijn redelijk gaar maar gaan meteen even water en iets te knabbelen halen bij de kleine super om de hoek. Drinken de eerste borrel op de kamer en eten dan toch nog maar even iets bij het hotel. Daarna snel naar bed en lekker slapen.

Donderdag 14 Maart

Met een mega jet lag ben ik heel vroeg wakker. Mart daarentegen slaapt nog. Rustig blijven dus. Als hij ook wakker is en het nog te vroeg is om ook maar iets te doen, is het eerste kopje koffie in de kamer snel gezet en samen met de Madeleines uit het vliegtuig is het heerlijk wakker worden.

Op een normale tijd is het douchen en richting ontbijt waar er alles staat en oh zo lekker zo veel fruit!! Heerlijk!

Daarna pakken we een taxi naar de Miraflores sluizen van het Panamakanaal. Een goedlachse taxichauffeur brengt ons erheen en vertelt van alles. Heerlijk. Taxi’s in Panama is ook bijzonder want je spreekt van te voren (als je het weet) een prijs af. Kom je nooit voor verrassingen te staan tenzij je dit niet weet. Er is namelijk geen meter aan boord. Kan een duur ritje worden als je dat niet weet. Het fijne hiervan is dat je ook weet dat de chauffeur geen onnodige detours gaat maken.

Bij de esclusas betaal je entree voor het gadeslaan van de boten die door de sluizen gaan en een film is in de prijs inbegrepen. Ik had gezien dat je tussen 9 en 11 de meeste kans had op een boot die door de sluizen gaat. Gelukkig was daar de Glenda Melissa de enige boot die er vanochtend doorheen zou varen. Droogte is de oorzaak van het summiere aantal schepen dat door het kanaal kan varen plus dat sommige schepen nu zo groot zijn dat ze door de nieuwe sluis die sinds 2016 operationeel is, moeten waar je niet kunt kijken.

Gelukkig waren we dus op tijd voor Glenda Melissa. Prachtig om dit te zien en wat een kanon van een schip. Niet normaal. Als de boot door de sluis is, moeten we even wachten op de film. Ik werd eigenlijk alleen maar triest van die film. Hoeveel oerwoud hiervoor moest wijken, vind ik echt verschrikkelijk. Ok, dit mega project werd in 1904 begonnen. Wisten zij veel maar met de nieuwe sluizen moesten ze dat al weten… Is wel rekening mee gehouden qua water maar er zal ongetwijfeld ook weer veel natuur het slachtoffer geweest zijn. Zit me niet lekker.

Heel toevallig staat er een pinautomaat op het terrein en nadat we gepind hebben, nemen we een taxi richting mercado de mariscos.

We lopen daar eerst even de tentjes langs. Iedereen doet zijn best om je op zijn/haar terras te krijgen door iets gratis aan te bieden en eerlijk door de bomen zie je het bos niet meer dus we gaan zitten bij een tent die geen plastic stoeltjes heeft. Volgens Mart achteraf die met de schoonste keuken… Wat je ervan kunt zien. We bestellen een ceviche en een gebakken zeebaars en een heerlijk biertje. Smaakt meer dan goed dat biertje en die ceviche. De gebakken vis iets minder. Nadat we weer een beetje geacclimatiseerd zijn, het is zo’n 38 graden met 80% luchtvochtigheid, lopen we even over de vismarkt die ernaast ligt. Prachtig! Wat ziet het er heerlijk uit.

Na de vismarkt steken we de straat over naar Casco Viejo waar we doelloos en beetje door de straatjes dwalen. Erg leuk dit en wat ziet het er leuk uit.

Vanuit een mirador maken we nog even een foto van de skyline en nemen dan de taxi terug naar ons hotel. Omdat heel veel straten een richtingsverkeer is, duurt dat best even maar prima in de taxi met AC.

We gaan even lekker in het zwembad zwemmen maar omdat er geen parasoles zijn, lopen we daarna even naar de Nike store, een andere winkel waar Mart een zwembroek koopt en nog even naar de super voor water en wat knabbels. Als we terug zijn in het hotel is het 6 uur geweest en drinken we dus lekker even een borrel alvorens we naar El Trapiche te lopen. Dit is een restaurant waar ze typisch Panamees eten hebben en volgens de lonely planet een aanrader is. Onze ervaring was compleet anders. Bediening was onaardig en gestresst, drinken liet lang op zich wachten en dan heb Ik het nog niet over het eten gehad. Dat was kwalitatief echt slecht. 2 dames naast ons leken ook erg teleurgesteld want die waren nog eerder weg als wij terwijl ze later kwamen. Wij zijn ook niet lang blijven hangen. Fooi werd op zijn Amerikaans al op je factuur toegevoegd. Not amused. Terug naar hotel en naar bed.

Vrijdag 15 Maart

Toen wij het hotel in Panama en de huurauto boekten gingen wij ervan uit dat wij vandaag een dag tour naar San Blas zouden maken. De extreme hitte en het feit dat we nog steeds heel moe zijn en bang zijn leven te verbranden op een stand doen ons besluiten om dit niet te gaan doen. Maar wat dan? We besluiten maar Soberanía National Park te gaan. Pakken een taxi en komen na een file en 45 minuten aan bij Summit NP. Duidelijk niet waar we zijn wilden maar hij was hem al gesmeerd.

Ik meende bij het naderen van dit park aan het begin van de straat Soberania te hebben zien staan en omdat verder niemand begrijpt wat ik zoek, lopen we daarheen. In de hitte op deze weg lopen is wat ik allerminst wil, maar goed..

Ook bij het bord van Soberania lijkt niks te gebeuren dus we lopen naar het kruispunt en denken ergens heen te gaan liften als er opeens toch iemand uit het gesloten huisje komt. Kennelijk is dat toch het visitors center en kan hij ons precies uitleggen waar en wat en ook hetgeen ik eigenlijk zocht (pipeline trail). Lijkt allemaal iets verder dan we dachten dus uiteindelijk besluiten we de trail bij het visitors center te lopen. Lekker kneuterig maar met denk ik hetzelfde resultaat.

Heel toevallig als wij terugkomen bij de bushalte komt net de bus aanrijden. Deze gaat ongeveer 1x per uur als je geluk hebt dus het zit ons mee. Omdat je alleen maar met een buskaartje kan betalen en wij die niet hebben, laat de chauffeur ons gratis meerijden. Wat een geluk. Niet zo zeer dat ik niet wilde betalen of zelfs geen taxi zou nemen maar er komt hier zo goed als niks langs dus dit was best een mazzeltje.

Na 45min komen we aan bij Albrook. Het grootste busstation van Panama waar een gigantische mall naast zit met 800 winkels. Wij zijn aardig oververhit en besluiten dus even de mall in te gaan. Daar zal vast de AC aan staan en ja bingo. Lekker. Jammere ervan is dat het wel erg Amerikaans aandoet.

Elke mall in de VS heeft een foodcourt en jawel zo ook deze. Kunnen we mooi even wat happen terwijl we een beetje op temperatuur komen. Lopen daarna de mall nog wat op en neer, krijg een klei botox behandeling en pakken dan een taxi naar de Panama letters. We besluiten vanuit daar terug te lopen naar het hotel omdat we denken dat dat misschien sneller is als een taxi. Mispoes… Maar dan zijn we al bijna bij het hotel en lopen dan ook maar verder. Snel badpak aan en naar het zwembad waar we heerlijk hangen totdat het borreltijd is.

Omdat ik gisteren het restaurant had gekozen en we niet dezelfde vergissing vandaag wilden maken besloot Mart dat we bij een Koreaan gingen eten. Eenmaal daar voelde het wat ongezellig maar het eten was geweldig.

Zaterdag 16 Maart

We mogen om 9 uur de auto ophalen en dat doen we dus ook. Heel toevallig ligt het hotel naast de auto verhuur. Lekker makkelijk. Waarom een auto afhalen nog steeds alleen zo lang moet duren, begrijp ik nog steeds niet. Maar goed, we krijgen een prima auto, een 4wd Toyota Corolla. Als je ervoor betaalt, krijg je ook wat.

We zetten koers naar de Panamericana richting Punta Chame. Had gelezen dat ze daar een heel mooi strand hadden en dacht dat dat dan meteen een mooie plek zou zijn voor een koffie break. Strand was inderdaad prachtig alleen van een koffietent was geen teken. Het was zelfs een beetje verlaten dus hup terug richting snelweg en durf het bijna niet te zeggen maar zijn langs de snelweg bij een Starbucks gestopt voor koffie. Ik zou willen zeggen, en daarna snel weer verder, maar die koffie duurde nogal even. Maar goed toen we die eindelijk hadden en opgedronken hadden, gingen we verder richting Valle Anton.

Laatste stuk van de route was eigenlijk de leukste. Beetje binnendoor.

Bij aankomst in het hotel krijgen we eerst de kamer die we niet geboekt hadden. Terug naar de receptie dus en gelukkig toen wel goed. Jammer alleen van het gesjouw met de koffers. We rijden daarna het dorp in en gaan bij Zapote eten. Prima.

Er is een vlindertuin in het dorp waar ik wel even heen wil maar volgens het internet sluit die om 15:30 en dat gaan we niet redden. Toch rijden we er na de lunch even langs en wat blijkt, hij sluit pas om 17:00. Uurtje hebben we dus nog. Moet genoeg zijn. Na een filmpje van 5min waarin het leven van een rups wel erg barbaars wordt verteld, mogen we de tuin in. Prachtige exemplaren fladderen rond. Ik houd het hier dan ook wel even uit. Er blijven er ook een paar op mijn shirt zitten en het is dus even wachten voordat die weer verder fladderen voordat we naar buiten kunnen.

Daarna bekijken we in het dorp nog even een bord met de mogelijke wandeltochten en lopen daarna nog even de supermarkt in. Tijd voor een duik ik het heerlijke frisse zwembad.

Na de verfrissende duik ploffen we neer op ons balkon en vrezen dat we weg waaien want de wind is wel heel erg sterk maar gelukkig hebben we die achter onze kamer en niet recht in ons gezicht maar het voelt best dreigend.

We hebben geen zin meer om de auto te pakken en blijven dus in het hotel eten. Ook niet zo veel trek. We hebben laat geluncht. Eten was overigens prima. Daarna snel onder de wol met de wind die nog steeds als een gek om ons heen huilt, hopen we snel in slaap te vallen.

Zondag 17 Maart

We zijn vroeg wakker en nadat ik een kopje koffie voor Mart heb gezet, douchen we en gaan we ontbijten.

De wandeling die ik in eerste instantie in gedachte had voor vandaag, bleef maar in de wolken hangen dus zijn we uiteindelijk naar de India Dormida gereden. Geen vervelende beslissing want als het goed is, komen we een paar watervallen tegen. De klim is redelijk steil maar je kunt eigenlijk niet mislopen en dat is dan wel weer lekker. Ze zeggen dat de temperatuur in El Valle over het algemeen lager ligt door de hoogte maar met zo’n 32 graden is deze klim nog best uitdagend. We lopen gelukkig de eerste 3/4 van de wandeling door de bossen en alleen het laatste stuk over open terrein waar de wind weer behoorlijk huishoudt in de zon. De wind is hier lekker maar brengt je ook makkelijk uit balans op deze smalle paadjes.

Eenmaal boven op de Cima zijn we nog even alleen en kunnen we heerijk rustig van het mooie uitzicht genieten lekker zittend op het bankje wat er staat. Even bijkomen en dan weer naar beneden.

Rond 11:30 staan we bij de auto en rijden even naar Kare café waar we overigens een heerlijk kopje koffie krijgen en even lekker hangen met een lekker muziekje.

Daarna zijn we even naar de zondagse markt gereden en daar even lekker gebrowsd. Niet zo groot dus lekker overzichtelijk.

We willen iets eten maar eigenlijk hebben we geen zin in een restaurant. Besluiten naar de Rey te rijden en daar wat lekkers te halen zodat we dat lekker op ons balkon kunnen verorberen. Voordat we terug rijden naar het hotel wil ik wel de nationale orchidee-El Espíritu Santo- lokaliseren bij de enige kweker die hem heeft. De planten man op de markt heeft me ongeveer aangegeven waar deze zat maar vinden? Ja… Uiteindelijk toch.. Komen bij een hostel la orquídea uit waar een hele lieve vrouw op leeftijd mij vertelt dat zij hem heeft maar dat hij nu helaas geen bloem heeft. Alleen in Augustus t/m oktober. Jammer dan maar deze zoektocht is ook voltooid. Op naar de kamer voor de lunch.

Heerlijk met uitzicht genieten wij van ons stokbroodje met jamón en queso manchego. Hangen daarna wat en nemen dan een duik in het zwembad. Hangen ook daar even en besluiten dan richting La Silla te rijden. Moet een wandeling zijn die je niet mag missen als je hier bent en staat eigenlijk vooral bekend voor zonsopgang en ondergang. Wij deden vanochtend ook iets langer over de wandeling dus gaan nu bijtijds naar het startpunt met als gevolg dat we al om 17:00 bij lookout point zijn. Nog 1.5uur wachten met deze wind om mijn hoofd en de grote wolken die niet echt veel hoop geven, besluiten we terug te lopen. Kost wat moeite om te gaan maar ben blij als we in het hotel terug zijn want daar kan ik ook de zonsondergang enigszins volgen. Denk dat het beter was als we dachten maar dit is prima.

We hebben ook nu weer geen zin om nog een keer met de auto weg te gaan dus blijven in het hotel eten wat overigens prima was.

De wind giert als een malle om onze kamer, ik lees een update van Obbe en Mart snurkt. Geen ingrediënten voor een goede nachtrust ook al was het nieuws over Obbe positief.

Maandag 18 Maart

Op tijd staan we op. We hebben een aardige rit voor de boeg. Om 9:00 vertrekken we en rijden we richting Santa Catalina. Het zou tussen de 4 en 5 uur moeten duren.

De weg is niet bijzonder maar omdat de radio slecht werkt, lullen we er luchtig op los en is de route eigenlijk sneller voorbij als we dachten. Het eerste stuk is uitdagend met redelijk wat steile klimmetjes door no-mansland gevolgd door een saai stuk Panamericana totdat we weer heerlijk af kunnen buigen in de richting van Santa Catalina. Laatste paar km gaan over op een weg met veel gaten gevolgd door een dirt road.

We hadden ons best verheugd op ons tree house in Catalina hideaway maar nadat we weer eerst de verkeerde kamer waren gegeven en de plek zelf een beetje tegenviel was de start wat tegenvallend. Gelukkig was de tree house kamer uiteindelijk top, wat warm maar ok en de lunch ook goed. Zwembadje viel heel erg tegen dus zijn we eerst maar into town gereden. Ik had geprobeerd de Coiba tour online te boeken maar dat ging allesbehalve soepel. Omdat we de tijd hadden zijn we er maar even heen gereden en toen was alles zo geregeld. Spannend. Ik en 1.5 uur op een boot en ook weer 1.5 uur terug. We gaan het zien. De eigenaar raadt mij nog een pilletje aan en die halen we meteen bij de farmacia om de hoek. Kost een hele 25 cent!! Daarna rijden we terug naar het hotel. Ik wil het liefst even zwemmen maar het hele zwembad zit vol en er is ook geen ligbed meer te krijgen. Terug naar de kamer dan maar waar het bloedheet is en we meteen maar even de airco aanzetten. Wij gaan even buiten zitten onder de albanico. Borrel erbij, wij zijn content. Omdat er geen alternatieven zijn qua avondeten gaan we terug naar het hotel-restaurant. Het laat wat op zich wachten maar het is wel goed. Daarna snel naar bed want morgen is een lange dag.

Dinsdag 19 Maart

Ik slaap verschrikkelijk onder het Egyptian cotton omdat het eerder naar satijn aanvoelt en waar je je dus helemaal te pletter onder zweet.

Omdat het ontbijt pas om 7:30 begint en wij om 7:15 al weg moeten hebben wij een boxed ontbijt gisteravond meegekregen en dat smaakt wonderbaarlijk goed.

Op tijd stappen we in de auto om wederom naar Unlimited Adventures te rijden. We zijn er prachtig op tijd. We moesten er tussen 7:45 en 8 zijn om vervolgens pas rond 9 (!!) naar de boot te gaan. Beetje idioot maar relax! We gaan met 10 man in de boot samen met onze gids Panamama, Natali en captain Nelson. Behendig manoeuvreert hij door de golven heen en wonderbaarlijk genoeg lijkt het pilletje zijn werk te doen zolang ik maar op de horizon gefocust blijf.

Na ruim een uur varen komen we bij onze eerste snorkelplek aan. Kan niet wachten om het water in te gaan, ja, echt waar. Op de eerste snorkel plek zien we al allerlei prachtige vissen, zeesterren, White tip sharks en ja, een vliegensvlugge schildpad. Dan is de eerste duik over en gaan we op naar duikplek twee maar niet voordat Mart laat zien dat hij heel goed een zeemeermin na kan doen (een duik voorover als je probeert de boot weer in te klimmen).

Ik kan niet wachten om de boot weer uit te gaan. Waarom doen sommige mensen daar zo lang over? Op duikplek twee zien we wederom fantastische vissen en een schildpad die rustig zijn gang aan het gaan is. Prachtig!

Op plek 3 denk ik eerst; hier gaan we niks zien maar niks is minder waar. Ik ben dan ook al in het water als iedereen zijn snorkel nog aan het opzetten is. Ik zie meteen een white tip shark en daarna nog 3 schildpadden waarvan de laatste steeds net voor me uit zwemt en dan echt voor mijn neus naar boven zwemt om lucht te happen en meteen weer. Wat mooi! Ook zien we dat er heel veel onderzoek gedaan wordt naar de gesteldheid van het koraal voordat we weer de boot op gaan.

Dit was helaas al de laatste duik maar ik heb gezien wat ik heel graag wilde zien dus ik ben meer dan tevreden.

Wij varen nu naar het hoofdeiland waar we lunch krijgen. Pasta met tonijn. Goed geregeld in een Tupperware bakje voor iedereen. Krijgen ook nog wat ananas en maken dan een kleine hike naar een uitkijkpunt. Ze hadden gezegd dat de hike ongeveer 35 min zou zijn dus had daarvoor mijn wandelschoenen aangedaan op deze excursie maar uiteindelijk stelde de hike niks voor. GIngen wat treden op, verder niks. Ach we hebben nog wat kapucijner aapjes gezien.

Na de wandeling gaan we weer de boot op en varen we naar een klein eilandje met palmbomen en wit zand. Er zitten ook 64 krokodillen maar dat ben ik maar niet naar gaan kijken. Ik heb me net uurtje op het strand vermaakt met kreeftjes volgen. Echt een van mijn favoriete passtimes. Ik vind ze zo leuk.

Dan gaan we de boot weer op. De wind is behoorlijk in kracht toegenomen en we denderen over de golven maar onze captain heeft het goed onder controle en ook nu kom ik er goed vanaf. Wonderlijk.

Terug bij het kantoortje regelen we nog even iets zodat we de gopro footage van een Canadees kunnen krijgen en rijden dan terug naar het hotel waar we heerlijk op ons terras gaan zitten nadat we bij de receptie toch even nagevraagd hebben waar ze onze borrel glazen hebben gelaten. Per ongeluk meegenomen. Nou ja, ze zijn weer terecht.

’s Avonds eten we nog een keer bij hotel-restaurant en gaan dan hopelijk slapen. Mispoes… Iets verkeerds gegeten…

Woensdag 20 Maart

Obbe is jarig en gelukkig hebben we al een mooie foto gekregen van zijn nieuwe baasje op mijn berichtje. Heel fijn.

We gaan ontbijten en checken snel uit. We hebben weer een stukje weg voor de boeg en willen hier weg. Bij het uitchecken staan er toch dingen op de rekening die ik gelukkig bij het tekenen van de rekeningen al had aangekaart, ook op de rekening zelf. Tijd om weg te gaan hier.

Wij rijden een heel stuk op de Interamericana en eigenlijk is die weg heel goed te doen en veel mooier dan de Panamericana. Helaas kunnen we die niet in zijn geheel ontwijken maar zelfs de Panamericana is hier een stuk opgeruimder. We hopen in David even koffie te kunnen drinken maar helaas zijn we de stad al uit voordat we er eigenlijk in reden. Net buiten David is the Federal mall en het lijkt een goede optie om alsnog een bakkie te scoren. Helaas, de mall is prachtig maar in dit gigantische gebouw staat geloof ik 85% leeg. Bij de food court is er een Mc en twee andere ranzige tentjes waarvan er een iets met café heet dus toch maar proberen. Boe. Niet lekker en dus snel door. Fijne is wel dat ze hele nette wc’s hebben dus dat scheelt dan zo meteen weer ergens langs de weg proberen wat bijna onmogelijk is.

De weg naar ons hotel vanaf de mall is gelukkig niet meer ver en komen daar om 14:30 aan. Het is een klein paradijsje met een geweldige tuin en dito kamer. Hier gaan we ons prima vermaken. Kamer heeft ook een klein keukentje en we weten eigenlijk meteen dat we geen zin hebben om uit eten te gaan vanavond. Rijden naar de super en halen van alles en ploffen dan neer op ons balkon. Heerlijk.

We hebben om 6 uur een welkomst drankje. Daar lopen we even heen en gaan daarna helaas niet meer op ons balkon zitten omdat het licht regent. Wij hebben een prima zitje binnen dus ook daar is het prima toeven. Maken een salade en zetten alle andere lekkere dingetjes neer en genieten. Lekker relaxed.

Donderdag 21 Maart

We werden wakker van alle vogels die ons toezongen. Ik ken slechtere manieren om gewekt te worden.

Na een kopje koffie en thee in bed gaan we douchen en richting het ontbijt. Hier moet je wat geduld hebben, je bestelt een gerechtje van de kaart, maar als ook dit op is, gaan we richting The Lost Waterfall trail. Na een half uurtje rijden langs een prachtige route komen we al aan bij een geïmproviseerde parkeerplaats. Hier zetten we de auto neer alvorens te voet verder te gaan. Passeren eerst een hangbrug voordat wij bij het begin van de wandeling aankomen. Tenminste dat dachten we. Eerst zo’n 10 minuten recht omhoog lopen over een well maintained tuintje. Hier betalen we 10 USD en kunnen we verder lopen naar waterval 2. Wordt namelijk aangeraden de eerste waterval op de weg naar boven over te slaan en die pas te doen op de terugweg. We zijn lekker aan het lopen en bij waterval 2 nemen we lekker even de tijd. Hebben geen haast. Net zo veel haast als Luna, de hond van een van de eigenaren die ligt lekker te chillen bij de waterval. Maken een paar foto’s en lopen dan naar waterval 3. Dit is het meest uitdagende gedeelte van de wandeling. Er hangen touwen om je iets te helpen wat het wel wat makkelijker maakt. Naar waterval 3 lopen we ongeveer net zo lang als naar nr. 2. Het is een leuke weg. Ook bij drie nemen we lekker even de tijd. Zoals gezegd we hebben geen haast.

Na uitgebreid de waterval van alle kanten bekeken te hebben, lopen we weer richting het begin het is namelijk een heen en terug wandeling. We hebben geluk gehad want het wordt nu een stuk drukker en op de smalle paden is dat niet echt fijn lopen. Uiteraard maken we nog wel even de detour langs nummer 1. Het is de hoogste waterval maar voor mij misschien de minst indrukwekkende omdat je achter een hek op de helft van de waterval zit te kijken. We blijven hier dan ook niet heel lang en lopen terug naar de ingang en naar de auto. We hebben zin in koffie en in Boquete wordt overal koffie verbouwd. Dat moet dus niet al te moeilijk zijn. We hebben al menig koffie tour gedaan dus dat is niet wat we willen maar gewoon een kopje koffie drinken. Ik vraag het meisje waar je entree moest betalen waar we het beste heen kunnen gaan. Zij geeft aan dat we het beste naar Finca Lérida kunnen gaan. Een prachtige route brengt ons erheen. We drinken een koppie en nemen een lekker gebakje. Lopen dan nog een beetje door de tuin en gaan dan richting centrum om even iets te eten.

Na het eten rijden we terug naar het hotel en gaan even bij de jacuzzi zitten en besluiten morgen de hanging bridge tour te gaan doen dus die regel ik nog even met de receptie.

Als het zonnetje weg is, koelt het snel af dus gaan terug naar de kamer, douchen en drinken een borrel om alvorens te gaan eten bij een restaurant 300 meter verderop. Best gezellig met het bandje wat er speelde en het eten was ook prima. Als toetje kregen we 2 giga marshmallows die we buiten op het haardvuur konden roken. Erg leuk. Lang geleden dat we dat gedaan hebben. Jammer dat we daarna meteen naar gerookte palingen roken door de enorme rook.

Vrijdag 22 Maart

Voor de hanging tour komen ze ons pas om 10uur halen dus we hebben alle tijd. Ontbijten rustig en hebben dan nog de tijd om lekker in de tuin te gaan zitten. De tuin is prachtig en er komen veel vogels langs. Erg leuk.

Als de bus van onze tour er om 10:30 nog steeds niet is, ga ik toch maar even bij de receptie checken. Hij zegt dat dat nog wel eens gebeurt maar gaat toch even bellen. Hij doet alsof er gewoon vertraging is maar vraagt dan toch of we met eigen vervoer willen gaan. De receptionist rijdt even voor ons uit. Waarom? Niet zo zeker maar denk dat er iets met de reservering fout is gegaan. Uiteindelijk krijgen wij een gids toegewezen die met ons de wandeling gaat doen. Ik vertel hem aan het begin dat ik heel graag een Quetzal wil zien. Hij zegt oh, ik heb mijn soundmachine niet bij me. Kennelijk reageren Quetzales op het geluid van zichzelf. Ik zeg nog, loop dan even terug. Doet hij niet. De wandeling is 4.5km en heeft 6 hangende bruggen. Ik doe mijn best om een Quetzal te spotten want dit is de tijd van het jaar dat ze zich het vaakst laten zien en dit bos zou absoluut een van de beste plekken zijn, maar helaas. Onze gids rent door het bos en zegt dat hij wil slapen. Schiet dus niet op. Ik weet dat de natuur doet wat hij wil maar een beetje hulp van hem en nog melden dat het zonder geluidje eigenlijk heel moeilijk is ze te spotten wakkert bij mij wel een beetje wrok op. Had dat ding dan gehaald en wat extra tijd was misschien ook aardig geweest.

Anyhow wij rijden na deze snel wandeling naar de stad voor wat te drinken en gaan dan toch ons laatste geluk beproeven op de pipeline trail. Daar zouden ze ook moeten zitten. Mart doet het voor mij want eigenlijk heeft hij niet zo’n zin, denk ik. We betalen entree en gaan op stap. Het is een eenvoudige wandeling maar niet minder leuk. Op 2/3 van de wandeling heb je een 1000 jaar oude boom en dan komt een stuk waar je de Quetzal zou moeten kunnen zien. Helaas… De waterval volgt niet veel later. Niet heel erg indrukwekkend en dat wist ik van te voren maar daar was het me dan ook niet om te doen. Na een paar foto’s draaien we om en lopen weer terug. Helaas is dit ook een back and forth pad. Ook op de terugweg helaas niks gezien. Zie mensen met een microfoon met quetzal geluid maar ook zij hebben nog niks gezien. Heb zin om nog even met hun mee te lopen maar denk dat ik daar geen positief vervolg op krijg.

Wij zijn om 16:00 terug bij het begin en we zijn gevraagd om ons ook weer uit te checken dus dat gaan we doen. Ik kan mijn teleurstelling niet voor mij houden en vraag de vrouw hoe vaak hij de laatste tijd gespot is. Ze vertelde dat er een Toekan in de buurt is en dat de quetzales net als heel veel andere vogels hun nest niet verlaten omdat de toekan de eitjes opeet. Ze vertelde dat het heel wisselend is of hij wel of niet gezien wordt. Voor ons dus helaas niet weggelegd.

Wij geven 2 Belgische meisjes een lift info town en gaan zelf even boodschappen halen. We hebben wederom niet zo’n zin in uiteten en Mart wil met alle liefde wat lekkers maken. Voor het geld hoef je het overigens niet te doen want boodschappen zijn ontiegelijk duur. Uit eten gaan is bijna net zo duur als je eigen maaltijd maken. We hebben, denken we, een lekkere maaltijd bij elkaar geraapt.

Als we terug zijn in ons kleine paradijsje gaan we nog even de jacuzzi in. Als de zon onder is, zijn we er zo uit want dan koelt het redelijk snel af.

Mart maakt een heerlijke maaltijd en daarna liggen we snel op een oor.

Zaterdag 23 Maart

Bij het ontbijt komen we de Nederlandse dames tegen die we al meerdere keren op de reis zijn tegengekomen. Ze hebben altijd veel te vertellen dus ook leuk om ze te spreken.

Na ontbijt checken we uit en zetten we koers richting Almirante. Daar laten we de auto voor een paar dagen achter terwijl wij met een motorboot richting Bocas del Toro gaan.

De rit naar Almirante is prachtig door de bergen met veel groen. Helaas rijden de vrachtwagens hier als idioten. Niet normaal.

Eenmaal in Almirante krijgen we het onthaal dat we menigmaal in Cuba hadden. Omdat ik weinig voorbereid ben, volgen we de drukke jongens. Zij loodsen ons naar een krakkemikkig tentje waar we de bagage moeten lozen, kaartjes voor een boottocht moeten kopen (waar ze eerst weer een ander bedrag vragen voor de overtocht als die de jongens ons doorgegeven hadden. Hoe fijn dat je gewoon Spaans spreekt) en dan brengt de beste jongen je naar een betaalde parkeerplaats. 3usd per dag als je de sleutels achterlaat, 5usd per dag als je ze mee wilt nemen. Heel slim want niemand die zijn sleutels gaat achterlaten. Ik blijf bij de koffers. Mart brengt de auto weg. Ik twijfel aan deze hele opzet maar uiteindelijk blijkt dat dit echt de plek is waar je naar Bocas de Toro gaat. Als Mart terugkomt zegt hij dat als we door waren gereden waarschijnlijk op dezelfde plek waren uitgekomen. Ik denk dat ze hun inkomen goed beschermen dus ik denk het niet. Maar lekker belangrijk ook. Ik gun ze de 20usd.

Ze gaven aan dat de boot elk moment kon vertrekken. Er is geen zicht op een boot en de enige die bij ons in de buurt komt wordt met de hand maar de overkant gebracht. Motor is stuk. Ondertussen zie ik bij een ander krakkemikkig tentje de bootjes wel vertrekken. Wij weer…Even geduld dus maar. Als ik het nog een keer vraag dan zijn ze nog even aan het tanken en moet hij er elk moment aan komen. We gaan het zien. Maar inderdaad 15 minuten later komt ook ons krakkemikkige lancha voor de overtocht. Maak me een beetje zorgen door alle mensen die mee moeten en hun omvang… Gelukkig overleven we de overtocht waarbij een van de mannen op de boot het raam bij elkaar moet houden. Boottocht duurt maar 30min maar omdat we zo hutjemutje zaten kom ik toch redelijk bezweet aan.

Ik maak nog even een foto van krakkemikkig tentje nummer 2 zodat we voor de terugreis weten waar we moeten zijn en lopen dan naar toerist info. Wat een puinhoop is het overal. Niet alleen qua drukte van mensen maar ook stof en smerigheid op straat oa door constructie. Dit moet toch paradise zijn?

Zwembroek aan en omdat de eigenaar toekans hoort, laat hij zien waar we ze eventueel kunnen zien. We zien er inderdaad 4 vliegen maar ze zijn zo hoog dat we eigenlijk alleen maar zwart wit zien.

Met een beetje geluk regelen we een taxi voor de toeristinfo want een taxi op dit eiland is shared ook al betaal je de hoofdprijs. Hij brengt ons naar Bluff Beach resort en oh my lord wat ben ik blij met onze keuze. Een oase van rust met een prachtige tuin. De Argentijnse surfer die dit beheert terwijl de eigenaar in Canada verblijft heet ons welkom. Laat ons de kamer zien waar helaas geen airco inzit maar we nemen het nu op de koop toe. We zijn blij dat we er zijn want het duurde toch wel even voordat we er waren.

We hadden nog wat kaas en brood over van onze boodschappen van gisteredn en ondanks het feit dat ik nog twijfelde of we het wel mee moesten nemen ben ik er nu heel blij mee want we mogen de professionele keuken van het resort gewoon gebruiken. Mart bakt wat van het brood en we genieten. Het voelt echt even als vakantie.

Tijd voor het strand. Bluff Beach staat bekend om de schildpadden die er in oktober ongeveer eitjes leggen. Nu is het vooral een enorm strand met heel veel geel zand en gigantische golven waar een groot gevaar voor muien bestaat dus afgeraden wordt om te gaan zwemmen. Gelukkig hebben we een heel mooi zwembad dus we missen het niet.

Tegen borreltijd gaan we heerlijk op ons terrasje zitten. Jammer dat de keukens in heel Panama ook redelijk op tijd sluiten dus we moeten op een gegeven moment toch aanstalten gaan maken om ergens iets te gaan eten. Ons hotel doet niks voor het avondeten maar gelukkig zijn er twee plekken op loopafstand waar we heen kunnen. Omdat de een morgen dicht is en vanavond BBQ serveert, gaan we daarheen.

We bestellen een mixed platter voor 2 en het was echt lekker op de vis na. Echt ongelooflijk zout. Heel jammer want de rest was lekker maar de serveerster was not amused toen wij dat zeiden nadat ze vroeg hoe het smaakte. Veranderde de stemming een beetje.

We gaan daarna proberen de slaap te vatten. Het is denk ik zo’n 35 graden in de kamer en van de ventilator voel je helaas niks.

Zondag 24 Maart

Needless to say.. . Het was een onrustige nacht.

Op Bocas kun je twee dingen doen: naar een ander eiland gaan of een tour maken waar ik niet zo hele goede verhalen over gehoord en gelezen heb. Zo zouden ze de dolfijnen opjagen en langs de andere highlights snel heen razen. We hebben een prachtige dag op Coiba gehad en hebben daar dus niet zo veel zin in en waarom zouden wij naar een ander eiland gaan als we deze nog niet eens gezien hebben?

Het hotel maakt wel ontbijt dus die nemen wij lekker hier. Vragen de Argentijn wat hij ons aanraadt om te doen zonder dat we daar weer een hele dag voor op pad zijn. Zodoende pakken wij na het ontbijt de zeer roestige fietsen van het hotel die wij gratis kunnen lenen en gaan een stukje door het oerwoud fietsen dat links van ons hotel ligt, op zoek naar vogels, luiaards, apen en wat we verder nog tegen kunnen komen en dat alles op weg naar de Blue Lagoon en La Piscina.

Omdat we te ver doorfietsen, komen we eerst bij de Blue Lagoon uit. De naam is mooier dan het was. Water was wel blauw maar we willen er niet zwemmen omdat het bijna onmogelijk is om het water in te komen over het koraal en als erin moeilijk gaat dan wordt eruit nog veel lastiger.

Klunen door het bos en fietsen dan een stukje terug naar La Piscina waar wij nu nog de enige 2 zijn. La Piscina is een baai met rustig water waar je dus makkelijk kunt zwemmen. Dat doen we hier dan ook even en gaan daarna lekker in de schaduw liggen om op te drogen. Als dan ook de eerste andere mensen komen is het voor ons tijd om te gaan.

We fietsen langzaam terug in de hoop nu wat beesten te zien maar ondanks het feit dat hier geen gemotoriseerde voertuigen mogen komen zijn die er toch en zie ik onze kans slinken.

En dan zien we toch opeens een groep howler monkeys en net veel later een stel Oropendula’s (toekan achtige vogels die enorm veel herrie maken). Net voor ons hotel gaan we even bij Boom Boom bar in het zand zitten. Even iets drinken en dan lekker terug naar het hotel voor een duik. Een luie middag in de Adirondack stoelen van het hotel op het strand volgt daarop. Lekker onder een palmboom in de schaduw met een lekker windje.

Tja en ook al doe je dan niks, de tijd vliegt nog steeds voorbij. Borreltijd en daarna naar de andere buren voor wat te eten. Het is er druk maar het eten is prima.

Maandag 26 Maart

Omdat we geen excursie doen en eigenlijk geen zin hebben om naar een ander eiland te gaan en wel iets willen doen… Lees ik wil zeesterren zien… gaan we zonder ontbijt richting de bushalte, 100m van ons hotel. Wachten tot een bus komt, als hij komt. Bij toeval staat er een familie te wachten dus hij is in ieder geval nog niet geweest. Maar busje… Niet dus… Er ligt een hondje midden op de zandweg en gaat niet weg dus ik ga erbij staan om ervoor te zorgen dat hij niet overreden wordt door de naderende auto. De grote landcruiser stopt om de hond te ontwijken en om iemand gedag te zeggen. Ik twijfel geen moment en vraag aan de bijrijdster of we mee mogen richting de stad omdat ik geen vertrouwen heb dat het busje snel zal komen. Dat mag. Gelukkig! Scheelt misschien heel lang wachten. Binnen een half uur staan we in Bocas na een gezellig babbeltje met de bestuurder, een Belg, en zijn vrouw, een Canadese. Hij werkt daar voor real estate.

Eenmaal in town gaan we eerst even ontbijten wat er vreselijk westers uitziet maar onze behoefte naar airco overwint het op dit moment. Heerlijk relaxed zitten we daar met een prima ontbijt en een heerlijk kopje koffie. Daarna gaan we pinnen, gelukkig er is geld, en gaan dan richting de bus die ons naar het noorden van het eiland brengt, Bocas del Drago. Omdat we zeker willen zijn dat we meekomen gaan we meteen in de bus zitten waar het zo’n 45 graden is. Na een kwartier loopt de temperatuur alleen nog verder op. We zweten peentjes maar eindelijk komt de chauffeur eraan dus hopelijk gaan we zo. Hij wil zijn busje vol hebben dus toch nog iets langer wachten. Als we dan eindelijk vertrekken, had het ook echt niet langer moeten duren.

Een half uur later staan we op Bocas del Drago. Een kleine wandeling door de jungle van een kwartiertje brengt je naar Playa de Estrellas. Ik had al gelezen dat dit pareltje verziekt is door luidde motorboten, geschreeuw op een banaan en knetterharde muziek maar dit was toch weer next level. Waar zijn wij als mensen toch goed in natuur verzieken. Bah. En ook dan zien we wederom iemand, die ondanks alle borden, een zeester oppakt. De vlammen spuiten uit mijn oren en ik zeg dat die jongen die ster weer meteen moet neerleggen en dan nog wat andere taal. Idioot! Alles voor een foto. Man oh man wat was ik giftig.

Na dit korte oponthoud lopen we verder. Hoe verder we lopen hoe meer we beseffen dat dit niet ons strand is. Het is prachtig maar het is druk en het lijkt steeds meer op Lloret. De bananen scheuren voorbij en de muziek wordt steeds harder. Ik zie waarvoor ik gekomen ben…de zeesterren en ja het strand is nog steeds prachtig maar als we de sterren hebben gezien, besluiten wij eigenlijk meteen rechtsomkeert te maken naar een strandje aan het begin waar niemand zat en net zo mooi is en misschien nu nog wel mooier omdat er niemand zit. Daar zwemmen we lekker even en als we weer opgedroogd zijn gaan we richting de bushalte. Kunnen beter een beetje op tijd de bus proberen te nemen in plaats van later want als iedereen zo met de bus moet dan is er geen plek. Na 15 minuten wachten komt de bus eraan. Wij kunnen meteen instappen en na 10 minuutjes rijdt hij alweer richting Bocas Town. Wij hoeven dus niet te wachten totdat hij vol zit. Wij zitten er maar met z’n 2-en in. Halverwege hebben we een kort oponthoud omdat een tegemoetkomende bus proberen te helpen omdat zij een lekke band hebben. Gelukkig rijden wij na 10 minuten alweer verder.

Eenmaal in de stad kopen wij even wat te drinken en zien dan de bus richting ons hotel staan. Helaas zit deze al helemaal vol. De volgende is pas over 1,5 uur…als hij al rijdt. We gaan bij ons ontbijt cafe even lunchen en proberen dan een taxi te regelen. Dit lukt niet heel makkelijk dus wordt er vanuit een tourbureau even voor ons gebeld. Na 10 minuten staat de taxi er. In 25 minuten zijn wij bij ons hotel. Eerst maar een lekkere duik in het zwembad en lekker genieten van het avondzonnetje. Ik ga tegen zonsondergang toch nog even naar bird lookout en zie warempel 4 toekans. Prachtig. Ze zitten alleen helaas wel ver weg maar heb ze gezien. We douchen en borrelen en gaan dan nog een keer bij de buren eten. Het is er lekker rustig en het eten is prima.

Dinsdag 27 Maart

Wij staan op normale tijd op en ontbijten in het hotel. Ik heb gisteren de opzichter een taxi laten regelen en die staat keurig netjes op de afgesproken tijd bij de poort net als wij. Binnen no time zijn we terug in Bocas Town en zet hij ons af bij de watertaxi waarvan wij dachten dat het de onze was. Dat blijkt helaas niet de goede te zijn en moeten wij zo’n 200m teruglopen. Is nog te doen. Gelukkig staat de boot zo goed als klaar en kunnen wij vrijwel meteen aan boord. Ik had hier toch minstens een oponthoud van 1,5 berekend dus dat valt gelukkig heel erg mee.

Binnen een half uur staan we in Almirante en staat de auto ook nog onbeschadigd op de plek waar Mart hem geparkeerd had. Lekker voortvarend gaat de reis. Vanuit hier zouden wij in 3,5 uur bij de accommodatie moeten zijn in Las Lajas waar ik de eerste stop had bedacht ervan uitgaande dat we zeker bijna 2 uur langer onderweg zouden zijn op het eerste stuk.

Eerste uur door de bergen gaat goed alhoewel we wel wat rare inhaalacties moeten doen vanwege vrachtverkeer en dan staan we opeens vanuit het niets stil. Er staan zo’n 8 auto’s voor ons en daarvoor een hele groep mensen. In eerste instantie denken wij dat er een ongeluk is gebeurd maar doordat chauffeurs erheen lopen en niet terug keren, moet er iets anders aan de hand zijn. Ik weet dat dit de enige weg is naar ons doel dus er zit niets anders op dan rustig blijven wachten. We zien dat er politie bijstaat maar verder niks.

Wij hangen wat in de auto en als ik even opkijk van een verhaal dat ik aan het lezen ben, zie ik aan de linker kant van de weg een luiaard op de grond lopen. Ik stap meteen de brandende hitte in want ik vrees dat hij de weg over wil steken. Binnen no time staan er nog 3 andere personen want iedereen vindt dit wel interessant. Een van de mannen die eerst een foto wil nemen, regelt een chauffeur met hakmes die met een gigantische bamboe tak aan komt lopen. Hij legt de tak op de grond voor de luiaard en het dier klemt er meteen een poot omheen. Voor mijn gevoel trekt de chauffeur de stok iets te snel weg maar daardoor klemt de luiaard zich meteen met alle poten aan de stok. Hij draagt hem over de weg en zet hem neer bij een boom. Na een paar tellen zien we de luiaard in de boom klimmen. Wat fijn!! En een luiaard gezien en zijn leven gered (nou ja de chauffeur).

Bij de luiaard actie spreek ik een Spaanse die ik al meerdere malen naar beneden heb zien lopen en vraag haar of ze weet wat er aan de hand is. Kennelijk willen ze hier een waterleiding neerleggen die de natuur beschadigt. I say: demonstreer away. Ook al wil ik zo snel mogelijk verder. Na 3 uur wachten is daar dan het eindsignaal. Er is overeenkomst gesloten en we zien iedereen die bij ons in de file stond en zich ermee bemoeide als een razende Roeland naar boven rennen naar hun auto/vrachtwagen. Jihaa…we kunnen verder!

Om 17:00 komen wij aan bij onze overnachting. We zijn nogal verrast maar uiteindelijk valt het mee. De gepensioneerde Roemeense doet haar best en de kamer is voor die prijs echt een koopje. We rijden meteen naar de supermarkt voor water en wat cola en duiken in het zwembad als we terugkomen. Alhoewel, duiken? Nee, lopen een beetje rond en dat is ook prima want het begint te regenen en als onze buren, die net als wij net zijn aangekomen teruggefloten worden omdat ze wat drinken bij het zwembad hadden, gaan we snel naar ons terras waar we eigenlijk ook niks mogen drinken of eten. Ondertussen gaat het steeds harder regenen en tegen de tijd dat wij denken dat wij wat willen eten regent het pijpenstelen en is het licht al minstens 20 minuten uit. De uitbaters melden ons nog waar wij kunnen eten met stroomuitval maar die tent vinden wij niet en in het donker vinden wij nog wel de Argentijn waarvan zij zeiden dat hij dicht was. Dus niet. Nee, er is geen licht maar met candlelight zitten wij heerlijk buiten in de stromende regen met heerlijke enchilladas en kip. Bij “thuiskomst” staat de eigenaar ons op te wachten om ons een zaklamp te geven. Toch wel erg vriendelijk. Onze buren vragen ons of we een sandwich willen want zij konden het retaurant ook niet vinden en waren niet bij de Argentijn gestopt. Super lief. Niet heel veel later gaat het stroom weer aan en kunnen wij na al die dagen zonder airco heerlijk slapen onder een geluidsarme airco.

Woensdag 28 Maart

De prijs was inclusief ontbijt. Bijna gekkenwerk want ik had dat ook betaald voor alleen de kamer. Ik denk dat ze wel moeten omdat ze geen aantrekkelijke locatie hebben. Ontbijt is goed. Fruit, eitje, brood en zelfgemaakte cake. Helemaal goed. Wij hebben vanochtend nog even naar de volgende overnachtingsplek gekeken en gaan richting Chitre op de peninsula. Playa Venao vinden we met een deadline van de auto inleveren iets te ver dus halverwege is goed. In Chitre zijn wij zo. Gelukkig hebben wij niet geboekt. Hotel ziet er prima uit maar er is helemaal niks. Koffiedrinken en terwijl we daar zitten even op hun WIFI iets anders zoeken.

We gaan richting Playa Blanca ook al was ik graag alsnog de bergen ingegaan. Ook al leek de afstand mee te vallen op Google maps we zijn toch weer een tijd bezig om er te komen. Het hotel waar we op het oog hadden is een grote bouwkeet. We kijken nog even naar de kamers waarvan er een echt meevalt maar we hebben geen zin om op een bouwkeet uit te kijken dus rijden we verder.

Er staan behoorlijk wat grote hotels hier maar kennelijk nemen die allemaal geen boekingen aan die ter plekke gemaakt worden. Begrijp niet waarom. We rijden een dorp terug omdat daar ook twee ketens zijn. Raar maar waar ook hier worden geen boekingen bij de deur geaccepteerd. Slechter nog… We worden het terrein niet eens opgelaten. Wij weer terug naar Blanca om te kijken of er niet toch iets te regelen valt want hier krijgen we tenminste nog iemand te spreken. Nee, dus. Dan vinden we via booking toch een appartement dat door een particulier wordt verhuurd in het vorige dorp. Wij weer terug en denken dat de bewaking ons nu dus wel door gaat laten. Niet dus. We hebben een QR code nodig die wij niet hebben. Ik laat hem de reservering zien maar het kan ze niet zo veel schelen. Ik probeer met de particulier te bellen en pas bij de achtste keer neemt er iemand op. De aanhouder wint zullen we maar zeggen.

Na 45min worden we eindelijk doorgelaten.

Nu nog via een code de sleutels bemachtigen en dan zijn we er eindelijk. Appartement is basic maar het heeft een keukentje en omdat we niet 1,2,3 een restaurant zien, gaan we naar de supermarkt en gaan kijken of we wat te eten bij elkaar kunnen scoren.

Supermarkt heeft van alles en we krijgen het voor elkaar om een maaltijd bij elkaar te krijgen maar oh my god wat zijn boodschappen duur!

Als wij weer terug zijn in het appartement lopen we nog even over het complex wat eigenlijk teleurstelt en gaan dan terug. Borreltijd!!

We eten aardig en hebben een afspraak morgen om 10 bij de supermarkt om het appartement contant af te rekenen.

Ik slaap beroerd. Airco die uitvalt en veel te veel gedachtes.

Donderdag 29 Maart

Nog voor het ontbijt lopen we even naar het strand. Ik wil toch wel zien waarom deze kust zo in trek is. Eigenlijk valt het tegen. Strand is niet blanca en zelfs smoezelig en het complex is een verouderd all inclusive met veel en harde muziek bij de zwembaden. Wij hebben genoeg gezien. Maken een tosti en nemen wat yoghurt en gaan dan richting supermarkt waar we mooi op tijd zijn. Pinnen en wachten op de vriend van de eigenaar waarmee we hebben afgesproken.

Als het 10:15 is, zijn we er wel klaar mee. We maken een foto als bewijs dat we er waren en rijden dan richting Panama city. We moeten voor 16:30 de auto inleveren en omdat morgen goede vrijdag is en we niet weten hoe dat gevierd wordt, willen we niks aan het toeval overlaten. Ik heb gisteravond hetzelfde hotel als de heenweg geboekt. Was prettig en zit naast de auto verhuur dus we hoeven niet ook nog weer een taxi te nemen.

De rit zou 2uur duren maar precies om de reden dat we op tijd wilden vertrekken, geschiedt. Ellenlange files de stad uit. Je zou denken… Jij wilt toch de stad in dus geen probleem? Nou ja, hier is het zo als er dus zo veel mensen op pad zijn dat ze onze kant van de snelweg ook gebruiken. Wij hebben dus nog maar 1 baan. Het is ook nog redelijk gevaarlijk en we zien dan ook menig ongeluk met helaas niet altijd een hele fijne afloop.

Helaas zijn door alle afgesloten wegen, vanwege eenrichtingsverkeer, en alle nieuwe wegen onze navigatie ook even de weg kwijt en stuurt ons eraf als wij denken dat we erop moeten blijven. Helaas levert dit ook een half uur vertraging op waarbij we uiteindelijk dus een half uur na het verlaten van de snelweg er op dezelfde plek weer oprijden. Jammer. En ja, dan ook nog vlak voor het einde stuurt hij ons dan ook de betaalde snelweg op waardoor we voor 75ct opeens 9.50usd moeten betalen. Dat zijn administratie kosten van het verhuur bedrijf. Nou ja.. Whatever. We tanken en zijn 10min later bij het verhuur kantoor en dus ook ons hotel. Het is 14:30. Ruim 4.5 uur dus. Maar goed. We zijn er en niet onbelangrijk we zijn er heel. De auto is zo ingeleverd en gelukkig hebben we ook zo de kamer.

Het is erg warm in de stad en we willen eerst een kop koffie die wij bij een Koffiezaak om de hoek halen. Koffietent is onderdeel van het casino hotel waar we meteen met een paar dollar ons geluk gaan beproeven. Helaas we winnen niks maar was wel weer even leuk. Omdat Mart graag nog een keer naar de goedkope kleding zaak wilde waar we bij aankomst een nieuwe zwembroek hadden gekocht, gaan we daar nu even heen. We vinden nog wat leuke spullen voor hem.

Als we daar weggaan, kopen we nog even wat te drinken en gaan dan heerlijk bij het zwembad liggen. Helaas word ik helemaal gestoord van de vriend van de eigenaar van het appartement van gisteravond en de eigenaar die mij uitmaken voor oplichter omdat we niet betaald hebben. Ik stuur de eigenaar de bewijsstukken (bevestiging van afspraak en dat wij er waren) en daarmee horen we niks meer van hem maar desto meer van zijn vriend. Ik word er niet goed van. Zeg hem dat ik het overmaak als ik weer thuis ben maar op de en of andere manier ben ik the bad guy. Jammer want ik weet dat ik natuurlijk ga betalen. Probeer het naast me neer te leggen maar kennelijk vreet het aan me want als we terug zijn in de kamer voel ik me helemaal niet meer lekker. Mijn hele lijf doet pijn en ik kan niet ophouden met klappertanden. Toch gaan we even naar beneden om te eten maar ik zit nog niet en heb het zo koud en voel me steeds slechter. Ik vraag of ze mijn bestelling kunnen annuleren, wat ze ook doen en ga naar boven. Ga bijna van mijn stokje en dat ziet een van de medewerkers en staat er dus op om mij naar boven te begeleiden. Ik kom er. Kruip in bed en probeer te slapen. Hoor Mart niet veel later binnenkomen.

Vrijdag 30 Maart

Als ik wakker word, voel ik me gelukkig een stuk beter. Wil ontbijten want ik weet dat ze een lekker buffet hebben maar oh my lord wat is het druk bij het ontbijt. Jammer en we hebben alle twee opeens niet meer zo veel trek. Nou ja, toch iets eten en wegwezen.

Wist lange tijd niet wat we nog op deze ochtend konden doen. We hoeven pas om 16:00 bij het hotel weg maar gisteren bedacht ik me dat het misschien nog wel leuk zou zijn om naar het Metropolitan park te gaan. Dat is een stuk jungle midden in de stad en wordt ook wel de longen van de stad genoemd. Je hebt daar nog een mooi uitzicht op de stad en kunt er nog dieren tegenkomen. Prima! Het is niet ver en precies iets wat we nu nog kunnen doen.

De stad is verlaten. Er is zo goed als geen verkeer en waar je anders taxi’s hebt voor het uitkiezen is het nu iets lastiger maar ook een relatief begrip.

De oudere bestuurder is niet echt voor onderhandeling vatbaar en we laten het er dan ook maar bij.

Binnen 10 minuten staan we bij het park wat gelukkig open is want ook daar had Ik even mijn twijfels over. Gelukkig was het open en na een uitleg over welke wandelpaden er zijn en de entree lopen we richting Aussichtspunkt.

En je hoor… We zien zowaar een luiaard (ok we werden erop gewezen anders hadden we hem nooit gezien) een paar racoon-achtigen, schildpadden en veel vlinders. We komen bezweet op de top aan want het wordt snel warm. Het is aardig en precies een goede activiteit voor vandaag. Nemen de lange route terug en krijgen met behulp van een politieagent snel een taxi. Hij vraagt wat we op de heenweg hebben betaald maar zeg hem wat ik wil betalen. Hij accepteert en het mooie is hij heeft er meteen een rit naar het vliegveld bij. Win win.

Bij terugkomst gaan we eerst even koffie drinken, dan zwemmen we nog even en omdat we om 13:30 uit de kamer moeten zijn, douchen we nog even snel om vervolgens in de hotel bar nog even iets te eten. We hebben nog wat tijd en nog wat dollars dus lopen nog een keer naar het casino alleen is deze helaas dicht. We proberen nog een andere maar die is ook dicht. Heilige feestdag is de reden denk ik. We lopen terug naar het hotel en gaan nog even in de lobby zitten. Als ik zie dat onze taxi er al is, zeg ik tegen Mart dat we gewoon eerder naar het vliegveld gaan. Of we nu hier of daar staan te wachten. Maakt ook niet uit.

Op het vliegveld loopt alles gesmeerd en snel ook omdat we bij priority in mogen checken. Het is even wachten tot we mogen boarden en uiteindelijk vertrekken maar de vlucht is uneventful en we komen mooi op tijd op Schiphol aan. Helaas is het bij de douane erg druk en worden we van de ene naar de andere kant gestuurd maar als ook dat gepiept is, zijn de koffers er zo en kunnen we zo de bus in naar p3. Welkom thuis.

Panama vonden we een fijn land om in te reizen. Het is eenvoudig, mensen zijn vriendelijk en het is overzichtelijk. We waren alleen een beetje teleurgesteld over hoe veramerikaanst het is en dat er nog zo weinig wordt gedaan om de prachtige natuur die ze hebben te beschermen.