Iedereen heeft waarschijnlijk gelezen dat het risico bestaat dat ze het bezoek aan de Machu Picchu aan banden willen leggen. Uiteraard is de Machu Picchu wel iets dat wij met eigen ogen gezien willen hebben. Hoog tijd dus om aan dit land een bezoekje te brengen.
Route
Agenda
| Datum | Van | Naar | Reistijd | Hotel | Opmerkingen |
| 13 Oktober 2005 | Amsterdam | A’dam – SP: RG8721 – 20:00 | |||
| 14 Oktober | Lima | 24 uur | Hostal Buena Vista | SP – Lima: 9:50 | |
| 15 Oktober | Lima | Hostal Buena Vista | |||
| 16 Oktober | Lima | Huacachina | 12 uur | Hostería Suiza | Privé chauffeur |
| 17 Oktober | Huacachina | Nazca | 2 uur | Hotel Majoro | Bus: 17:00 |
| 18 Oktober | Nazca | Arequipa | 9 uur | Nachtbus: 22:00 | |
| 19 Oktober | Arequipa | Posada Hostería | |||
| 20 Oktober | Arequipa | Colca Cañon | 8 uur | Colca Lodge | Privé chauffeur |
| 21 Oktober | Colca Cañon | Arequipa | 4 uur | Posada Hostería | Privé chauffeur |
| 22 Oktober | Arequipa | Cuzco | 45 min | Posada Alemán | Lan Peru 095 dept. 14:25 |
| 23 Oktober | Cuzco | Posada Alemán | |||
| 24 Oktober | Cuzco | Aguas Calientes | 12 uur | Hostal Continental | Trein tot km 104 > te voet |
| 25 Oktober | Aguas Calientes | Cuzco | 5 uur | Posada Alemán | Trein |
| 26 Oktober | Cuzco | Puno | 6.5 uur | Posada María Angola | Lokale bus |
| 27 Oktober | Puno | Posada María Angola | |||
| 28 Oktober | Puno | La Paz |
14 oktober 2005 – Lima
Vertrek 13.10.05 Amsterdam – Parijs – Sao Paolo – Lima
We zijn er!!! Eindelijk na 24 uur onderweg geweest te zijn, zijn wij in Lima aangekomen. We waren nog even bang dat de koffers misschien niet waren meegekomen omdat er bij het inchecken van alles misging, maar zelfs die kwamen net op de band binnen toen wij uit de douane kwamen en wij de eerste Soles hadden gepind. Na Customs stonden er veel mensen met bordjes die op de bijbehorende mensen stonden te wachten. In eerste instantie zagen wij die van ons niet maar kennelijk had hij ons wel gezien want hij kwam meteen op ons aflopen. Mooi, de vakantie kan beginnen. Na geconfronteerd te worden met de hectiek van de omgeving en bijna twee frontale botsingen werden wij afgezet bij ons Hostal: Buena Vista. Een zeer schattig hostalletje. Aangezien wij nog een aantal minuutjes moesten wachten voordat de kamer gereed was, hebben wij eerst maar een biertje besteld. Na een minuut of tien was de kamer klaar, zijn wij gaan douchen en zijn wij Larcomar, een grote shoppingmall, gelopen. Na de omgeving in ons opgenomen te hebben zijn wij uiteindelijk beland in een gezellige sushibar. Erg lekker, rustig en vriendelijk en uitermate goed gegeten. Het is nu bijna 8 uur en liggen al lekker in bed want wij willen morgen weer lekker fit zijn.
15 oktober
Wat een heerlijk relaxte dag was het vandaag. Nadat wij al om 5 uur wakker waren, heerlijk gedoucht en ontbeten hebben zijn wij lekker de stad ingegaan. Meteen voor de deur van het hostal werd al duidelijk dat wij hier opvallen en niet wegsmelten in de menigte. Wij zijn groot en blank en dat vinden mensen hier toch wel erg interessant. Ze willen allemaal met je op de foto en blijven je graag aangapen. Met de taxi rijden wij naar de Plaza de Armas. Het is nog fris en het miezert dus wij besluiten naar het Monasterio San Francisco te lopen. In de kerk worden net alle bloemen vervangen en zie je dus overal bloemenbinders druk inde weer om nieuwe boeketten te maken. Dit doen ze elke zaterdag blijkt later. Daarna gaan wij de Catacomben in. De Engelse toer is net begonnen en wij mogen nog aansluiten. Het is leuk om te zien hoe interactief de gids met de groep is en hoe gewiekst ze op bepaalde opmerkingen van de groep reageert zoals bijvoorbeeld bij het schilderij van een zeer vrouwelijke Jezus. Een Amerikaan vraagt waarom ze dat zouden doen waarop zij meteen antwoord “Looking for perfection”. Vast vaker gebruikt maar de groep is meteen onder de indruk. Na de rondleiding lopen wij terug naar de Plaza de Armas. Het is tijdens onze rondleiding behoorlijk opgeklaard maar wij gaan toch maar even binnen wat koffie drinken om vervolgens de wisseling van de wacht bij het presidentieel paleis te bekijken. Daarna lopen wij wat rond en komen wij uit bij het postmuseum en verschillende Artesenía Malls en “Calle Turrón”. Tenminste dat hebben wij het gedoopt want zij aan zij werd er alleen maar Turrón verkocht. De vrouwen, de enige die in deze winkels staan, zien Martin wel zitten en grijpen dus ook hun kans als hij langsloopt. Rond een uur of 1 gaan wij een echte Peruaanse eettent
binnen voor een kwart kip, frietjes, sla en een halve liter bier. Het is erg lekker en met z’n 2-en betalen wij slechts 20 Sol. Leuke prijzen dus. Wij slenteren voort en komen in een winkelstraat uit die terugleidt naar de Plaza de Armas. Daar zitten wij even in de zon en nemen wij een taxi naar de Museo de la Nación. Ik ben en zal nooit een museum mens worden maar vermaak me toch ruim een uur. Een nieuw record!!! Vervolgens nemen wij de taxi terug naar Miraflores – Mercado del Indio, allemaal artesenías. Wij pinnen nog wat geld en lopen langzaam terug richting het hotel waar wij in de buurt bij Ché Santiago lekker borrelen. Van borrelen komt eten want onze nieuwe vriend Pablo Escobar de 2e trakteert ons en wij hem. Hij verteld ons alles over zijn jeugd, zijn familie en de vier bedrijven die hij heeft en uiteraard over zijn bodyguard…blablabla. Het is een beetje een vreemde vandaar ook zijn nieuwe doopnaam. Lekker gegeten en gedronken met deze van origine Argentijn net als de jefe de la casa trouwens. Morgenochtend is het vroeg opstaan dus wij liggen op een acceptabele tijd in bed.
16 oktober – Paracas / Huacachina
Man o man, wat een indrukwekkende dag was het vandaag. Wij worden om 4:30 opgehaald door onze chauffeur van de dag, Raúl die hartstikke mooi op tijd is met zijn Amerikaanse Buick. Het eerste uur rijden wij in het donker over de Pan Americana richting Paracas. De rit is zodra het licht wordt indrukwekkender. Woestijnlandschap wisselt af met dorpjes en velden vol gewassen waar voornamelijk fruit verbouwd wordt. Raúl is een beetje onzeker en erg stil maar als je hem iets vraagt verteld hij honderduit. Om 7:45 komen wij aan in Paracas waar wij de boot zullen nemen naar de Ballestas eilanden of te wel The Poor Mans Galapagos eilanden. Wij moeten wachten tot 8:30, dan vertrekt onze speedboot met in totaal 32 mensen in volle vaart naar Las Islas Ballestas. Na 15 min. varen wij eerst langs de Candelabra. Een soort van Nazcalijn 
waarover zo’n 20 theorieën bestaan. Welke de goede is en hoe lang deze tekening al bestaat kan helaas niemand zeggen. Van hieruit is het nog maar 20 minuten naar de Ballestas eilanden. De overweldigende geur verraadt het naderen van het eiland. Niet echt aangenaam maar alle vogels en zeeleeuwen, die ook om onze boot heen zwemmen, laten je de geur snel vergeten. De Ballestas eilanden zijn naast een toeristische attractie ook zeer belangrijk voor de Peruaanse economie. De vogelpoep, guano, die door de 1000-en vogels over het eiland verspreid wordt, wordt elke vijf jaar van het eiland geschraapt omdat dit erg vruchtbaar spul voor land- en tuinbouw blijkt te zijn.Wij varen zo’n half uur rond waarbij wij steeds weer verrast worden door een springende zeeleeuw of een hele kolonie en k
eren dan weer terug naar de haven van Paracas. Wij eten even iets wat niet echt een naam mag hebben. Het stroom is namelijk uitgevallen en iets bakken of koken gaat dus niet. Na deze rijke brunch rijden wij met Raúl naar het National Reserve Paracas waar je normaalgesproken Flamingo’s hoort te zien. Er is er dit jaar alleen nog geen één gesignaleerd. Biologen denken dat het komt door het klimaat. Het wordt steeds kouder en er staat steeds meer wind. Wij rijden in het Reserve naar een infopunt en daarna door de woestijn naar de Catedral. Het waait erg hard dus niet helemaal geschikt voor een lange wandeling maar Raúl dropt ons ergens waardoor wij toch vreselijk mooie uitzichten krijgen te zien. Daarna nog even langs het strand om vervolgens koers te zetten richting Huacachina. Voordat wij daar aankomen bezoeken wij in Ica nog een Bodega, El Catador, waar Pisco en zoete witte wijn wordt gemaakt. Wij krijgen een korte toer en mogen daarna van alles proeven. Ik denk 
dat ik de zelfgemaakte verse mangosap en de zelfgemaakte verse vijgenjam het lekkerst vind. Bij de Bodega zit ook een restaurant met vele lokale gerechten waar wij nu wel aan toe zijn. Wij bestellen iets ondefinieerbaars ma
ar het smaakt echt geweldig.
Wij vervolgen de reis naar Huacachina, Hostería Suiza, waar wij rond 15:45 aankomen. Het was op dat moment nog lekker warm dus wij zijn even bij het zwembad gaan zitten om vervolgens de duinen te gaan ontdekken. Net even lekker gedoucht en zo even kijken waar wij kunnen gaan eten.
17 oktober
Voor vandaag staat eigenlijk niets op de agenda behalve de bus naar Nazca maar die vertrekt gelukkig pas om 17:00 dus wij kunnen lekker even alle indrukken van de laatste drie dagen laten bezinken. Na het ontbijt vragen wij wel even na of wij ook bij ons hotel het buggyrijden kunnen regelen. Het hotel wil ons meenemen als wij nog twee mensen kunnen regelen die met ons meegaan. Gezien het feit dat er twee NL-ers in ons hotel hebben, die wij ook al in Lima en Paracas zijn tegengekomen, lijkt ons dat niet zo’n probleem. Wij vertrekken om 10:00. In een megab
uggy scheuren wij door de woestijn. Onderweg kunnen wij foto’s maken en glijden wij op een soort van sandboard de duinen af. Echt super vooral de laatste helling die was echt mega cool en super steil. Hij was echt zo steil dat je iemand even niet meer ziet als hij naar beneden raast. Enige nadeel van dit avontuur is dat je echt overal zand hebt zitten…en dan bedoel ik echt overal maar het is de moeite waard. Om het zand te lozen zijn wij een duik gaan nemen in het zwembad en hebben wij daarna iets gegeten. Zitten nu een beetje niets te doen voordat wij zo meteen de bus in moeten. Wij hebben de taxi met de NL-ers naar het busstation in Ica genomen waar ze de stad net aan het klaarmaken waren voor een feest. Een behoorlijke chaos dus. De bus was een half uur te laat maar wij kwamen toch op tijd in Nazca waar wij ook een transfer aangeboden kregen naar ons hotel dat dichtbij het vliegveld ligt waar wij morgen de vlucht over de Nazca lijnen hebben.
18 oktober – Nasca
Wederom vroeg wakker door de inkomende zonnestralen door de lichte gordijnen en de schreeuwende pauwen die ons ook meteen feestelijk begroetten als ik de deur opendoe. Volgens de Lonely Planet moeten in de hoteltuin ook Alpaca’s zijn en die gaan wij dus maar eerst even bekijken. En ja hoor een mannetje (chagerijn) en een vrouwtje. Martin loop naar het vrouwtje en wil haar wat gras geven maar dat beest is zo door het dolle heen dat ze losbreekt van het touw waar ze aan vast zat. Mmm, ik naar de tuinman toe om te zeggen dat het vrouwtje losgebroken is. Met een wortel proberen wij haar weer te vangen maar volgens mij vind ze de aandacht wel leuk en zijn wij een half uur bezig haar weer vast te knopen.
Om 8:30 gaan wij ontbijten omdat wij om 9:15 opgehaald zouden worden door onze gids. Toen hij er om 10:00 nog niet was hebben wij maar even gebeld. Hij had zich vergist maar kwam er nu meteen aan. Wij vonden het niet erg omdat wij zo iets meer tijd hadden om het ontbijt te verteren. Iets waar wij achteraf in het vliegtuigje erg dankbaar voor waren. Na 20 minuten op het vliegveld gewacht te hebben werden wij opgeroepen. In de kleine Cesna moesten wij achterin plaatsnemen. Het was allemaal superkrap en snikheet maar goed dat mocht de pret niet drukken. De kotszakjeswaren gelukkig al in de stoel van de voorganger geplaatst. Opstijgen ging soepel en eigenlijk de hele vlucht wel als je dikke hoogteverschillen en schuin rechts en links een bochtje soepel noemt. Het was best afzien. De meeste figuren heb ik wel gezien maar bij de laatste had ik echt zoiets van laat maar… ik was dan ook erg blij dat de vlucht maar 20min duurde en niet langer. Eenmaal aan de grond bleek ook bij Martin de vlucht meer energie gekost te hebben en de Amerikaanse voorin wilde even helemaal niets meer.
Wij zijn vervolgens Nazca even ingegaan om geld te halen. Nazca is best een leuk dorpje en de prijzen in de supermarkt zijn erg aantrekkelijk. Een maal terug in het hotel hebben wij even iets gegeten en lekker even geluierd bij het zwembad. Om 15:00 konden wij mee met een tour naar Chauchilla, een kerkhof, en na lang dubben zijn we toch maar meegegaan. Achteraf hadden wij beter bij het zwembad kunnen blijven liggen. Maar goed, als toetje kregen wij ook nog een mega interessante rondleiding in een pottenbakkerij en een goudsmederij. NOT!!! De goudsmid had in ieder geval een leuke babbel en dat scheelde de wereld. Bij terugkomst in het hotel hebben wij nog even onder een koude douche gestaan en hebben wij met de NL-ers van de buggy en de vlucht in het hotel restaurant even gegeten. Om 9:30 werden wij daar door de gids weer opgehaald om ons naar het busstation te brengen waar de bus om 10:00 had moeten vertrekken. Helaas dit werd 11:30.
19 oktober – Arequipa / Colca Cañon
De busrit valt ontzettend mee, zolang je je ogen maar dichthoudt. De chauffeur moet tijd goedmaken en rijdt dus als een malloot. Gelukkig gaat alles goed en komen wij om 8:30 in Arequipa aan. De transfer krijgen wij van een NL-er, die veel te laat komt, in een kever cabrio. Lijkt geweldig maar als wij in de auto zitten, blijkt dat niet erg relaxed. Je benen kun je niet kwijt en de uitlaatgassen en stof springen om je oren. Eenmaal in de Hostería zijn wij blij met wederom een idyllische accommodatie en douchen wij snel en vertrekken richting de stad. Wij ontbijten met pancakes en bezoeken vervolgens Juanita, een Ampato mummie die in 1995 is gevonden op de Ampato vulkaan. Indrukwekkend museum. Vandaar gaan wij naar de Plaza de Armas en drinken daar een volle jarra de Sangría bij één van de vele terrassen die de Plaza de Armas omsingelen. Vandaar lopen wij naar het Santa Catalina klooster. Wij zijn aan de late kant maar is ook wel erg fijn want er zijn bijna geen toeristen meer. Vanochtend stonden ze hier in de rij om binnen te komen en wij lopen nu zo door. Daarna sturen wij even een berichtje naar huis en lopen even naar het hotel terug voor een trui, een borrel en een potje Yatzee. Nu even klaar maken voor een maaltijdje en de dag van morgen. Op aanraden van Blanca hebben wij bij Zig Zag gegeten en dat kan ik echt iedereen aanbevelen! De carne a la piedra is echt geweldig!
20 oktober
Vanochtend werden wij om 8:00 opgehaald voor onze twee daagse tour naar de Colca Cañon in een 4WD. De chauffeur die ons kwam ophalen was een aardige vent maar helaas nam na een half uur zijn broer het over.Een ongelooflijke zuurpruim die echt niets zegt. Gelukkig wilde hij wel enkele vragen beantwoorden. Ondanks de zuurpruim is de rit naar de Colca Cañon echt schitterend. Van Arequipa gaan we over menig bergpas, een landgebied waar Vicuñas leven en waar wij gelukkig rijkelijk op getrakteerd worden, een tolpoort en komen wij na +/- 2 uur uit bij de eerste tent waar wij coca thee kunnen drinken tegen de hoogteziekte. Hier zitten ook meteen de eerste reeks zeer mooi opgedofte Peruaanse vrouwtjes met hun spulletjes. Martin kan de verleiding niet weerstaan en koopt meteen een veelzijdige muts/sjaal van Alpaca wol. Erg lekker zacht en bovenal warm en zo te voelen zal hij er op deze route nog dankbaar gebruik van maken. Op het vervolg van de reis zien wij vele lama’s, alpaca’s, mooie mensen en passeren wij de hoogste bergtop op deze route op 4900m. Toen wij daar uitstapten merkten wij meteen dat alles 5x zo veel moeite kost en dat een druk op je hoofd en een soort van gewichtloosheid zich van je meester maakt. De route vanaf het hoogste punt gaat dan in de richting van Chivay. Het uitzicht is ook
hier echt helemaal super door de vele mooie eeuwenoude incaterrassen. Eenmaal in Chivay betalen wij de toeristenbelasting van $7 p.p. en worden wij op het centrale plein gedropt. Wij mogen even rondlopen maar ook hier, op 3700m, merk je dat bij enige inspanning je al buiten adem bent. Wij lopen over een markt en wat toeristenstalletjes en gaan ergens iets eten waarbij wij eerst onze twijfels hebben maar later vreselijk lekker eten blijkt te hebben. Als wij onze chauffeur zoeken omdat wij rijp zijn voor ons hotel blijkt de radiator van de 4WD stuk te zijn. Geen probleem, wij nemen een taxi en hopelijk is de auto morgen gefikst. Zodra wij Chivay uit zijn duurt de rit nog ongeveer 45 minuten want het hotel ligt helemaal verscholen in de Cañon op een geweldig idyllische locatie. Het is echt super de luxe en wij maken dankbaar gebruik van de thermale baden die aanwezig zijn. Daarna eten wij, zonder eigenlijk eetlust te hebben, iets kleins (want dat is op hoogte erg belangrijk) en gaan lekker slapen. Morgen vertrekken wij om 6:30 naar de Cruz del Condor en daar willen wij fit voor zijn. Als wij in de kamer terugkomen en ik in bed wil stappen is de verassing compleet; ze hebben een kruikje neergelegd!!! Lekker!!!
21 oktober
Wij zijn op tijd weg naar de Cruz del Condor. Onze chauffeur heeft helaas nog steeds het gaspedaal niet gevonden en wij worden zelfs op deze giga bergweg links en rechts in gehaald door de grootste bussen. Om net iets voor 8 komen wij aan en na 10 minuten is het al raak. Er vliegen 6 tot 8 condors vlak langs mij. Het ging allemaal zo snel dat wij er geen foto’s van hebben maar gezien hebben wij ze. Later bleek dat wij vreselijk geluk gehad hebben want het is nu broedtijd en dan laten ze zich eigenlijk helmaal niet zien. De hele week hadden ze er nog geen gespot. Na deze eerste trek hebben wij er alleen nog een paar diep in de Cañon gezien totdat wij besloten terug te lopen naar de auto. Toen kwamen er uit het niets opeens nog een paar langs en later op de echt top hebben wij er nog twee gezien. Geweldig!!! Toen wij echt richting de auto liepen zagen wij dat de motorkap weer openstond en wij vreesden het ergste maar gelukkig was er niets aan de hand.
Wij zijn na de Cruz nog even naar het hotel teruggereden omdat wij nog even lekker in de baden wilden zitten en hebben daarna nog iets gegeten voordat wij weer richting Arequipa gingen. Ook nu met thuis in zijn neus hadden wij misschien verwacht dat de chauffeur het gaspedaal misschien zou intrappen maar kennelijk hoefde hij niet zo nodig naar huis want wij doen er 4.5 uur over om terug te komen.
Bij aankomst in Arequipa staat de vrouw des Hosterías ons al op te wachten met de sleutels in de hand en voelt het net of je thuiskomt.Even lekker gedoucht om alle stof te verwijderen en wij gaan zo even eten.
22 oktober
Wij proberen wat uit te slapen want onze vlucht naar Cuzco vertrekt pas om 13:00. Dat uitslapen lukt mij helaas niet door de mega drukte die al op straat heerst om 5:30 maar Martin ligt in dromenland dus laat maar even.Zo vaak krijgen wij gedurende deze vakantie niet de tijd om even bij te slapen. Om 8:30 gaan wij ontbijten (kan maar tot 9) en gaan vervolgens op het dakterras zitten om de plannen voor de komende tijd door te nemen. Stipt om 10:20 staat de taxi voor de deur (hoezo Peruanen zijn altijd te laat???) en rijden in no time naar het vliegveld van Arequipa. De tour agency hamerde erop dat wij 2 uur van te voren aanwezig moesten zijn en met deze Speedy Gonzalez achter het stuur moeten wij dat dan ook echt.
Vlucht is prima op tijd en voor we het weten landen wij alweer in Cuzco. Daar staat netjes iemand van CAT weer op ons te wachten om ons naar ons volgende hotelletje te brengen. Binnen 20 minuten staan wij voor de Pension Alemana en worden wij meteen op Mate de Coca getrakteerd. Wij krijgen onze kamer met douche en toilet op de gang (dit was volgens mij niet de afspraak maar het hotel zit vol) en gooien onze spullen neer om vervolgens naar het centrum te lopen. Cuzco is onwijs leuk en het Plaza de Armas vind ik echt de mooiste van allemaal. Wij lopen wat rond en drinken een borrel (in ons nieuwe favoriete tentje) om om 19:00 terug te zijn in het hotel voor de voorlichting voor onze Inca trail. Eenmaal in het hotel blijken ze al om 18:00 geweest te zijn en zitten wij hier dus voor nop.Bellen even en gaan terug naar onze voor 5 sol Peru Libre tent. Aardig gegeten en nog beter gedronken. Willen lekker slapen maar om de 5 minuten wordt er aan de deur gebeld en om 6:00 worden de eersten alweer opgehaald.
23 oktober – Cuzco / Machu Picchu
Niet echt lekker geslapen door alle mensen die aan de deur belden en ’s ochtends alweer vroeg opgehaald werden voor hun incatrail maar wel heerlijk ontbeten aan tafel met een paar Oostenrijkers. Wij twijfelen nog steeds wat wij gaan doen vandaag want er is genoeg om een week te vullen en horen hun dan ook even goed uit. Ze zitten hier al 4 dagen dus misschien hebben ze een goed idee! De Nl-ers waarmee wij gisteren zijn aangekomen twijfelden ook en dus besloten wij samen eerst naar Santo Domingo te lopen om vervolgens samen een taxi te nemen naar de laatste ruïne bij Cuzco om dan vervolgens naar Cuzco terug te lopen. De eerste twee ruines (Tambomachay & Qenqo) vond ik wat tegen vallen maar het was een erg leuke wandeling waar zelfs de regen nog een leuke wending aan gaf. Dwars door de weilanden belandden wij namelijk op deze manier in een kroeg winkeltje waar meer dan 1000 truien en vesten lagen. Erg aangenaam met een kopje thee. Na +/- een half uur en een fikse hagelbui klaarde het weer op en zijn we verder gelopen. Dwars door de weilanden kwamen wij uit bij ruïne 3 en 4 (Pukapukara & Saqsaywaman). Bij de laatste hebben wij een gids mee laten lopen voor 25 sol. Zo’n ruïne leeft heel anders als je er iets over hoort en wij vonden dit dan ook absoluut de moeite waard. Vanaf de laatste ruïne was het ongeveer nog 25 minuten teruglopen naar Cuzco. De mannen hadden
het liefst een taxi genomen om op tijd terug te zijn voor de volgende plensbui maar ik wilde echt de wandeling aflopen. Nou ja, dat hebben wij geweten. Het begon als een gek te regenen en als verzopen katjes hebben wij nog even kunnen schuilen bij een winkeltje. Toen het iets minder werd, waagden wij het erop maar 50m later was dat alweer een slecht idee. Bij gebrek aan een plek om te schuilen zijn wij een hostal ingedoken en hebben daar geborreld totdat het droog was. De laatste paar 100 meter was het droog. Bij terugkomst in ons pension hebben wij alles gedumpt en zijn wij naar ons tentje van gisteren gerend voor een borrel en dedos de queso con guacamole. MMMM!!!! Ik proef ze nu nog! Daarna op weg naar een ander restaurantje werd Martin half aangerand door een groep tienermeisjes die allemaal met Martin op de foto wilden. Kan er wel om lachen! Iets gegeten, tas gepakt en lekker op tijd slapen want ze komen ons morgen om 5:45 halen.
24 oktober
Stipt op tijd, wij zijn het eigenlijk al niet meer anders gewend, worden wij opgehaald door Alberto en onze gids Norma. Wij zijn de enige twee die meegaan en worden bij het treinstation van Cuzco afgezet. Om 6:15 vertrekt de trein richting Aguas Calientes. Onze stop is echter km104 waar voor ons de 2-daagse inca trail begint. De ahlte stelt niets voor en als de gids niet had gezegd dat we hier de trein uitmoesten had ik gedacht dat de trein gewoon even stilstond. Er zijn meerdere die de trail lopen maar je hebt absoluut geen last van elkaar. Je komt elkaar eigenlijk alleen maar even tegen op de rust plekken. De eerste drie uur is het enigszins afzien want je loopt alleen maar naar boven en het is vrij warm. Wij komen langs twee ruines en een waterval. Bij WiñayWayna, waar wij rond 14:00 aankomen, zit het eerste gedeelte van de trail erop. Wij bekijken deze ruïne en mogen daarna in het kamp van de vierdaagse onze boxed lunch verorberen die wij aan het begin hebben 
meegekregen en op dat moment helemaal niet blij mee waren omdat we het nergens kwijt konden. Maar nu hadden wij toch wel erg veel trek en smaakte de koude kip met rijdt echt super. Vandaar was het ongeveer nog 2.5 uur lopen naar Inktipunkti, de Zonnepoort, over een Peruvian flat path (= heuvelachtig). Bij de Zonnepoort worden we voor onze moeite beloond met een schitterend uitzicht op de Machu Picchu. We hebben echt geluk met het weer en maken dus ook meteen de eerste foto’s. Na een half uur van het uitzicht genoten te hebben lopen wij naar de site zelf en hebben wij de bus naar Aguas Calientes genomen nadat wij eerst even onze paspoorten hebben laten stempelen. Het hostal waar we slapen is prima en de kamer, nadat wij hem geruild hebben, helemaal ok. Wij hebben nu namelijk uitzicht op de Urubamba en hoor je de hele tijd het stromende water, moet goed zijn voor het slapen vanavond.
Nadat wij de spullen gedropt hebben lopen wij eerst de vele restaurantjes af en gaan vervolgens zitten bij een super vriendelijk vrouwtje die de beste steenoven pizza’s maakt. Nu heerlijk slapen met op de achtergrond het geluid van regen en de Urubamba.
25 oktober
Heerlijk geslopen totdat de wekker ons weer om 5 uur wekte. Twee hotels verderop mochten wij ontbijten en om 6 uur hebben wij de bus gepakt naar Machu Picchu. Wij wilden er als één van de eersten zijn maar volgens mij bestaat die term helemaal niet. Er zijn altijd wel mensen die nog eerder gaan. Met de regen en de mist die er was hadden wij beter later kunnen gaan maar ja je wil deze dag volledig benutten. De gids die ons de rondleiding had moeten geven was nergens te bekennen en dus heeft Norma haar best gedaan om het één en ander uit te leggen. Helaas mistte zij hiervoor te veel woorden in het Engels en Martin te veel woorden in het Spaans dat ze dachten dat ik wel even leuk ging vertalen.Die lol was er snel af toen er helemaal geen moeite meer werd gedaan elkaar te verstaan en kregen wij een andere gids. Om 10:00 was de regen en de rondleiding afgelopen en zijn wij zelf nog een beetje rondgelopen. Het werd al heel snel heel erg druk en hebben wij ons dus maar ergens neergeplant om zo van het uitzicht te genieten. De indruk die het gisteren bij ons losmaakte was door de hordes mensen nu niet meer te evenaren en hebben wij dus rond een uur of 12 de bus teruggepakt. Heel tegenstrijdig gevoel als je dat moet doen, when is enough, enough? Terug in Aguas Calientes hebben wij bij onze vriendin nog lekker gegeten en gedronken alvorens wij de trein om 15:55 weer terug moesten nemen. Het was een lange rit van 4 .5 uur. Bij terugkomst stond Alberto weer op ons te wachten om ons netjes naar het Pension te brengen. Wij waren eigenlijk doodmoe maar zijn toch nog even de stad ingelopen om te pinnen en een borrel te halen bij onze grote vriend.
26 oktober – Puno / Lago de Titicaca
Vanochtend wederom vroeg op om de bus naar Puno te nemen. Wij zien weinig van de weg omdat wij continu in slaap vallen maar wij kunnen met zekerheid concluderen dat Peru een wonderschoon landschap heeft en dat helaas sommige dorpen toch minder meegenieten van het toerisme als anderen.
Om 14:00 komen wij in Puno aan en op het eerste gezicht denken wij echt wat doen wij hier maar die gedachte veranderd snel na het zien van het hotel (volgens mij had dit in Oostenrijk kunnen staan) en een wandeling door de stad waarbij blijkt dat het hier een stuk kouder is en wij dus 2 Alpaca truitjes kopen. Wij slenteren wat rond, drinken nog wat en sturen een berichtje naar huis. Vroeg naar bed want ze komen ons morgen wederom vroeg ophalen.
27 oktober
Vanochtend werden wij om 6:45 voor onze dagexcursie over het Titicacameer opgehaald en netjes bij de haven van Puno afgezet. In totaal zijn wij een groep van ongeveer 20 en hebben wij een zeer nette boot. Bij het verlaten van de haven moeten wij allemaal binnen zitten maar na het inleidende gesprekje waarin verteld wordt dat de uitspraak Titicaacaa is en niet Titikaka, het betekent immers Puma de la Piedra en kaka van Titi, zitten wij metee op het dak in het zonnetje. Na ongeveer 30 minuten komen wij aan bij de Uros eilanden. Dit zijn eilanden die compleet van riet gemaakt zijn en waarop je de deining van het water voelt als je erover heen loopt. Echt bijzonder. De emensen op de Uroseilanden wonen hier echt maar komen af en toe wel in Puno om belangrijke dingen te halen.Verder leven ze van vis en riet dat wij ook even mogen proeven. Het smaakt naar niets maar kennelijk blijkt het goed tegen reuma te zijn en krijg je er mooie witte tanden van. Even dooreten dus, baat het niet, schaadt het niet. Na een verhaaltje mogen wij even rondlopen en maken wij een overtocht naar het hoofd drijvende eiland per rietenboot. Heel apart en
wat ziet het er gaaf uit. Op het hoofd eiland hebben wij Martin z’n stiertjes gekocht die wij op de daken in Cuzco zagen en daar niet hebben kunnen vinden in een winkeltje. Ze staan voor harmony, duality en love en waken over het huis als je ze boven op het dak plaatst. Gaan wij dus ook zeker doen in ons nieuwe hutje.
Van hier varen wij in 2.5 uur naar Taquile, één van de grotere eilanden op het Titicacameer. Als wij eraan komen moeten wij eerst 45 min omhoog klauteren waarbij de opmerking van Martin dat het wel verdacht veel op een Grieks eiland lijkt valt. Maar het is inderdaad zo. Wat wij precies op Taquile doen is niemand duidelijk maar de lunch helpt ons daar weer snel overheen. Wij krijgen tijdens de lunch nog een uitleg over hoe je hier de singles van de getrouwden kunt onderscheiden en hoe je kunt zien of iemand gelukkig is of niet…en dat allemaal aan de hand van een muts!! Of dat gelukkig zijn gekoppeld is aan het al dan niet getrouwd of single zijn laat zich echter raden. Na de lunch lopen wij in +/- 45 min naar een andere haven om daar de boot terug te nemen naar Puno. Wij boffen verselijk met het weer en kunnen dus lekker nog boven op het dak van de boot in het zonnetje zitten.
Eenmaal terug in Puno krijgen wij een transfer terug naar het hotel. Wij laten de stieren achter in de kamer en gaan even de stad in voor een borrel en een hap eten. Vreselijk goed gegeten voor veel te weinig geld. Drinken nog even een kop koffie en langzaam begint het door te dringen dat dit onze laatste avond in Peru is….
28 oktober
In het hotel lag een bericht dat wij om 7:10 zouden worden opgehaald voor een bus die om 7:30 zou vertrekken. Het klonk me al laat in de oren en toen de transfer er om 7:20 nog niet was hebben wij maar een taxi genomen. Eenmaal op het busstation bleek dat de tourbus ons gewoon voor het hotel zou oppikken…nooit van gehoord maar goed wij hadden hem dus niet gemist. Na iets meer dan een uur komen wij bij de grens met Bolivia.